«Μόνο ο Θεός μας αφυπνίζει, μας κάνει σοφούς, μας καλό και μας ανοίγει το δρόμο, αν Τον θυμόμαστε στη συνείδησή μας.
- Μια φιλολογική παροιμία λέει ως εξής:
«Η νεολαία μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά δεν τα ξέρει, και τα γηρατειά τα ξέρουν και δεν μπορούν να τα κάνουν όλα».
- Έτσι, όταν τα δέντρα ανθίζουν το φθινόπωρο, ο παγετός πέφτει πάνω τους.
- Όταν ξυπνάμε, τελικά κάνουμε οικογένεια, γεννάμε μωρά, στα 40, στα 60, αλλά όταν είναι μαθητές ή στη δύναμη της ηλικίας τους, δεν μπορούμε πια να τα βοηθήσουμε, γιατί είμαστε ηλικιωμένοι και προχωρημένοι στα χρόνια.
- Μα αν τους γεννήσουμε στα 20 τους, στα 40 τους, είμαστε νέοι σαν κι αυτούς, είμαστε στο μυαλό τους, στο ρυθμό τους, καταλαβαίνουμε τις εξόδους τους, καταλαβαίνουμε τα όνειρά τους, καταλαβαίνουμε και τα ολισθήματά τους, ξεπερνάμε θεαματικά τις επιθέσεις της ζωής.
- Μα, μετά από 60 χρόνια, γινόμαστε εκείνοι οι άσχημοι, άσχημοι, γκρινιάρηδες, κουραστικοί, βαρετοί, αυστηροί γονείς και τα παιδιά φεύγουν, γυρίζουν την πλάτη και μας αφήνουν να μιλάμε μόνα τους.
- Το λένε οι ίδιοι.
«Δεν τα πάω καλά με την οικογένειά μου, είναι σαν να μιλάμε άλλη γλώσσα»!
- Φυσικά μιλάς άλλη γλώσσα,
Είναι η διαφορά ιδεών και αρχών μεταξύ των γενεών, η οποία δεν μπορεί ποτέ να εφαρμοστεί τέλεια ή ολοκληρωτικά.
Ρητό:
«Όποιος σηκωθεί το πρωί, πάει μακριά. "
Ιερομόναχος Calistrat Chifan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου