15 Μαΐου – Πριν από 64 χρόνια εκοιμήθη εν Κυρίω ο μακαριστός Ιωάννης Πέτροβιτς Πετρόφ /1895 – 15/05/1960/, φύλακας της αγίας πόλης του Πέτρου, όπως τον αποκαλούσε ο μοναχός Σεραφείμ Βυρίτσκι.

 15 Μαΐου – Πριν από 64 χρόνια εκοιμήθη εν Κυρίω ο μακαριστός Ιωάννης Πέτροβιτς Πετρόφ /1895 – 15/05/1960/, φύλακας της αγίας πόλης του Πέτρου, όπως τον αποκαλούσε ο μοναχός Σεραφείμ Βυρίτσκι.

Γεννήθηκε στην πόλη της Αγίας Πετρούπολης. Βαπτίστηκε, μεγάλωσε ευσεβής, με ισχυρη πίστη, διατήρησε καταπληκτική αγνότητα. Ντυνόταν απλά, φορώντας πάντα ένα ρωσικό πουκάμισο. Στη νεολαία του τον αποκαλούσαν Βάνια και στα ώριμα χρόνια του - Πέτροβιτς. Όσοι αγαπούσαν και σέβονταν ιδιαίτερα τον γέροντα τον έλεγαν Ιβάν Πέτροβιτς.

Ο Ιβάν Πέτροβιτς έκανε την πιο αυστηρή ζωή ενός ασκητή: προσευχόταν ακατάπαυστα, δεν έτρωγε ποτέ κρέας, έτρωγε το πιο απλό φαγητό, δεν ξεκουραζόταν ποτέ, τριγυρνούσε στους δρόμους της πόλης μέρα και νύχτα.

Σε όλη του τη ζωή, δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε κρεβάτι, και κοιμάται μόνο όταν κάθεται σε μια καρέκλα ή σε μια πολυθρόνα. Ήταν γνωστός και αποδεκτός σε πολλά σπίτια. Ο γέροντας δεν έχασε ούτε μια μέρα ακολουθιών στις εκκλησίες της Αγίας Πετρούπολης.

Ως αγόρι, ο Ιβάν αγαπούσε να ταΐζει περιστέρια. Εκλιπαρεί για ελεημοσύνη, μαζεύει μερικές δεκάρες και πηγαίνει στο μαγαζί να αγοράσει δημητριακά. Θα ρίξει τα δημητριακά στο καπάκι του και στις παλάμες του, θα βάλει το καπάκι του στο κεφάλι του, θα απλώσει τα χέρια του και τα περιστέρια θα κάτσουν στο κεφάλι του, στα χέρια του. Ο Ιβάν στάθηκε μέχρι που τα περιστέρια ράμφησαν ό,τι έχυσε.

Οι υπάλληλοι παρατήρησαν: μετά την επίσκεψη του αγοριού στο κατάστημα, τα έσοδα διπλασιάστηκαν. Στη συνέχεια, άρχισαν να του δίνουν δημητριακά δωρεάν.

Πολλές φορές έπαιρναν τον Ιβάν Πέτροβιτς στο αστυνομικό τμήμα, αλλά κάθε φορά τον άφηναν ελεύθερο. Και υπό τη νέα κυβέρνηση, ο Ιβάν Πέτροβιτς επισκέφτηκε σχεδόν όλες τις φυλακές της Πετρούπολης και στη συνέχεια του Λένινγκραντ. Τοποθετήθηκε επίσης σε ψυχιατρεία, αλλά πολύ σύντομα οι διώκτες του πείστηκαν ότι δεν αποτελούσε κίνδυνο και αφέθηκαν ελεύθεροι.

Στη συνέχεια, εθεάθη ιδιαίτερα συχνά στο πλήθος των θαυμαστών του Αγίου Σεραφείμ του Βυρίτσκι. Ο διάλογός τους ήταν μονότονος και απλός. Ο Ιβάν Πέτροβιτς μίλησε ο ίδιος ή πέρασε ένα σημείωμα με την επιγραφή: «Πατέρα, δώσε μου το Πνεύμα! Δώσε μου το Πνεύμα!», στο οποίο ο Γέροντας Σεραφείμ απάντησε πάντα: «Καλό ζητάς και καλό θα λάβεις».

Ο π. Σεραφείμ αποκάλεσε τον Ιβάν Πέτροβιτς φύλακα της πόλης του Αγίου Πέτρου. Ο πρεσβύτερος Βυρίτσκι και ο ευλογημένος της Αγίας Πετρούπολης έστελναν κόσμο ο ένας στον άλλον, και ο Ιβάν Πέτροβιτς με τον καθένα από τους απεσταλμένους έδινε στον πατέρα Σεραφείμ ένα άσπρο καρβέλι, και ο γέροντας του έστελνε πάντα μια πρόσφορα...

Στη δεκαετία του 1930, ο μακάριος στάλθηκε στη Λευκή Θάλασσα-Βαλτική ITL, σε ένα στρατόπεδο στο May-Guba. Εργάστηκε με μια λαβή και φτυάρι στην κατασκευή του καναλιού Λευκής Θάλασσας-Βαλτικής.

Αλλά δεν δούλεψε τόσο γρήγορα όσο απαιτούσαν οι ανώτεροί του. Τον ξυλοκόπησαν, τον αποκάλεσαν «κακοφάγο» και τον κατηγόρησαν ότι «δεν ήθελε να δουλέψει». Αφού δεν πέτυχε αυτό που ήθελε, ο Ιβάν Πέτροβιτς διορίστηκε υπεύθυνος υπηρεσίας στους στρατώνες - τα καθήκοντά του περιελάμβαναν το άναμμα της σόμπας, τη μεταφορά νερού και τη διατήρηση της καθαριότητας στους στρατώνες.

Αλλά και εδώ ο Ιβάν Πέτροβιτς δεν έμεινε πολύ. Πέντε μήνες αργότερα στάλθηκε στην πόλη Medvezhyegorsk, το κέντρο της διοίκησης της λιμνοθάλασσας. Τον κράτησαν εκεί για τρεις εβδομάδες και τον άφησαν ελεύθερο. Γιατί; - μπορεί κανείς μόνο να μαντέψει, αλλά ακόμα και στην τσαρική εποχή οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα περισσότερες από μία φορές - και αφέθηκε ξανά ελεύθερος.

Η ανοησία έγινε αντιληπτή ως ασθένεια - ίσως γι 'αυτό ο γέρος απελευθερώθηκε. Αλλά πιθανότατα, ο ίδιος ο Κύριος παρενέβη στη μοίρα του - ένας μεγάλος πόλεμος περίμενε τη χώρα μπροστά και η πόλη του Αγίου Πέτρου θα δοκιμαστεί από έναν αποκλεισμό. Ο Ιβάν Πέτροβιτς χρειαζόταν στην πολιορκημένη πόλη ως μεγάλος προσευχόμενος, πρεσβύτερος και παρηγορητής των πονεμένων ανθρώπων...

Μια μέρα, καθισμένος στο γιορτινό τραπέζι, ο Ιβάν Πέτροβιτς είπε:
«Θα έρθω να σε επισκεφτώ, Ν. , τότε, και σε σένα, Μ., τότε κάτι.
- Πότε θα έρθεις σε μένα; – ρώτησε ένας από τους παρευρισκόμενους «Και θα έρθω, αδερφέ Στέφαν, τη Φωτεινή Εβδομάδα...

Ο Στέφαν συνελήφθη τη Φωτεινή Εβδομάδα και του δόθηκε 10 χρόνια στα στρατόπεδα». Αφού εξέτισε την ποινή του, επέστρεψε στο σπίτι και πέθανε το 1963. Και όλοι όσοι υποσχέθηκε να επισκεφτεί ο γέροντας συνελήφθησαν για την πίστη τους και έλαβαν ποινές φυλάκισης.

Ο Ιβάν Πέτροβιτς ήρθε να επισκεφτεί τον Τ.Σ., κοίταξε τα πάντα στο δωμάτιο, το άγγιξε ακόμη και με τα χέρια του και είπε:
«Θα κάνετε έρευνα στο διαμέρισμά σας...
Σύντομα ήρθαν σε αυτούς πραγματικά με έρευνα».

Ο Ιβάν Πέτροβιτς δεν είχε καμία περιουσία ή μόνιμη κατοικία σε όλη του τη ζωή. Ήταν διορατικός ο Κύριος του έδωσε να γνωρίσει την προηγούμενη, την παρούσα και τη μελλοντική ζωή των ανθρώπων, να δει τις αμαρτίες και τις αρετές τους. Για πολλούς, πολλούς κατοίκους της πόλης του Αγίου Πέτρου, ήταν βιβλίο προσευχής, παρηγορητής, καλός σύμβουλος και ασθενοφόρο, θεραπευτής παθήσεων. Απαντούσε στις ερωτήσεις όσων του έρχονταν με απλή, σχεδόν παιδική γλώσσα.

Κυρίως όμως υπηρέτησε τους ανθρώπους στα φοβερά χρόνια της πολιορκίας, ενισχύοντάς τους στην πίστη, στην ελπίδα για σωτηρία, στη συνάντηση με αγαπημένα πρόσωπα και αγαπημένα πρόσωπα που χώρισε ο πόλεμος...

Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας, ένας κάτοικος του Λένινγκραντ έλαβε ένα ένταλμα να μετακομίσει σε άλλο διαμέρισμα και πήγε στον Ιβάν Πέτροβιτς για μια ευλογία. Μόλις μπήκε στο δωμάτιο, ο γέροντας, χωρίς να ρωτήσει τίποτα, της είπε:
«Δεν χρειάζεται να μετακομίσεις, ζήσε στο παλιό διαμέρισμα».
- Αλλά έχω ένα ένταλμα στο χέρι.
– Πάρτε τον πίσω, πείτε του ότι δεν έχετε τη δύναμη να κινηθείτε.
Η γυναίκα υπάκουσε και επέστρεψε το ένταλμα. Λίγες μέρες αργότερα, κατά τη διάρκεια μιας γερμανικής αεροπορικής επιδρομής στο σπίτι στο οποίο υποτίθεται ότι έμενε, μια βόμβα έπεσε και σχεδόν όλοι οι κάτοικοί της πέθαναν.

Μιλούσε με παραβολές, σαν άγιος ανόητος, αλλά όσοι επικοινωνούσαν συχνά μαζί του καταλάβαιναν καλά τα λόγια του. «Θα σου δώσω ένα παλτό», αυτό αναφερόταν σε ασθένεια ή ιδιαίτερες δυσκολίες της οικογενειακής ζωής. Συχνά του έρχονταν με ένα αίτημα:
"Ιβάν Πέτροβιτς, αγαπητέ, βγάλε το παλτό σου!"
- Εντάξει, εντάξει, κάνω γυρίσματα.
Και ο άνθρωπος πραγματικά συνήλθε...

Όταν είπε: «Πάμε σινεμά, αγόρασα εισιτήριο», αυτό σήμαινε ότι ο γέροντας είδε με το πνευματικό του μάτι: θα γινόταν σκάνδαλο στο σπίτι. Και όταν άρχισε να μιλάει για αγορά καινούργιων μπότες, προμήνυε τον θάνατο κάποιου κοντινού προσώπου.

Όταν η κόρη του Ντμίτρι, ενός από τους συγγενείς του πρεσβύτερου, αποφάσισε να παντρευτεί, στάλθηκε ένα σημείωμα στον Ιβάν Πέτροβιτς: "Ο Βλαντιμίρ και η Σεραφίμα θέλουν να παντρευτούν". Ο γέροντας απάντησε:
«Την αγαπά, και μετά σταματά να την αγαπά και θα μείνει μόνη».
Παρά την προειδοποίηση του γέροντα, ο γάμος έγινε. Αλλά σύντομα ο σύζυγος άρχισε να απατά τη γυναίκα του και στη συνέχεια πέθανε, έτσι η κόρη του Ντμίτρι έμεινε μόνη, όπως προέβλεψε ο Ιβάν Πέτροβιτς.

Μια γυναίκα ήρθε στον Ιβάν Πέτροβιτς:
"Ο άντρας μου πίνει έτσι, είναι θορυβώδης!" Θέλω να χωρίσω, δεν έχω άλλη δύναμη.
«Ο άντρας σου είναι νούμερο ένα με τον Θεό», είπε ο γέροντας, «και είσαι είκοσι δεύτερος». Θα σταθεί μπροστά σου. Θα έχεις σπίτι στη Βυρίτσα, κι εγώ θα έρθω στη ντάκα σου.
Και ο Κύριος έκανε ένα θαύμα. Ο Alexey (αυτό ήταν το όνομα του συζύγου) έγινε νηφάλιος, δεν ήπιε για πολλά χρόνια, έχτισε ένα σπίτι στη Βυρίτσα και έζησε με πίστη μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Ο γέροντας τοποθετήθηκε με το ζόρι σε γηροκομείο για να μην μπορεί να επισκεφτεί τις κατηγορίες και τους θαυμαστές του. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι ήρθαν να επισκεφθούν τον Ιβάν Πέτροβιτς. Ήταν πραγματικά ένα σπίτι θλίψης, στο οποίο άνθρωποι πέθαιναν από σοβαρές ασθένειες χωρίς καλή φροντίδα.

Ίσως η τοποθέτηση του γέροντα σε αυτό το σπίτι ήταν προνοητική: προσευχήθηκε για την ανακούφιση από τα δεινά των κατοίκων του και για μια γρήγορη μετεγκατάσταση σε έναν άλλο κόσμο.

Όταν οι επισκέπτες ήρθαν στον Ιβάν Πέτροβιτς, έδειξε το ένα ή το άλλο κρεβάτι και είπε:
«Στο Σμολένσκογιε, στο Σμολένσκογιε...
Και οι ιδιοκτήτες αυτών των κρεβατιών πέθαναν σύντομα. Και το προσωπικό εξυπηρέτησης, βλέποντας αυτό, κοίταξε τον ασυνήθιστο ένοικο με προσοχή...

Ένας θαυμαστής του ήρθε στον Ιβάν Πέτροβιτς με αίτημα να προσευχηθεί να πάει η κόρη της στο κολέγιο.
«Θα λειτουργήσει», απάντησε.

Το κορίτσι πέρασε τις εξετάσεις, αλλά δεν προκρίθηκε στον διαγωνισμό. Έκπληκτη από αυτό, ήρθε και πάλι στον Ιβάν Πέτροβιτς για να μάθει γιατί η κόρη της δεν εγγράφηκε.
«Άλλαξα γνώμη», απάντησε ο γέροντας, «η κόρη σου θα σταλεί στον Βορρά, αλλά θα είναι πολύ άσχημα εκεί, δεν θα την αφήσουν να φύγει, αλλά λυπάμαι για εσένα και για αυτήν».

Αυτό συνέβη με τους φίλους αυτού του κοριτσιού που πήγαν να σπουδάσουν: στάλθηκαν στο Βορρά σε ένα κακό μέρος και δεν αφέθηκαν ελεύθεροι μέχρι να ολοκληρώσουν τη θητεία τους.
Και αυτό το κορίτσι κυριολεκτικά τον επόμενο χρόνο μπήκε στο κολέγιο και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της παρέμεινε για να εργαστεί στο Λένινγκραντ... 

Ο Ιβάν Πέτροβιτς προφήτεψε για την εποχή μας ως εξής:
- Πρώτα θα υπάρχει "τηγανητό κοτόπουλο, κοτόπουλο στον ατμό ...", και τότε θα πουλήσουν Ευαγγέλια σε κάθε γωνιά και θα τραγουδήσουν το «Hallelujah».

Ο Ιβάν Πέτροβιτς πέθανε στις 15 Μαΐου 1960 σε οίκο ευγηρίας Ο ηλικιωμένος άνδρας θάφτηκε στο νεκροταφείο Σεραφίμοφσκογιε στην Αγία Πετρούπολη. Ήταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα. Όλοι τραγούδησαν το «Χριστός Ανέστη...» (Το Πάσχα του 1960 γιορτάστηκε στις 17 Απριλίου.)

Μετά το θάνατό του, ο Ιβάν Πέτροβιτς εμφανίστηκε σε ένα όνειρο σε έναν από τους θαυμαστές του και είπε: «Έχω τόση δουλειά εδώ, είμαι όλοι στον κόπο, δεν υπάρχει ανάπαυση...

Οι άνθρωποι που έρχονταν σε αυτόν όχι μόνο ζητούσαν συμβουλές ή λύση σε κάποιο πρόβλημα, αλλά του ζητούσαν πάντα να προσευχηθεί, αφού γνώριζαν εκ πείρας πόσο ισχυρή ήταν η προσευχή του ενώπιον του Θεού. Και μετά τον θάνατο του γέροντα, καθένας που έρχεται στον τάφο του με πίστη παίρνει αυτό που του ζητά, και φεύγει παρηγορημένος και καθησυχασμένος.