Οι Εγγλέζοι προτιμούν να πηγαίνουν περίπατο στην Πεντέλη. Για να την ανέβουν, νοικιάζουν άλογα και διασχίζουν την πεδιάδα, ανασηκωμένοι στους αναβολείς με εκείνη τη γνωστή μονοκόμματη κομψότητα τους. Ένας αγωγιάτης (εκμισθωτής αλόγων και συνάμα ξεναγός) προπορεύεται, φορτωμένος με τρόφιμα. Όταν φθάνουν στα πόδια των περίφημων λατομείων, απ' όπου το μάτι αγκαλιάζει τον ορίζοντα από το Μαραθώνα μέχρι τη Σαλαμίνα, ανοίγουν το κρασί. «Εν οίνω αλήθεια», λέει ένα ελληνικό ρητό. Οι Έλληνες είναι εγκρατείς και δεν αναζητούν την αλήθεια. Οι Άγγλοι δεν την έχουν βρει ακόμα. Σ' αυτή τους την αναζήτηση παθαίνουν τρομερές ηλιάσεις- αλλά ένα γνήσιο τέκνο της Αγγλίας δε συμβιβάζεται ποτέ. Εάν πεθάνει, κάποιος άλλος αποτελειώνει το ποτήρι του.
Η ανάβαση στον Υμηττό είναι πιο εύκολη. Το μέλι του περιζήτητο πάντα. Τα άνθη του ροδόδεντρου και ο χυμός του «paika»183 του δίνουν ένα άρωμα και μια γεύση που το προτιμούν και από αυτό το μέλι του Κιθαιρώνα. Το συλλέγουν στην Καισαριανή σ' ένα παλιό βυζαντινό μοναστήρι. Από την κορυφή του βουνού η ματιά μας φθάνει μέχρι το Σούνιο. «Μακάριες οι κορφές που βλέπουν τη θάλασσα με τα αφρισμένα κύματα».
Απ αυτό το στενό οροπέδιο έχω μια ιδιαίτερα προσωπική ανάμνηση. Ένα κρύο πρωινό του Γενάρη, βρήκα θαμμένη κάτω από το χιόνι μια χελώνα που την κρατήσαμε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο διαμέρισμα μας παρέα με ένα πρόβατο. Το πρόβατο χοροπηδούσε και έτρεχε μέχρι τη σάλα, στην οποία και θα το τρώγαμε κάποια ωραία ημέρα. Η χελώνα αντίθετα σιγομαραινόταν κι έριχνε συχνά ένα υγρό βλέμμα προς την εξοχή. Το πρόβατο είναι κουτό ζώο και δεν ενδιαφέρεται για την ελευθερία· η χελώνα όμως απεχθάνεται τη σκλαβιά. Δεν είχαμε ποτέ το κουράγιο να γαρνίρουμε το πρόβατο με μπαχαρικά κι έτσι του δώσαμε την ελευθερία του, όταν έφθασε η άνοιξη.
Αυτό το εύπιστο ζώο έχει έναν φοβερό εχθρό, τον αετό· έτσι, μόλις το αφήσαμε να κάνει λίγα βήματα, ένας αετός το γράπωσε με τα νύχια του το άτυχο το ζώο, το σήκωσε πολύ ψηλά και το άφησε να πέσει με δύναμη πάνω στα βράχια. Στην Αθήνα, η εξόντωση μερικών τέτοιων άγριων πτηνών αποτελεί ευχάριστη διασκέδαση. Αγοράζουν ένα γέρικο κουφάρι βοδιού ή αλόγου και τη νύχτα το βάζουν πάνω σ' ένα βράχο. Την επομένη, στο φως της ημέρας, εξοντώνουν με άγριο ξυλοδαρμό τους χορτασμένους από το αίμα αετούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου