Από την αρχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής διαβάζω τα γραπτά του Αγίου Ισαάκ του Σύρου. Καταλαμβάνομαι από θαυμασμό και συγκίνηση· με θρέφει πνευματικά. Θαυμάζω την δύναμη της σκέψης του το τολμηρό κι ανάλαφρο πέταγμά του στις πιο μυστικές σφαίρες, κατανύσσομαι από τα φιλεύσπλαχνα του αισθήματα και την άγια του αγάπη, από την οποία πλημμυρίζει ακόμη και το ύφος του (στην ωραιότατη παλιά μετάφραση της Θεολογικής Ακαδημίας της Μόσχας του έτους 1854)· τρέφομαι από τις σοφές του συμβουλές, πάντα ακριβείς και συγκεκριμένες, πάντα γεμάτες αγάπη. Ταυτόχρονα, όμως, με καταλαμβάνει δέος, γιατί γράφει για μοναχούς και τούς ζητάει τόσα πολλά, πού σαν αποτέλεσμα φέρνει σε απόγνωση τον αναγνώστη, πού είναι λαϊκός. Τί ελπίδα μπορούμε νάχουμε εμείς, πού είμαστε βουτηγμένοι στη ματαιότητα, το ψεύδος, την κακία και τα πάθη;
* * *
Με λύπη αποχαιρετώ την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Στην διάρκειά της τόσα καλά γίνονται με μεγαλύτερη ευκολία, ενώ το κακό εξασθενίζει και φθίνει. Είναι τόσο μεγάλη ή χαρά να βλέπει κανείς αυτούς πού προσεύχονται και νηστεύουν και προσέρχονται με συγκίνηση στην Θεία Μετάληψη! Όσο κι αν είναι πολλές οι απογοητεύσεις και οι στενοχώριες κατά την εξομολόγηση, όσο κι αν είναι μεγάλος ό αριθμός των ράθυμων κι αδιάφορων και σκοτισμένων από την αμαρτία και τα πάθη, ωστόσο δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι πού έχουν την συνείδηση προσέχουσα και πούναι ανελέητοι απέναντι στον εαυτό τους, πού αγαπούν τον Θεό και διψούν τον εξαγνισμό. Κάθε εξομολόγηση είναι κι ένα μάθημα και πηγή πνευματικού κέρδους και για τον ιερέα-εξομολόγο.
Πάνω στον θέμα του κατά πόσον συγχωρούνται οι αμαρτίες σ' αυτούς πού προσέρχονται στον Μυστήριο της Θείας Μετάληψης χωρίς επαρκή μετάνοια και πίστη ·ό Επίσκοπος Χερσώνος Ιννοκέντιος λέγει: «Χωρίς αυτά τα δύο, δηλαδή χωρίς την πίστη και την μετάνοια, όσες φορές κι αν ό ιερέας πει την φράση "εις άφεσιν αμαρτιών...", εσύ δεν θάχεις άφεσιν αμαρτιών από τον Θεό».
ΒΙΒΛ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΠΡΕΣΒ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΕΛΤΣΙΑΝΙΝΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου