* * *
Όταν έφυγα για το μέτωπο, δεν έκλαψα όπως άλλοι, και ήμουν σίγουρος ότι θα επέστρεφα. Αλλά συνέχισα να προχωράω όλο και πιο μακριά, και δεν χρειάστηκε να μπω ακόμα στη μάχη.
Ήταν δύσκολο για μένα στο μέτωπο να ακούω τις συνεχείς βρισιές και να βλέπω την ηθική παρακμή. Κάποτε προσευχήθηκα στον Θεό με δάκρυα να με ελευθερώσει από τα πάντα. Περίπου δύο ώρες μετά την προσευχή με μετέφεραν από το πυροβολικό, όπου ήταν καλύτερα, στο πεζικό, όπου ήταν χειρότερα, και είπαν ότι την επόμενη μέρα θα πηγαίναμε στη μάχη.
Πού ακούγεται εδώ η προσευχή; - πήγαν οι σκέψεις μου, αλλά ήμουν σίγουρος ότι η προσευχή είχε ακουστεί.
Στο δρόμο για την πρώτη γραμμή, έδωσα όλο το ψωμί που μου είχαν δώσει οι φίλοι μου όταν χωρίσαμε! Άρχισα να προετοιμάζομαι για τον θάνατο: τι είδους στρατιώτης θα ήμουν αν ήμουν επιστρατευμένος ανεκπαίδευτος και δεν ήξερα καν πώς να πυροβολώ με όπλο.
Δεν πήγαμε στη μάχη, δεν ξέρω γιατί. Σύντομα αρρώστησα από τύφο και αποστρατεύτηκα. Δεν επέστρεψα ποτέ στο μέτωπο.
Γεννήθηκα το 1922, μια χρονιά κατά την οποία πολλοί από αυτούς που γεννήθηκαν πέθαναν, τραυματίστηκα μόνο ελαφρά, δεν συμμετείχα ποτέ σε επιθετική μάχη και δεν έριξα ποτέ ούτε έναν πυροβολισμό.
Σε έναν τέτοιο πόλεμο, όταν όλοι πυροβολούσαν, όταν χιλιάδες και εκατομμύρια πέθαιναν, εγώ παρέμεινα ζωντανός. Δεν είναι θαύμα αυτό;
Θυμάμαι πώς ήθελα κάπως να πυροβολήσω ενώ καθόμουν σε ένα χαρακώμα, και πυροβόλησα στον αέρα μια φορά.
Πιστεύω ότι ο Θεός με έσωσε. Πιθανώς επειδή αργότερα έγινα ιερέας. Το να προσφέρεις την αναίμακτη θυσία ενώπιον του Θεού και να γνωρίζεις ότι πυροβόλησες κάποιον για να χύσεις ανθρώπινο αίμα - αυτό δεν θα ήταν συμβατό με την ιερατική τάξη, έτσι σκέφτομαι τώρα.
* * *
Πώς χειροτονήθηκα. Μετά την αποφοίτησή μου από την Ακαδημία, δεν έλαβα αμέσως θέση, ο επίσκοπος υποσχέθηκε μόνο μια θέση διακόνου.
Η αγωνιώδης αναμονή συνεχίστηκε. Πέρασαν έξι μήνες, ήθελα τουλάχιστον να βρω δουλειά κάπου, τουλάχιστον να πουλάω κεριά πίσω από ένα κουτί, άλλωστε, έπρεπε να ζήσω, μόλις είχα παντρευτεί, πώς θα συντηρούσα την οικογένειά μου;
Ξαφνικά λαμβάνω ένα τηλεγράφημα: επειγόντως να παρουσιαστώ στο Πατριαρχείο. Οδήγησα σκεπτόμενος γιατί με καλούσαν. Δεν σκέφτηκα καν τη χειροτονία.
Έφτασε. Ο Επίσκοπος Ποιμήν, μετέπειτα Πατριάρχης, είπε: «Πήγαινε επειγόντως στην εξομολόγηση», αυτό έγινε περίπου στις τέσσερις η ώρα, το Σάββατο, «αύριο θα σε χειροτονήσω διάκονο, την ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ ιερέα», δηλαδή τη Δευτέρα, την επόμενη μέρα.
Πήγα σε μια γυναίκα που γνώριζα για να μοιραστώ τη χαρά μου, ήθελα απλώς να της πω πώς μου είπε: «Αύριο θα χειροτονηθείς διάκονος, μεθαύριο ιερέας», με δάκρυα στα μάτια της.
Αποδείχθηκε ότι είχε ένα όνειρο. Είδε στο όνειρό της τον οικείο της Επίσκοπο Παρθένιο, και εκείνος είπε:
- Προσεύχεσαι για τον Μίτια. Έτσι, για την Κυριακή του ετοίμασα αυτό το πρόσφορο, - έδειξε το μικρότερο, - και για τη Δευτέρα αυτό, - έδειξε το μεγαλύτερο. Από αυτό συμπέρανε ότι θα χειροτονηθώ.
Μέχρι τότε ο Επίσκοπος Παρθένιος είχε ήδη πεθάνει. Την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 1960, χειροτονήθηκα διάκονος στην εκκλησία Σοκολνίκι και ιερέας στην εκκλησία του Αγίου Πνεύματος, κοντά στο νεκροταφείο Ντανίλοφσκόγιε.
Υστερόγραφο : Στις 24 Σεπτεμβρίου 1974, επειδή μίλησα στον κόσμο, με έδιωξαν από τη Μόσχα, από την πόλη.
Μέρος 1. Η διαδικασία της ανάστασης από το σκοτάδι
Έξω από το σκοτάδι
Κάποτε, μετά από μια προσευχή προς την Μακαρία Πριγκίπισσα Όλγα, μια ηλικιωμένη γυναίκα μου διηγήθηκε την ακόλουθη ιστορία.
«Τρέφω μεγάλο σεβασμό για την Πριγκίπισσα Όλγα», άρχισε. «Και έτσι ξεκίνησαν όλα. Είδα ένα όνειρο. Μια γυναίκα περπατούσε και μου έλεγε: «Πηγαίνεις από λάθος δρόμο, πρέπει να πας ευθεία μπροστά». Ήμουν ακόμα ανύπαντρη τότε, ο σύζυγός μου δεν πίστευε. Δεν έδωσα προσοχή και ονειρεύτηκα ξανά την ίδια γυναίκα: «Σου είπα, πηγαίνεις από λάθος δρόμο, πρέπει να πας ευθεία μπροστά».
Αυτό την ανησύχησε και διηγήθηκε το όνειρό της σε μια μοναχή. Τη συμβούλεψε να προσευχηθεί και να συμμετάσχει στα μυστήρια του Χριστού.
Ο σύζυγός της πίστεψε και παντρεύτηκαν.
Ονειρεύτηκα ξανά την ίδια γυναίκα, να βγαίνει από ένα μικρό σπίτι και να λέει με χαρά:
«Ήξερα ότι θα ερχόσουν σε μένα. Λοιπόν, αυτό είναι καλό. Πηγαίνεις από λάθος δρόμο τώρα, είμαι η Μακαρία Πριγκίπισσα Όλγα».
«Και από τότε», κατέληξε η ηλικιωμένη γυναίκα, «έχω τιμήσει πολύ την πιστή Πριγκίπισσα Όλγα».
* * *
Πέρυσι, μια γυναίκα που γνωρίζω ήρθε σε μένα με έναν νεαρό άνδρα και μου ζήτησε να του μιλήσω για τον Θεό.
Του είχε ήδη μιλήσει και του είχε δώσει θρησκευτικά βιβλία να διαβάσει. Αποδείχθηκε ότι είχε αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο, αλλά δεν ήταν ικανοποιημένος με τις σπουδές του και πίστευε ότι κάτι έλειπε. Τότε στράφηκε σε αυτή τη γυναίκα για βοήθεια.
Αφού μίλησα, του έδωσα την Καινή Διαθήκη να διαβάσει, την πήρε, αλλά άρχισε να ανησυχεί για το πώς θα αντιδρούσε η γυναίκα του σε αυτό. Έκρυψε το βιβλίο και το διάβασε κρυφά.
Η γυναίκα του ανακάλυψε κατά λάθος την Καινή Διαθήκη και άρχισε να τη διαβάζει κρυφά από τον άντρα της. Και αντέδρασε με τέτοιο τρόπο που είχε ήδη βαφτιστεί με τον δίχρονο γιο της και ο άντρας της ακόμα το σκέφτεται.
Σήμερα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι η γυναίκα του κάνει μεγάλη πρόοδο στο νέο της μονοπάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου