Τείνουν να χαρακτηρίσουν μερικοί την εποχή μας σαν μετά-Χριστιανική. Εγώ δε προσωπικά, στα όρια των γνώσεών μου περί της ιστορίας του κόσμου και του Χριστιανισμού, έχω πεισθεί ότι ο Χριστιανισμός στις αυθεντικές του διαστάσεις ουδέποτε μέχρι τώρα έγινε δεκτός από τη μεγάλη μάζα, ως όφειλε. Κράτη είχαν την αξίωση να ονομάζονται «χριστιανικά», και οι λαοί αυτών έφεραν προσωπείο ευσεβείας, όμως «την δύναμιν αυτής ηρνούντο». Έζησαν και ζουν εθνικώς. Όσον και αν φαίνεται παράδοξο, ακριβώς οι χριστιανικές αυτές χώρες κρατούν επί αιώνες το μέγιστο μέρος της οικουμένης στα σιδηρά δεσμά της δουλείας· κατά τους τελευταίους δε χρόνους έχουν περικαλύψει τον κόσμο με σκοτεινό νέφος αναμονής του αποκαλυπτικού πυρός:
Στις ημέρες μας παρατηρείται παντού σύγχυση πνεύματος και συνεχώς αυξανόμενη απόγνωση. Πλείστα βιβλία εκδίδονται παρά ποτέ άλλοτε, αλλά δυστυχώς η πλειονότης τους φέρει συγκρητιστικό χαρακτήρα στην απόπειρα να ενωθούν σε ένα σύνολο ετερογενή στοιχεία, που συχνά στον ίδιο τον πυρήνα τους είναι αντιφατικά και στην πράξη ασυμβίβαστα· από αυτό και η αυξανομένη ταραχή. Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος εξελάμβανε την μετάνοια και την συνετή ησυχία ως την πλέον βεβαία οδό προς την βαθεία γνώση του Θεού και της εν Αυτώ ζωής. Και ακριβώς αυτό - πράγμα τόσο σπάνιο επί της γης - θεωρούσε σαν το πιο σημαντικό έργο.
- Οι άγγελοι αμάρτησαν στην αιωνιότητα, ενώ οι άνθρωποι αμαρτάνουν εν χρόνω. Οι δυτικοί Χριστιανοί πιέζονται για να προσευχηθούν και έτσι δημιουργείται πίεση στον εγκέφαλο. Οι Ορθόδοξοι προσεύχονται με άνεση, γιατί αυτή η προσευχή γίνεται με την Χάρη που υπάρχει πλούσια μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
- Οι μεγάλες ακολουθίες, συνήθως, δυσκολεύουν την εσωτερική προσευχή. Ο Γέροντας Σιλουανός μετά από μιά μεγάλη αγρυπνία, είπε: «Σκοτώσαμε τον γάιδαρο (σώμα) αλλά δεν κάναμε τίποτε». Δεν βοηθά στην πνευματική προκοπή τόσο η νηστεία, όσο η προσευχή και μάλιστα η εσωτερική προσευχή με πένθος. Μερικές φορές η πολλή και αδιάκριτη νηστεία δημιουργεί προβλήματα στην προσευχή.
----------------------------------
Οι φιλόσοφοι εξετάζουν τα πάντα με το μυαλό τους - την διάνοια, γι' αυτό και ο καθένας τους έχει διαφορετική γνώμη από τους άλλους. Το ίδιο κάνουν και οι θεολόγοι που εργάζονται εγκεφαλικά. Όμως, οι μοναχοί ζουν με την μετάνοια, γι' αυτό έχουν κοινωνία μεταξύ τους στα βασικά θέματα. Έτσι καταλαβαίνουν πολλές από τις πνευματικές καταστάσεις των ανθρώπων.Για την διατύπωση της πνευματικής ζωής χρειάζεται και η εμπειρία και η διανοητική γνώση. Οι Πατέρες της Εκκλησίας είχαν και τα δύο: και πείρα και γνώση.
Στην εξαντλητική προσευχή μετανοίας υπέρ όλου του κόσμου ενωνόμαστε πνευματικά με όλη την ανθρωπότητα: Γινόμαστε παγκόσμιοι κατ’ εικόνα της παγκοσμιότητος του Ιδίου του Χριστού, ο οποίος φέρει μέσα Του παν ό,τι υπάρχει. Αποθνήσκοντες μαζί Του και μέσα σ’ Αυτόν, ήδη από εδώ, προγευόμαστε την Ανάσταση. Για να γνωρίσουμε, καθώς πρέπει, τον Χριστό, είναι απαραίτητο να συμμετάσχουμε και εμείς στα παθήματα Του, και να βιώσουμε, αν είναι δυνατόν, το παν, καθώς και Αυτός ο ίδιος. Έτσι και μόνον έτσι γνωρίζεται ο Χριστός-Αλήθεια· τουτέστιν υπαρξιακά, όχι αφηρημένα, όχι μέσω ψυχολογικής ή θεωρητικής πίστης, η οποία στερείται βιωματικής πείρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου