Αιώνιος ικετεύτης και παρακλήτης! ΘΑΥΜΑΣΤΆ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΜΕ ΤΌΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΌ ΕΥΣΕΒΉ ΓΕΡΟΝΤΙΟ ΤΟΝ ΔΊΑ ΧΡΙΣΤΌΝ ΣΑΛΌ.

 

Αιώνιος ικετεύτης και παρακλήτης!

22 Νοεμβρίου 20230

 

Η καλή σκέψη, μετά την προσευχή στοβ Ευσεβή Γεροντιο.

 

Είχα ακούσει για τον Σεβασμιότατο Gherontie, αλλά, δυστυχώς για μένα, δεν του έδωσα τη δέουσα προσοχή.

Μια μέρα, έχοντας μια πιο καταπιεστική διάθεση, πληκτρολόγησα στο Διαδίκτυο αγίους... προσευχές... και μου εμφανίστηκε κάτι για τον Σεβάσμιο Gherontie. Άνοιξα τη σελίδα και άρχισα να διαβάζω. Ήταν μαρτυρίες εκείνων που είχαν το προνόμιο να τον γνωρίσουν άμεσα ή που τον «γνώρισαν» μετά τον θάνατό του στον Κύριο, διαβάζοντας για αυτόν ή μιλώντας με ανθρώπους που τον γνώριζαν. Με πήραν τόσο πολύ αυτές οι μαρτυρίες που διάβαζα όλη μέρα. Επιπλέον, η συνάδελφός μου στο γραφείο με την οποία συζήτησα για τον Σεβασμιότατο Gherontie μου έφερε τρεις τόμους με μαρτυρίες για τη ζωή και τα θαύματα του, τους οποίους είχε λάβει με τη σειρά της από κάποιον για να διαβάσει.

Ομολογώ ότι διάβασα με κομμένη την ανάσα και τα βιβλία και ό,τι έβρισκα στο Διαδίκτυο γραμμένο για αυτόν, ειδικά από τη στιγμή που είχα μια ιδιαίτερη ψυχική κατάσταση. Είχαν συμβεί πολλά τον τελευταίο καιρό, το πλυντήριο μου είχε χαλάσει και έπρεπε να το αλλάξω, δεν ένιωθα πολύ καλά... και, καθώς όταν βρισκόμαστε σε μπελάδες πλησιάζουμε πιο κοντά στον Θεό, ένιωσα την ανάγκη να προσευχηθώ περισσότερο .

Λίγες μέρες αργότερα, ενώ ήμουν στη δουλειά, με πήρε τηλέφωνο ο άντρας μου για να μου πει ότι ο λέβητας μας χάλασε. Στεναχωρήθηκα πολύ, ειδικά επειδή ένα καινούργιο κόστιζε κάπου μεταξύ 5000-6000 λέι (εμείς, που ζούμε στο σπίτι, χρειαζόμασταν ένα υψηλότερης ισχύος). Τηλεφωνούσε συνέχεια διάφορους εμπόρους, τελικά βρήκε κάποιον που υποσχέθηκε να έρθει να δει αν υπήρχε πιθανότητα να διορθωθεί.

 

Στο δρόμο για το σπίτι, προσευχόμουν στον σεβαστό Gherontie, κοιτάζοντας τη φωτογραφία του στο τηλέφωνο (όπως είχα διαβάσει ότι είχαν κάνει και άλλοι), όταν έλαβα μήνυμα από τον άντρα μου ότι ήρθε ο τεχνικός, άλλαξε κάτι στον πίνακα , αλλά εξακολουθεί να μην λειτουργεί και ότι μάλλον δεν επισκευάζεται. Ανησύχησα και προσευχήθηκα στον Ευσεβή να μας βοηθήσει, να ξανακοιτάξει ο τεχνίτης και να δει κάτι που μπορεί να του έλειπε την πρώτη φορά. Ένιωσα μια αίσθηση γαλήνης και όταν έφτασα σπίτι, ο κύριος που είχε έρθει στο εργοστάσιο δεν είχε φύγει ακόμα, κάτι έκανε εκεί. Κάποια στιγμή άκουσα τον λέβητα να ξεκινάει... Ο έμπορος αργότερα μας είπε ότι σκέφτηκε να ξανακοιτάξει και συνειδητοποίησε ότι κατά λάθος μας είχε βάλει ένα καμένο εξάρτημα που είχε στο κιτ του από άλλη επισκευή και το οποίο είχε βάλε με τα καλά μέρη. Καταλαβαίνετε ότι ήθελα να κλάψω ακαριαία, κατάλαβα ότι ο Σεβάσμιος μας είχε βοηθήσει, πήγα σε ένα άλλο δωμάτιο και με δάκρυα είπα μια ευχαριστήρια προσευχή.

 

Θεραπεία στον τάφο του Ευσεβούς!

 

Αργότερα μίλησα με τον άντρα μου, του είπα τι είχε συμβεί και αποφασίσαμε να πάμε στη Μονή Τισμάνα το Σαββατοκύριακο, να προσκυνήσουμε στον τάφο του Ευσεβούς .Το πρωί του Σαββάτου, 8 Ιανουαρίου 2022, γύρω στις 7:00 π.μ., αναχωρήσαμε για την Tismana, όπου φτάσαμε γύρω στις 10:30 π.μ. Ο δρόμος ήταν όμορφος, χωρίς δυσάρεστες καταστάσεις, αν και είχε χιονίσει λίγο ή είχε βρέξει σε ορισμένα σημεία, ειδικά στην κοιλάδα Jiului. Η μόνη ταλαιπωρία ήταν ο πόνος στο γόνατό μου, τον οποίο είχα για αρκετό καιρό και που μερικές φορές με ξυπνούσε τη νύχτα.

Φτάσαμε με ασφάλεια στην Tismana, όπου άρχισε να χιονίζει όπως στην παιδική ηλικία, με μεγάλες νιφάδες. Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερη, η ψυχική μας κατάσταση ήταν χαράς, φορτισμένη με τη συγκίνηση να μπούμε στο μοναστήρι και να πάμε στον τάφο του σεβαστού Gherontie. Αφού φύγαμε από την Άλμπα Ιούλια το πρωί, αλλά και επειδή ήταν Σάββατο, δεν είχε καθόλου κόσμο, προσκυνήσαμε, πήραμε καραμέλες από τον τάφο και αφήσαμε άλλα για αυτούς που θα έρθουν μετά.

 

Ο τάφος ήταν καλυμμένος με χιόνι και, όντας με φούστα, σκεφτόμουν για μια στιγμή πώς θα γονατίσω στον τάφο , ειδικά που με πονούσαν τα γόνατα. Μετά θυμήθηκα τις μαρτυρίες από τα βιβλία που διάβασα, όταν ο ευσεβής προσευχόταν οπουδήποτε, ειδικά όταν κάποιος του προσευχόταν, είτε ήταν στη μέση της πόλης, στο φανάρι ή στη μέση μιας λακκούβας, έτσι κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με αυτό που είχε κάνει για εμάς. Γονάτισα, προσευχήθηκα, μπήκα στην εκκλησία και επέστρεψα στον τάφο άλλες δύο φορές πριν φύγω. Δεν το κατάλαβα τότε, αλλά το βράδυ κατάλαβα ότι τα γόνατά μου δεν με πονούσαν καθόλου και από τότε δεν πονούσαν καθόλου.

Η ευτυχία μου ήταν επίσης μεγάλη γιατί έλαβα και τους τέσσερις τόμους με μαρτυρίες, τα φυλλάδια με τον Βίο και τον Ακάθιστο του Σεβάσμιου Γερόντιου φωτογραφίες του Σεβάσμιου, που αργότερα μοιράστηκα με τους συναδέλφους μου και την ευρύτερη οικογένεια. Στο δρόμο συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν τυχαίο που πήγα στο μοναστήρι εκείνη τη μέρα, ήταν και η μέρα της αιδεσιμότατης Δομνίκας, της προστάτιδας μου.

Σε ευχαριστώ, Γεροντιε που με έκανες να καταλάβω τι σημαίνει η Μεγάλη σου ψυχή! Ευχαριστώ τον Θεό που μας ευλόγησε με τη μεγάλη χαρά να έχουμε δίπλα μας τον Κούβιο, να ταφούμε μαζί μας στη χώρα, να τον έχουμε μεσολαβητή και μεσίτη μας από την αιωνιότητα!

Κ  Ιονέσκου,

Άλμπα Ιούλια