Λέγει:
«Επήγαμε και στον στάρετς Άνατόλιο. Αναμένομε στον προθάλαμο, μαζί με άλλους πολλούς, από κάθε τάξη και επάγγελμα. Ήταν όμως πολύ τρυφερός, χαρούμενος, εύθυμος, αεικίνητος. Το πρόσωπο του θυμίζει Το πρόσωπο του π. Σεραφείμ του Σάρωφ· και σε προδιαθέτει για καλή και ευχάριστη κουβέντα. Μας προσκάλεσε νά περάσουμε στο δωμάτιο του. Μίλησε μαζί μας τρυφερά, στοργικά, σαν φίλος. Μιλάει γρήγορα και πολύ. Τα λόγια του είναι ζεστά- από την καρδιά του. Το βλέμμα του είναι μαλακό, γλυκύ, λάμπει. και ο συνομιλητής του αισθάνεται άνετα και ευχάριστα από όλα και μάλιστα από Το παρουσιαστικό του Φεύγοντας μάς έδωκε ένα σωρό φύλλα, φυλλάδια είκονίτσες, σκίτσα κ.λ.π.».
Συνήθως οι επισκέπτες του ήταν τόσοι πολλοί δεν πρόφταινε νά ανταποκριθεί σε όλους.
Όταν μαζεύονταν πολλοί, οι διακονητές του παρενέβαιναν.
- Γέροντα, δώστε τους ευλογία νά φύγουν!..
και ο Άνατολιος έβγαινε και τούς ευλογούσε και ο ευλογημένος εκείνος λαός, παίρνοντας τη ευλογία του, έφευγε ήρεμα και με ειρήνη και χαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου