Δεν είναι επανάληψη το Πάσχα.

Δεν είναι επανάληψη το Πάσχα. Δεν είναι μία τοποθέτηση στον χρόνο που τελειώνει. Είναι διάρκεια. Παίρνει τον χρόνο και τον κάνει αιωνιότητα. Την αλήθεια που μοιάζει αποφατική, την κάνει κατάφαση Ζωής και Αφθαρσίας. Το Πάσχα είναι Πρόσωπο. Στα δάκρυά Του είμαστε εμείς. Στα χαμόγελά Του είμαστε εμείς. Στις πληγές από τα αγκάθια είμαστε Εμείς. Στα σημάδια από τα καρφιά και την λόγχη είμαστε εμείς. Στο ψωμί, το ψάρι, το μέλι είμαστε εμείς. Σε μια πορεία στον χρόνο προς Εμμαούς είμαστε εμείς. Στο βασίλεμα της μέρας είμαστε εμείς. Το μόνο που χρειάζεται είναι ένα «μείνον μεθ’ημών». Είναι το να γίνουμε ένα μαζί Του στον άρτο και τον οίνο της μεταβολής. Εκείνος κάνει όλες τις στιγμές του χρόνου ένα μαζί μας. Ο Ιησούς, ο νικητής του θανάτου. Ο αιώνιος χρόνος, γιατί τίποτα δεν χάνεται, και ο άχρονος γιατί όλα γίνονται καινά. Στο πρόσωπό Του. 

Χριστός Ανέστη!

π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός