Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άνθρωπος. Είχε αυτό το έθιμο: κάθε πρωί σηκωνόταν πριν ξημερώσει, πήγαινε στην ακρογιαλιά και προσευχόταν στον Θεό τα ξημερώματα.

 Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας άνθρωπος. Είχε αυτό το έθιμο: κάθε πρωί σηκωνόταν πριν ξημερώσει, πήγαινε στην ακρογιαλιά και προσευχόταν στον Θεό τα ξημερώματα.

Τότε ο γιος του μεγάλωσε. Όπως και ο πατέρας του, σηκώθηκε νωρίς το πρωί πριν ξημερώσει και πήγε στην παραλία για να χαιρετήσει το ξημέρωμα. Αλλά δεν έκανε πλέον προσευχές.

Αλλά τώρα ο γιος έχει μεγαλώσει γιο. Όπως και ο πατέρας του, είχε επίσης τη συνήθεια να σηκώνεται κάθε μέρα νωρίς το πρωί πριν ξημερώσει και να πηγαίνει στην ακρογιαλιά. Μόνο που δεν ήξερε πια γιατί το έκανε αυτό...