Ο Τάφος του Γλυκού Ιησού είναι ο Τάφος του καθενός μας που σκάψαμε από αδιαφορία, άγνοια και υπερηφάνεια. Βάζουμε τον Κύριο του ουρανού βαθιά στη γη, γιατί η αγία του αθωότητα μας πληγώνει, συνθλίβει το τίποτα μας με το μεγαλείο της αγάπης του, μας δείχνει την κακία μας. Και μαζί Του θάψαμε όλα τα ιδανικά μας για την αγιότητα, την παρθενία και το φως της φύσης. Βάλαμε από πάνω ένα μεγάλο βαρύ βράχο από τις καθάρτικες απολαύσεις και τις εμμονές μας και πήγαμε να πεθάνουμε.
Στη σιωπή του τάφου, ο Ιησούς, που συνθλίβεται για εμάς, απορροφά όλο τον πόνο μας σαν άπειρο σφουγγάρι. Το αγνό του αίμα είναι η μετάγγισή μας με την αθανασία. Τα δάκρυά του ποτίζουν το χώμα της καρδιάς και την κάνουν να καρποφορήσει αγάπη.
Βαθιά στον τάφο, Κάποιος μεγαλύτερος από το σύμπαν περιμένει σιωπηλά να αναστηθεί για εμάς. Είναι επίσης στον Παράδεισο στον Θρόνο των δακρύων της Τριάδας, είναι επίσης στην κόλαση συντρίβοντας τις δυνάμεις του θανάτου, είναι επίσης στον παράδεισο σκουπίζοντας τον ιδρώτα από το μέτωπο του καλού ληστή.
Είναι ιδιαίτερα στην καρδιά του καθενός μας, περιμένοντας να σπάσει τις πύλες του πόνου και να σηκωθεί μαζί μας.
Δόξα σε σένα Θεέ μου για πάντα!
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου