Ο Λεύκιος Κουίντιος Κιγκινάτος στο ένα χέρι κρατά την εξουσία , στο άλλο το αλέτρι.

Άγαλμα του Κιγκινάτου, στο Σινσινάτι του Οχάιοστις ΗΠΑ. «Με το ένα χέρι επιστρέφει το φάσκες (Λατ. fasces, μορφή πελέκεως), σύμβολο εξουσίας του διορισμένου δικτάτορα της Ρώμης. Με το άλλο χέρι κρατάει το αλέτρι, καθώς συνεχίζει τη ζωή του ως πολίτης και γεωργός»

Ο Λεύκιος Κουίντιος Κιγκινάτος (Lucius Quinctius Cincinnatus ή απλώς Cincinnatus) ήταν πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης της αρχαίας Ρώμης, του οποίου η απέραντη αρετή εξαίρεται ως παροιμιώδης στη Ρωμαϊκή ιστορία. Ήταν πατρίκιος και ανήκε στην οικογένεια των Κοϊντίων. Το 460 π.Χ. έγινε ύπατος. Ήταν πολύ δίκαιος, τόσο ώστε να μην ανακαλέσει από την εξορία το γιο του Καίσωνα, που τον είχε εξορίσει η προηγούμενη αρχή.

Να σημειωθεί ότι στον Καίσωνα είχε επιβληθεί μεγάλο χρηματικό πρόστιμο, το οποίο για να πληρώσει ο πατέρας του έμεινε φτωχός σ' όλη του τη ζωή. Τελειώνοντας τη θητεία του, δεν δέχτηκε να επανεκλεγεί στο αξίωμα αυτό, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα ήταν παράνομο. Είχε ένα μικρό χωράφι πέρα από τον Τίβερη και ασχολήθηκε με την καλλιέργειά του.

Το 458 π.Χ. ανακηρύχθηκε από την Σύγκλητο δικτάτορας, με την εντολή να πολεμήσει τους Αικούους, οι οποίοι πολιορκούσαν το στρατόπεδο του υπάτου Μινούκιου στο όρος Άλγιδο του Λατίου (το σημερινό Castello dell' Aglio). Εν σώματι οι συγκλητικοί, φορώντας τις τηβέννους τους, πήγαν στον Κιγκινάτο να του αναγγείλουν ότι ανακηρύχθηκε δικτάτορας. Τον βρήκαν να καλλιεργεί το χωράφι του. Τους ζήτησε να περιμένουν, πήγε στο σπίτι του και φόρεσε την τήβεννό του κι έπειτα βγήκε να μιλήσουν. Την άλλη μέρα ξεκίνησε να πολεμήσει, νίκησε τους Αικούους και απεγκλώβισε τον Μινούκιο. Επέστρεψε στη Ρώμη, έκανε θρίαμβο και κατόπιν παραιτήθηκε από το αξίωμα του δικτάτορα. Ο χρόνος από την ανακήρυξή του σε δικτάτορα μέχρι την παραίτησή του ήταν 16 μέρες.

Πληροφορία μεταγενέστερων συγγραφέων σύμφωνα με την οποία το 439 π.Χ. ο Κιγκινάτος ανέλαβε, για δεύτερη φορά, δικτάτορας εναντίον του στασιαστή Σπουρίου Μαιλίου, αμφισβητείται. Και μάλλον εξυπηρετεί σκοπιμότητα: να καλυφθεί με το όνομα του Κιγκινάτου ο άδικος φόνος του Σπουρίου Μαιλίου, που συγκέντρωσε υποψίες όταν σε κάποια σιτοδεία φέρθηκε με υπερβολική ελευθεριότητα στο πλήθος. Παρέστησαν λοιπόν τον Μαίλιο ως στασιαστή και τον Κιγκινάτο ως τον δικτάτορα που κατέστειλε τη στάση κι επέβαλε το νόμο.