Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

ΠΑΤΗΡ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ Ο ΑΠΛΟΥΣ Ο ΣΙΝΑΙΤΗΣ. Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ. 2

Στο Άγιο Όρος, πήγα στην Ιερά Μονή Βατοπεδίου και υποτάχτηκα σε έναν σεβάσμιο Γέροντα, Πορφύριον Μοναχό από την Μικρά Ασία, το 1951. Ζήσαμε μαζί, εγώ ως υποτακτικός και ο γέροντας μου ως προεστός, όπως ήθελε ο Θεός, αγαπημένοι- ωφελήθηκα πολύ από τα πνευματικά του λόγια. Έζησα μαζί του από το 1951 έως το 1963. Υπέφερε από ζάχαρο, ή ζωή του ήταν ένα μαρτύριο. Τον διακονούσα έως το τέλος της ζωής του. Όταν κατάλαβα ότι πλησιάζει ή ώρα της έκδημίας του, Τον κοινώνησα, έγινα μεγαλόσχημος και ό,τι είχε δικό του πράγμα μου το έδωσε. το σπουδαιότερο και ιερότατο κειμήλιο πού είχε από Τον γέροντα του, ήταν ένας Σταυρός με τεμάχιο Τίμιου ξύλου, πού θαυματουργεί.

το 1954 έγινα ιεροδιάκονος και το 1956 Πρεσβύτερος. από το 1953 πού έγινα ιερωμένος μέχρι σήμερον, το 2003, βγάζω ψίχουλα από το ψωμί της μακαρίτισσας της μητέρας μου και θα βγάζω όσο ζω.

Από το 1951, όπου φόρεσα το ευλογημένο ράσο, άρχισαν και τα πεπυρωμένα βέλη του διαβόλου νά με πολεμάνε. Για νά με ρίξουν πότε εις τα σαρκικά πάθη, πότε εις την υπερηφάνεια, διότι είχα καλή φωνή κι έψαλλα, πότε εις τα χρήματα.

Όμως αφού ο πρώτος και μεγάλος εχθρός του άνθρωπου είναι ή σάρκα, με πολεμούσε από την παιδική μου ηλικία Για νά μολυνθώ με πορνείες, μοιχείες, άρσενοκοιτίες, καθώς μάς τα λέει ο Απόστολος Παύλος, Προς Κορίνθιους. Τέλος νίκησε ή χάρις του Παναγίου Πνεύματος και δεν μολύνθηκα, χάριτι Θεού. Όμως από το 1948 έως σήμερον το 2003, έχω νά δοκιμάσω κρέας και κάνω παντοίους τρόπους για νά μην πέσω σε κανένα αμάρτημα της σαρκός. Μέγα το πάθος της σαρκός! Μόνον ο Θεός δύναται νά ελευθερώσει Τον άνθρωπο από την επιθυμία και τη φλόγα της σαρκός. Έμνήσθην ότι χους έσμέν... Δι` αυτόν Τον λόγον έδωσε ο Πανάγαθος Θεός εις ημάς τούς αμαρτωλούς ανθρώπους την εύλογημένην Μετάνοιαν. Ποίος άνθρωπος επί τής γης δεν αμάρτησε; Προφήτες, Κριτές, Απόστολοι και σχεδόν όλοι οι άνθρωποι. Για αυτόν Τον λόγον ο Θεός μάς λέγει: «Ουδείς αναμάρτητος». και πάλιν: «Ουκ ήλθα καλέσαι δικαίους, άλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν». Αγαπητά μου αδέλφια σάς νουθετώ ως Πατήρ τής Ορθόδοξου Πίστεως, του Πατρίου εορτολογίου. Κι αν μυρίοις πέσετε εις τα διάφορα σαρκικά πάθη νά μην απελπιστείτε ποτέ. Μετανοήσατε πικρώς- αυτό και μόνον σώζει Τον άνθρωπο, όπως έσωσε Τον "Ασωτον υιόν, Τον Δαβίδ Τον Προφήτη, Σολομώντα Τον βασιλέα, Τον Κριτήν με τάς χρυσάς τρίχας Τον Σαμψών, Μανασήδας, πόρνες, μοιχούς, Αγίους κ.λπ. Δια της μετανοίας κι εξομολογήσεως σώθηκαν και σώζονται. εγώ μπορώ νά πω και νά γράψω ότι μόλυνα Τον νου μου με σαρκικές επιθυμίες και ηδονές άλλά ποτέ δεν απελπίστηκα. Πάντα έπεφτα στην Άγίαν Μετάνοια και ιδιαίτερα στην έρημο του Θεοβάδιστου Όρους Σινά, όπου αγωνίστηκα από το 1963 έως. το 1993. Ό Θεός γνωρίζει τούς ταπεινούς μου αγώνες. ως έμπειρος πνευματικός, διότι επικοινωνώ με πολύ κόσμο εντός κι έκτος Ελλάδος, καθώς και στις διάφορες συγκεντρώσεις ακροατών πού προέρχονται από ποικίλα κοινωνικά στρώματα, μα και από τις δικές μου ταπεινές εμπειρίες, είδα ότι το πυρ της επιθυμίας της σαρκός, δεν παύει είτε με νηστείες, είτε με αγρυπνίες, είτε με κόπους. Βέβαια όλα αυτά μας βοηθούν και μας συγκρατούν τα πάθη, το καταδύναμη. Άλλά όμως είδα κι γνώρισα ότι μόνο τότε μπορεί νά ελευθερωθεί ο δυστυχής άνθρωπος, χάριτι Θεού, με το φόβο του Θεού και της κολάσεως και με την Αγία ταπείνωση. Ή Αγία ταπείνωση, ή απλότητα του άνθρωπου, ή απλότητα των μοναχών, έλκει τη Θεία χάρη του Θεού και της Θεοτόκου και δεν αφήνει νά κυριαρχήσουν τα σαρκικά πάθη στον άνθρωπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: