ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΝΑ ΧΑΝΕΣΑΙ .... ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ.

 

ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ ὁ Ἁγιος Διονύσιος ἀπὸ τὶς ψυχοκτόνες μέριμνες τῆς ἐξουσίας ,ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Αἰγίνης ,καὶ γύρευσε τὴν οὐσία τῆς ἐρημιᾶς ,ἐκεῖ στὸ ἥσυχο Μοναστηράκι τῶν Στροφάδων παίρνοντας τὸ πηδάλιό του στροφὴ μονάχα πρὸς Τὸν Φιλόστοργο Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴν Βασιλεία Τοῦ. 

Χάθηκε ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ Τὸν βρεῖ ὁ Θεός . 

Διότι δὲν γίνεται νὰ σὲ γυρεύσει καὶ νὰ σ' εὕρει Θεός, ἂν πρῶτα δὲν χαθεῖς ἀπὸ τὸν κόσμο. 

Αὐτὴ τήν ,μεγάλη διδαχὴ λοιπὸν πῆρα ἀπὸ ἕναν κοσμοκαλόγερο ντυμένο συνεχῶς καὶ εὐλαβῶς στὰ μαυρα ποὺ δούλευε σὲ ἕνα κατάστημα στὴν Ἀθήνα μὲ ἐκκλησιαστικὰ καὶ μὲ πολὺ μεριμνα καὶ ἀρκετὲς κοινωνικὲς γνωριμίες.Από Ἐφοπλιστὲς μέχρι καὶ ὀδοκαθαριστὲς τοῦ Δήμου. 

-Ἄντε ,Χριστέ μου καὶ πλησιάζει ἡ ὥρα σ'ένα μῆνα ν'ανέβω στὸ ποθητό μου Ὅρος καὶ νὰ καλογερέψω ἀληθινά,ενώ πακετάριζε μηχανικὰ ἕνα κουτὶ γιὰ τὸ ταχυδρομεῖο. 

Νὰ φύγω ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ νὰ χαθῶ μέσα στὴ Λαύρα ,στῆς Παναγιᾶς τὴν γλυκιὰ τὴν αὔρα. Νὰ μὴν μὲ βρίσκει καὶ νὰ μὴν μὲ ξέρει κανείς ,παρὰ μόνον ὁ Θεός. 

Τί γλυκιὰ καὶ τερπνὴ χαθοεύρεση μέσα στὴν Ἀθωεύρεση. 

π.Διονύσιος Ταμπάκης