Ο ΠΑΤΗΡ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ Ο ΑΠΛΟΥΣ Ο ΣΙΝΑΙΤΗΣ. Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ. 4 ΜΕΡΟΣ

Και τώρα, αγαπητοί αναγνώστες, θα ήθελα νά γράψω για το πώς πήγα στην έρημο, την Αγία Έρημο του Όρους Σινά. Τι νά γράψω, Τι νά διηγηθώ; Μόνο ένας μοναχός πού έζησε χρόνια πολλά εκεί, πού έχει πίστη μεγάλη, φόβο Θεού, παρθενία Και ιδίως ταπείνωση, μπορεί νά σταθεί εκεί. Ό μοναχός πού στερείται πίστεως Και την απλότητα τής ταπείνωσης, δεν μπορεί νά κάνει ούτε στο σπίτι του. Τι μπορώ νά διηγηθώ γύρω άπ' τη ζωή μου; Ασφαλώς δεν μπορώ ξέρει ο Θεός μου. Μόνο εις δόξα Θεού Και προς όφελος των ψυχών ημών γράφω ορισμένα, τα οποία έζησα. Όπως σάς είπα, όταν κοιμήθηκε ο Σεβαστός πνευματικός μου πατέρας τής Ιεράς Μονής Βατοπεδίου Αγίου Όρους το 1962, τον όποιο υπηρέτησα από το 1951 με άκρα υπακοή κι αγάπη Θεού, θάψαμε το λείψανο του στο κοιμητήριο τής Μονής. Σάς είπα ότι έπασχε από υδρωπικία Και ζάχαρο Και οι πόνοι του ήταν αφόρητοι. Όμως, πόσο έλαμψε το πρόσωπο του, καθώς παρέδιδε την ψυχή του στον Θεό! Θυμάμαι το πόσο έκλαιγαν οι αδελφοί μοναχοί άλλά Και κοσμικοί, διότι επί 55 χρόνια υπηρέτησε με υπακοή, ταπείνωση τη μονή. δεν μάλωσε ποτέ με κανέναν, ήταν πολύ ελεήμονας με τούς πτωχούς.

Κάποτε οι Βατοπεδινοί τού είπαν νά γίνει ιερεύς, άλλά επειδή είχε κάμει ένα «κόλλημα» απαγορευμένο της ιεροσύνης, δεν δέχτηκε κι έτσι απέθανε μοναχός. Κι έτσι αναχώρησα, μετά ευλογίας, από τη Μονή κι από εκεί για το Σινά. Εκεί στην Αγία Έρημο έκαμα τούς πνευματικούς μου αγώνες, δεχόμενος πολλούς Και διάφορους πειρασμούς. Πρώτον, από τη σάρκα, δεύτερον από τον κόσμο Και τρίτον από τούς διαβόλους. Δοξάζω όμως τον Πανάγαθο Θεό Και τη Θεοτόκο, όπου παιδιόθεν μέχρι σήμερον στην ηλικία των 77 χρόνων, πού δεν επετράπη νά μολυνθώ από σάρκα ξένη, μόνο νά είμαι γεμάτος από αμαρτίες ατομικές μου, όπως ο Άσωτος Υιός. από το μολυσμένο στόμα, όμως ποτέ δεν έλειψε ο ψαλμός τού Ακάθιστου Ύμνου τής Παναγίας μου, καθώς Και πολλοί άλλοι ύμνοι προς Αυτήν, την Παναγία, πού μέχρι σήμερα με έχει φυλάξει από πολλούς κινδύνους, πού δεν χωρεί νά γράψω ξεχωριστά.

Όταν ήμουν στην έρημο μόνος μου, πολλές γυναίκες απέφυγα, Αιγύπτιες, Βεδουίνες κι Εβραίες. Όχι όμως από γυναίκες άλλά Και από νέους Αιγυπτίους, σοδομίτες Μωαμεθανούς. Άλλά δοξάζω την Παναγία μας πού δεν με άφησε νά πέσω στις φοβερές αυτές αμαρτίες. Βλέποντας όμως ο διάβολος ότι νικήθηκε, τόσο αγρίεψε, πού εφανερώθη μπροστά μου οφθαλμοφανώς, μαύρος Και ελεεινός Και μου είπε: «Νά δεις παλιόγερε τι θα σόι κάνω...». τον επιτίμησα κι έγινε μπουχός. Μία φορά ενώ εργαζόμουν στον κήπο, δίχως νά πατήσω ή νά κτυπήσω τίποτες, ξετρυπώνει ένα μεγάλο φίδι πού σηκώθηκε με ορμή πάνω στο αριστερό μου χέρι, προσπαθώντας νά με κεντρίσει λίγα λεπτά τής ώρας. Όμως ή Παναγία δεν άφησε το ζώο να ενεργήσει Και κυλίστηκε στη χλόη Και κρύφτηκε. Βλέποντας ότι δε με κέντρισε, πήρα ένα χονδρό ξύλο Και το σκότωσα έφαγε παρά μία τεσσαράκοντα.

Χιλιάδες χιλιάδων οι προσκυνητές πού ερχόντουσαν στο Σινά από όλο τον κόσμο έφταναν για νά δουν τα άγια μέρη τού Σινά.

Πολλοί αυτοί πού άκουαν νά διδάσκω το Λόγο τού Θεού, παρ' ότι δεν είχα μορφωθεί, (έβγαλα το Δημοτικό μόνο) διότι οι γονείς μου ήταν φτωχοί κι έκαμαν 7 παιδιά, έξι αγόρια κι ένα κορίτσι. Όμως ή Αγία Έρημος με δίδαξε Θεολογία, εκεί όπου διαβάζοντας τούς Βίους των Αγίων Πατέρων, θαυμάζοντας τα δημιουργήματα του, ήλθα κοντά στον Θεό, τον Δημιουργό γης Και ουρανού. Για αυτό τον υμνώ Και τον δοξάζω.' τον ευχαριστώ Και τον δοξολογώ με όλη την ψυχή μου με όλη την καρδιά μου πού με ανέχεται μέχρι σήμερον. Και με αγάπη Και πίστη, βοώ: «Δόξα τη μακροθυμία σου, Κύριε».

Ο ΠΑΤΗΡ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΑΝΙΟ ΒΙΝΤΕΟ .

ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

ΤΟ 1992 ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΙΩΑΝΝΗ.