«Ένας Ρώσος Έλληνας από τον Καύκασο, ο Αντρέι, ήρθε σε εμάς στην Καρούλια. Ήταν τη δεκαετία του '50. Στον κόσμο ήταν μουσικός, και μάλιστα καλός, αφού έπαιζε τόσο καλά που οι πλούσιοι ακροατές τον κατέκλυσαν με δώρα, και ένας, μη έχοντας τίποτα να τον ανταμείψει, γδύθηκε μέχρι τα εσώρουχά του και του έδωσε όλα τα εξωτερικά του ρούχα. Ο Αντρέι τον λυπήθηκε και αρνήθηκε τη γενναιοδωρία του. Ίσως για αυτή τη μικρή καλή πράξη ο Κύριος τον επισκέφτηκε τη νύχτα με σωτήριες σκέψεις για την ψυχή και τη μάταιη κοσμική ζωή, και τότε αποφάσισε να τα παρατήσει όλα και να πάει στον Άθωνα. Μόλις πήρε αυτή την απόφαση, ο διάβολος του εμφανίστηκε σε όλη του την άσχημη μορφή και είπε: «Σε βοηθούσα όλο τον καιρό, και τώρα θέλεις να γίνεις μοναχός, λοιπόν, θα σε εκδικηθώ!» Με μεγάλο φόβο, αυτός ο μουσικός ήρθε στην Καρούλια στους Ρώσους πρεσβύτερους που γνώριζε. Προσπάθησε να ζήσει με το μοναχό Νικόδημο και τον Ιερομοναχο Σεραφείμ, αλλά δεν εγκαταστάθηκε πουθενά, ήταν πολύ πεισματάρης, ήθελε να μένει όλη την ώρα στην προσευχή - έκανε πολλές υποκλίσεις, έψελνε ακαθιστους αλλά δεν ήταν επιμελής στην υπακοή. Τελικά, ένας αγράμματος Ρώσος αφελής μοναχός τον δέχτηκε. Ο Αλέξανδρος, ο οποίος διακρινόταν για μεγάλη ταπεινότητα. Το κελί του αφηγητή, πατέρα Στεφάνου βρισκόταν 50 μέτρα από το κελί τους και άκουγε συνέχεια πώς ο μαθητής πρόσταζε τον πρεσβύτερο του. Κάποτε υπήρξε μια σοβαρή ξηρασία στο Άθωνα και ο Αντρέι άρχισε να κατηγορεί τον γέροντα ότι δεν προσευχόταν και επομένως δεν υπήρχε βροχή. Ο γέρος κάθισε υπάκουα και άπλωσε ένα κομποσχοίνι για να βρέξει, και σχεδόν αμέσως άρχισε μια απίστευτη καταρρακτώδης βροχή. Αυτό ταπείνωσε λίγο τον περήφανο άνθρωπο, αλλά όχι για πολύ. Τότε ο πρεσβύτερος πέθανε και ο Αντρέι, ο οποίος κληρονόμησε το κελί με την εκκλησία, είχε πλήρη ελευθερία, αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στην προσευχή - έψαλλε ακάθιστους σε όλα τα Καρούλια, μουσικός, όπου κι αν πήγαινε, όλοι σταυροκοπούνταν και υποκλίνονταν. Κάποτε, κατά τη διάρκεια της προσευχής στο κελί του, ο διάβολος εμφανίστηκε σε αυτόν στη μέση του ναού μέσα σε μεγάλο φως και είπε ότι ήταν η Αγία Τριάδα. Ο καημένος ο Αντρέι έπεσε στα γόνατά του και του φίλησε το χέρι, το όραμα μετατράπηκε σε μαύρο καπνό και μπήκε στο στόμα του εξαπατημένου. Και ο Αντρέι άρχισε να τρελαίνεται, έτρεχε σε όλο τον Άθωνα, τρελάθηκε, έτσι που ακόμη και στις Καρυές σκέφτονταν ήδη να τον βάλουν σε ψυχιατρείο. Αλλά μερικοί Έλληνες, οι Κελλιώτες, τον λυπήθηκαν και τον παρακάλεσαν για τη σωτηρία του. Όταν ο Αντρέι συνήλθε, διηγήθηκε την ιστορία του. Πέθανε ειρηνικά, αφού έλαβε την Κοινωνία.»
(Σχήμα-Αρχιμανδρίτης ερημίτηςΣτέφανος από τήν έρημο τού αγίου Όρους θέση Καρούλια.)
Στη φωτογραφία: Ο Μοναχός Αλέξανδρος και ο δόκιμος Αντρέι. Κελί Iverskaya στην Karula.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου