10 Ακουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην· ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.
Ακουτιεῖς μοι = θὰ ἀκούσω, θὰ μὲ κάνεις νὰ ἀκούσω, ἐσὺ θὰ ἐνεργήσεις ὥστε νὰ ἀκούσω, καὶ αὐτὸ ποὺ θὰ ἀκούσω θὰ εἶναι ἡ ἀγαλλίαση
καὶ ἡ εὐφροσύνη, ὥστε νὰ ἀγαλλιασθοῦν τὰ ταλαιπωρημένα ὀστά. Οἱ Ἑβραῖοι ἀντιλαμβάνονται τὰ ὀστὰ ὡς τὸ σταθερὸ ὑπόλειμμα τοῦ ἀνθρώπου, ὡς τὸ ἐναπομένον στοιχεῖο τῆς ὕπαρξης, καὶ κατὰ συνεκδοχὴ ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ κύρια στοιχεῖα ὕπαρξης τοῦ ἀνθρώπου. Θυμίζω τὴν εἰκόνα
ποὺ μᾶς παραδίδει ἡ προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ
προφήτης καλεῖται νὰ ἀνακαλέσει στὴ ζωὴ γυμνὰ ὀστὰ κατὰ τὴν ὑπόδειξη τοῦ Θεοῦ: Καὶ εἶπε [ὁ Θεὸς] πρός με προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ
ταῦτα καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου. Τάδε
λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις· ἰδοὺ ἐγὼ φέρω ἐφ' ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς
καὶ δώσω ἐφ' ὑμᾶς νεύρα καὶ ἀνάξω ἐφ' ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ'
ὑμᾶς δέρμα καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε· καὶ γνώσε
σθε ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος (Ιεζ. 37,4-6).
Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος (τὸν ἀκολουθοῦν καὶ οἱ ἄλλοι Πατέρες), παρατηρεῖ ὅτι ὁ καιρὸς τῆς ἀγαλλιάσεως τῶν ὀστῶν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ
καιρὸς τῆς ἀναστάσεως: Πότε δὲ ἀγαλλιάσονται τὰ σεσημμένα ἡμῶν ὀστᾶ ἢ κατὰ τὸν τῆς ἀναστάσεως καιρόν, καθ᾽ ὅν, ὡς ἕτερός φησι
προφήτης [ὁ Ἠσαΐας], Τὰ ὀστᾶ ἡμῶν ὡς βοτάνη ἀνατελεί.
Βιβλιογραφία. ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΏ ΜΟΥ ΈΩΣ ΥΠΆΡΧΩ.
ΕΚΔΌΣΕΙΣ ΔΌΜΟΣ. ΔΗΜΉΤΡΗΣ ΜΑΥΡΌΠΟΥΛΟΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου