"Hoe gezegend zijn de angst en schrik
die de mens voelt,
wanneer hij de hemel ziet opengaan
en wanneer hij een vreugdevolle stem hoort,
afkomstig uit zijn ware en onsterfelijke thuisland,
waarna we allen zo verlangen!
Het is geen kleinigheid om
een onsterfelijke engel van God te zien,
noch om een stem te horen,
die van onsterfelijke lippen komt.
Het is eenvoudiger om de aanblik
en het geraas van de heel de gevallen natuur
te aanschouwen, dan om het gelaat te zien en
de stem te horen van een onsterfelijk wezen,
dat geschapen werd vóór het onstaan van het universum
en wiens schoonheid onmetelijk schitterender is
dan de dageraad van een lentedag."
Fragment uit de Homilie over
de Zondag van Myrondragende Vrouwen
heilige Nicolaï Velimirovitsj
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου