💌… Αναμνήσεις του π. Ευθυμίου…💌
📝Δεν ήμουν πνευματικό τέκνο του πατρός Ευθυμίου, αλλά ήρθα στην Όπτινα όχι μόνο στους αγίους πρεσβύτερους, αλλά και σε αυτόν.
Απλώς έγινε στενός και αγαπητός.
Η πρώτη φορά που τον συνάντησα ήταν κατά την πρώτη μου επίσκεψη στην Όπτινα κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής, στο τέλος της βραδινής λειτουργίας. Η εξομολόγηση είχε ξεκινήσει. Υπήρχε πολύς κόσμος, κάποιοι έδιναν σημειώματα, κάποιοι περίμεναν στην ουρά για εξομολόγηση, με μια λέξη, ήταν ερωτευμένοι.
Πήγα να γράψω ένα σημείωμα, κατάφερα κάπως να προσαρμοστώ, αλλά προφανώς παρόλα αυτά ενοχλούσα κάποιον. Με επέπληξαν.
☺️Εδώ είναι που ο πατήρ Ευθύμιος , ο οποίος στεκόταν εκεί κοντά και παρακολουθούσε αυτή την κατάσταση, με υπερασπίστηκε. Δεν ήξερα το όνομά του τότε, αλλά ήμουν πολύ χαρούμενος και ευγνώμων για τη συμμετοχή και την προσοχή του.
Για να μην έχετε καλή γνώμη για μένα, θα προσθέσω ότι σε μια άλλη περίπτωση θα έβρισκα κάτι να απαντήσω, αλλά δεν υπάρχει χώρος για καβγάδες και βωμολοχίες στην εκκλησία.
♥️Από εκείνη τη στιγμή και μετά, ήξερα σίγουρα ότι αν ερχόμουν στην Όπτινα, σίγουρα θα προσπαθούσα να τον συναντήσω. Στη συνέχεια συναντηθήκαμε αρκετές φορές ακόμη, και πριν φύγει, καταφέραμε ακόμη και να τον αποχαιρετήσουμε. Αυτή ήταν ήδη η τελευταία μου επίσκεψη στην Όπτινα.
Μετά τη λειτουργία, ο φίλος μου κι εγώ πήγαμε στην τράπεζα και όταν βγήκαμε, συναντήσαμε τον πατέρα Ευθύμιο στο μονοπάτι. Χαιρετήσαμε τον ιερέα και ακολουθήσαμε τους χωριστούς μας δρόμους.
💔Αλλά για κάποιο λόγο γύρισα και τον αποχαιρέτησα νοερά... φεύγαμε εκείνη την ημέρα.
Γύρισε κι αυτός, το βλέμμα του ήταν αποχαιρετιστήριο, στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί έμοιαζε έτσι. Ξέρετε, υπάρχει ένα τόσο ξεχωριστό βλέμμα αποχαιρετισμού... Δεν το κατάλαβα τότε, αλλά αργότερα ανακάλυψα ότι ο ιερέας είχε φύγει.
Δεν ξέρω πόσο ενδιαφέρουσες θα σας φανούν οι αναμνήσεις μου από τον πατέρα μου. Κάτι τέτοιο. 😊Ευχαριστώ.
Είναι υπηρέτης του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου