Μου έκανε εντύπωση όταν πήγα στον Άγιο Ευμένιο, τον νέο, τον Σαριδάκη. Αυτός ήταν στις μέρες μας. Εγώ τον γνώρισα στο Άγιο Όρος που ερχόταν συχνά. Συλλειτούργησαμε πολλές φορές μαζί στις διάφορες πανηγύρεις, στη Μονή του Αγίου Παύλου συνήθως αλλά πήγα και στην Αθήνα -όταν μετά ήρθα στην Κύπρο και πήγαινα στην Αθήνα για κάποιες εργασίες- πήγαινα και τον έβλεπα. Ήταν εκεί στο "Λοιμωδών Νόσων". Εκεί ήταν ο πατήρ Ευμένιος, Άγιος Ευμένιος τώρα, και εκεί είχε ένα παρεκκλήσι των Αγίων Αναργύρων και λειτουργούσε εκεί.
Πήγαινα λοιπόν καθόμουνα εκεί και μιλούσαμε, εξομολογούμουν κοντά του και κερνούσε ό,τι είχε. Μα τι να σας πω! Coca-cola, πορτοκαλάδα, Seven up, τριαντάφυλλο όλα ανακατεμένα! Του έλεγες: Γέροντα, εντάξει πήρα, δεν χρειάζεται άλλο.
- Όχι, πάρε κι απ' αυτό, πάρε κι απ' το άλλο.
Ό,τι είχε το έδινε, δεν άφηνε τίποτα! Δεν τον έφτανε δηλαδή αυτό το καθιερωμένο, δεν ήταν μέσα στα όρια του καθιερωμένου. Είχε μία τόσο πλούσια καρδιά που έκανε πράγματα υπέρ εκ περισσού. Και δεν σκεφτόταν ότι, "μα θα τα ξοδέψω όλα, τι θα δώσω σε αυτόν που θα έρθει μετά". Οι Άγιοι είχαν φιλότιμο και ο Θεός επειδή είχαν φιλότιμο τούς ανταπέδιδε εκατονταπλασίονα.
Ο Άγιος Ευμένιος γελούσε πάρα πολύ. Ήταν μαθητής του Αγίου Νικηφόρου του Λεπρού κι ήταν λεπρός ο ίδιος. Αρρώστησε με λέπρα και μετά θεραπεύτηκε από την Παναγία και έτσι το δέρμα του ήταν λίγο λευκό, το πρόσωπό του ήταν λευκό. Ήταν πολύ χαρούμενος! Γελούσε πάρα πολύ με το παραμικρό. Δηλαδή αναρωτιόσουν γιατί γελά αλλά αυτός είχε δικά του μέτρα.
Ήταν πολύ μεγάλος Άγιος, κρυπτός Άγιος.
Δεν τον ήξεραν οι άνθρωποι τότε που ζούσε μόνο κάποιοι που ήταν κοντά του και ένας κύκλος ευσεβών ανθρώπων.
Πολύ μεγάλος Άγιος!
π. Αθανάσιος Μητρ. Λεμεσού
youtu.be/hcL4NGzLwAw?si=f3XsupHbky5gL9Qx
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου