«Ίσως μετάνιωσες που δεν ήσουν εκεί!»
Ξεκίνησα για ένα μακρύ προσκύνημα. Ένα από τα άτομα είχε
τον πατέρα της άρρωστο. Ήθελε να πάει προσκύνημα, γιατί ήταν στην ομάδα ο
Ευσεβής, αλλά σκέφτηκε και ότι ο πατέρας της μπορεί να πεθάνει πριν επιστρέψει.
Ξεκίνησε μέσα σε αυτή τη σύγχυση και όταν έλαβε μια κλήση
ότι η κατάσταση του πατέρα της είχε επιδεινωθεί, με ρώτησε αν έπρεπε να ρωτήσει
τον αιδεσιμότατο τι να κάνει. Την ενθάρρυνα να του το πει, μου φαινόταν
φυσιολογικό, αν ήταν εκεί, να ζητήσει τη συμβουλή του. Πηγαίνει και τον ρωτάει
και ο Σεβασμιος Γερόντιος του λέει έτσι, απαλά, με αγάπη: «Joai, αγαπητέ, ακόμα καλά
όταν φεύγουν αυτοί που ήταν οι γονείς μας, είναι τόσο ωραίο να είσαι στο κεφάλι
τους!». Δεν καταλάβαινε τι έλεγε, ήταν τόσο τεταμένη. Με ρώτησε και του είπα να
σταματήσουμε το αυτοκίνητο, να βγούμε και να επιστρέψουμε σπίτι!
Ρώτησε άλλη μια φορά τον Σεβασμιώτατο και της είπε το
ίδιο: «Δεν θα ήταν καλύτερα έτσι; Ίσως, μετά από αυτό, να λυπάσαι που δεν πήγες
εκεί!». Επέμεινα να κατέβει και να πάει σπίτι, γιατί είχαμε ήδη παρασυρθεί πολύ
μακριά και δεν θα έφτανε στην κηδεία αν συνέβαινε αυτό. Λίγο μετά την πήρε
τηλέφωνο η μητέρα της και της έδωσε στον Κύριο την είδηση του θανάτου του
πατέρα της!
"Προσεύχομαι στον Θεό να σε βγάλει από εκεί!"
Ο ευσεβής είδε πόσο με δυσκόλεψε στη δουλειά, στο χωράφι
που ήμουν εκείνη την ώρα, και είπε: «Joai, αγαπητέ, πόσο δύσκολο είναι για
σένα εκεί! Μπορείτε ακόμα; Ουάου, τι άνθρωποι! Προσεύχομαι στον Θεό να σε
βγάλει από εκεί!».
Δεν πρόλαβα να το πω ούτε σε αυτόν ούτε στον ιερέα. Όταν
ξέρεις ότι περιμένουν τόσοι, δεν λες ιστορίες. Μα ο ευσεβής πήγαινε έτσι! Σε
όλους μου τους πόνους! Μου επιβεβαίωσε ότι δεν είναι τυχαίο που νιώθω το βάρος
του χώρου εργασίας. Δεν είναι από περηφάνια, αλλά όταν κάποιος σε καταδιώκει
και έρχεται ο λόγος ενός αγίου, τα ανατρέπει όλα! Φαινόταν όταν ήταν πιο
δύσκολο για μένα, όταν δεν μπορούσα! Με τις προσευχές του ευσεβούς έφυγα από
εκεί!
«Σου τα έδωσα να κορνιζάρεις, στον τοίχο!
Όταν μου έδωσε τα δύο σχέδια, είχε φτιάξει ένα ειλητάριο
με αυτά. Μου είπε ξεκάθαρα: «Πάρε τα σπίτι σου και, σε παρακαλώ, βάλ’ τα στο
κάδρο και μετά στον τοίχο!».
Μετά από τρεις τέσσερις μήνες, όταν ξανασυναντηθήκαμε, με
κοίταξε και μου είπε: «Σου τα έδωσα να τα βάλεις στο κάδρο και στον τοίχο, αλλά
δεν τα έβαλες!». Δεν είχε πάει μαζί μας... Του είπα να με συγχωρέσει.
Και τα άφησα στην άκρη και τα ξέχασα πάλι. Μετά από
άλλους έξι μήνες, μου λέει: «Τότε, βάλ’ το να δουλέψει! Δεν σου είπα να τα
βάλεις σε κάδρο και να τα βάλεις στο σπίτι σου στους τοίχους;». Ακόμα και τότε
δεν τα έβαλα.
Αφού ο Σεβασμιώτατος πήγε στον Κύριο, είπα ότι τώρα
πρέπει οπωσδήποτε να τα φορέσω. Είχα κάποιες ευλογίες στο σπίτι για μερικές
εβδομάδες, σαν να πετούσα σε όλα. Ήταν σαν να με κουβαλούσαν στις παλάμες των
χεριών μου. Όλα τα πράγματα λύνονταν εύκολα, ακόμα κι αν τιναζόμασταν. Γι' αυτό
επέμενε ο Ευσεβής, γιατί γνώριζε τη δύναμή τους και ήθελε να μας βοηθήσει!
«Εύχομαι να σε δω στην αιωνιότητα των αιωνίων!»
Πριν φύγει για τους Αγίους Τόπους, τον Οκτώβριο του 2018,
ο Σεβασμιώτατος είπε σε όσους επισκεπτόταν: «Να έρθει κι αυτός από την Οραδέα!».
Στο τελευταίο ραντεβού με φίλησε στο μέτωπο. Ήταν
ξαπλωμένος στο κρεβάτι, ακουμπισμένος στο μαξιλάρι και με τα χέρια στο πίσω
μέρος του κεφαλιού του. Ήμασταν λίγοι και γελούσε συνέχεια μαζί μας και είπε:
«Αν δεν ξαναβρεθούμε, αγαπητέ, εύχομαι να σε δω στην αιωνιότητα των αιωνίων!».
Του είπα να μην το πει αυτό.
Ήξερε ότι ήθελα να τον δω άλλη μια φορά και έλεγα στους
κοντινούς μου ότι αν μάθαιναν ότι ήταν άρρωστος κάπου να με ενημερώσουν κι
εμένα! Αυτό με έκανε χαρούμενο!
«Θα έχεις ένα γλυκό κορίτσι!»
Σέβομαι πολύ τις πολύτεκνες, γιατί είναι πολλή θυσία!
Έχουμε μόνο ένα και νιώθω ανάξιος για αυτό, αν και μακάρι να ήταν περισσότερα.
Σε ένα από τα προσκυνήματα, ο Ευσεβής με φίλησε στο
μέτωπο και μου είπε: «Θα έχεις ένα όμορφο κορίτσι!». Νόμιζα ότι αναφερόταν στη
γέννα και του είπα ότι δεν γίνεται! Με κοίταξε ξανά: «Ναι, θα είναι ακριβό
κορίτσι! Joai, αγαπητέ, πώς θα την αγαπήσεις!». Γέλασα πάλι και είπα: «Ναι, να
θυμάσαι ότι θα γίνει ακριβό κορίτσι!».
Αφού το αγόρι τελείωσε το κολέγιο και την κατοικία, μου
είπε ότι ήθελε να κάνει έναν κανόνα προσευχής για να βρει γυναίκα σύμφωνα με το
θέλημα του Θεού. Και το κορίτσι που γνώρισε είχε κάνει προσευχητικό κανόνα με
την ίδια σκέψη με τον Ακάθιστο της Θεοτόκου «Απρόσμενη χαρά!». Πάνε να
παντρευτούν! Είναι πραγματικά ένα «αγαπημένο κορίτσι» και νιώθω ότι είναι το
κορίτσι μου. Τους είπα για τον Ευσεβή και τον αγαπάει όλη η οικογένειά της.
Αγαπητέ, ευχαριστώ!
Admin.
Maria Oros,
Oradea
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου