Στὸ στίχο 3 τοῦ 129ου ψαλμοῦ ὁ ἴδιος ποιητὴς θὰ μᾶς πεῖ: Ἐὰν γὰρ ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε Κύριε, τίς ὑποστήσεται; ὅτι παρὰ σοὶ ὁ
ἱλασμός ἐστι· καὶ στὸν στίχο
7. Ὅτι παρὰ τῷ Κυρίῳ τὸ ἔλεος, καὶ
πολλὴ παρ' αὐτῷ λύτρωσις, καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ πασῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ (Ψαλμ. 129,3 καὶ 7). Ἐὰν ρίξεις μιὰ ματιὰ στὶς
ἀνομίες μας, ποιὸς μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἐνώπιόν σου, ποιὸς μπορεῖ νὰ ὑπάρξει; Γι' αὐτὸ τὸ ἔλεος εἶναι μόνο δικό σου· ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς ποὺ εἶμαι, ἀνίκανος. Απέναντί μου ἔχω τὸ ἔλεός σου, ἄρα γίνομαι ἱκανός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου