Στις 7 Μαΐου 2025, ο ιερέας Σέργιος Βάιντα, πρύτανης της Εκκλησίας Σπάσκι της Επισκοπής Μάικοπ, πέθανε στη ζώνη SVO.
Ο πατέρας Σέργιος πέθανε στην πρώτη γραμμή, σώζοντας έναν τραυματισμένο στρατιώτη. Και ο ίδιος σκοτώθηκε από drone. Υπάρχει βίντεο.
Ο πατέρας Σέργιος προσφέρθηκε εθελοντικά στην αρχή της SVO και βρισκόταν προς την κατεύθυνση της Χερσώνας. Είχε 11 παιδιά. Παρακάτω είναι ο τελευταίος χαιρετισμός του για το Πάσχα από το μέτωπο:
«Χριστός ανέστη! Χριστός ανέστη!
Στην καρδιά μου ηχούν ξανά τα καλά νέα, Χριστός ανέστη!»
Χορηγεί τη χαρά της ζωής, την Κυριακή
την ελπίδα της ειρήνης στον πόλεμο, τόσο πολυαναμενόμενος διπλά
ο Χριστός ο Θεός μας. Είναι μαζί μας. Είναι το φως μας.
Αυτός είναι ο χαιρετισμός από το μέτωπο προς εσάς.
Ο πόλεμος είναι συνέπεια της πτώσης του ανθρώπου, είναι ένα βέβαιο αποτέλεσμα για όλους εμάς τους ανθρώπους. Όλους τους πνευματικούς μας καρπούς ή την αντανάκλασή τους. Είναι το αποτέλεσμα της μη αγάπης προς τον πλησίον.
«Αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν» είναι η δεύτερη εντολή που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου (22:39), την οποία φαίνεται να έχουμε ξεχάσει. Μια μέρα, μια γυναίκα με ρώτησε πώς να καταλάβει αν αγαπά τον πλησίον της. Μιλούσαμε απλώς για διάφορα θέματα, συμπεριλαμβανομένων και των οικιακών.
Στη συζήτηση, η γυναίκα ανέφερε ότι είχε κονσερβοποιήσει χίλια βάζα μαρμελάδας, μια τεράστια δουλειά, πρέπει να πω. Είπε ότι εργαζόταν στην εκκλησία εδώ και 25 χρόνια. Θυμάμαι αυτή τη συζήτηση.
Ρώτησα, ίσως αγενώς (έτσι είμαι) - «Και τι έχει αλλάξει σε εσάς; Έχετε κάνει κάποια ανάλυση; Και τι γίνεται με τους αγαπημένους σας, έχουν παρατηρήσει κάποιες αλλαγές;» Είπατε ότι κονσερβοποιήσατε χίλια κουτιά και ρωτήσατε για την αγάπη προς τον πλησίον σας. Όπως μου φαίνεται προσωπικά, όταν κονσερβοποιήσατε κουτιά και βάζετε στην άκρη κάθε δέκατο για τους φτωχούς και τους μειονεκτούντες, σημαίνει ότι 25 χρόνια δεν πέρασαν έτσι απλά, και σημαίνει ότι πιθανότατα αρχίσατε να αγαπάτε τον πλησίον σας.
Μου φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει πώς να κάνουμε αυτό στο οποίο ήμασταν ήδη κακοί. Έχουμε ξεχάσει πώς να αγαπάμε. Και ιδού το αποτέλεσμα.
Αυτή είναι η τέταρτη Κυριακή του Πάσχα που δεν βρίσκομαι στο σπίτι, αλλά στον τόπο όπου εκτελώ πολεμικές αποστολές. Πολλά έχουν αλλάξει μέσα μου, οι αξίες και οι απόψεις μου έχουν αλλάξει. Έχω μάθει να εκτιμώ ό,τι είναι εύκολα προσβάσιμο στον κόσμο. Σιωπή, ζεστασιά, νερό, ψωμί που μοιράζομαι με ένα αγαπημένο μου πρόσωπο.
Ερωτεύτηκα τη ζωή, όχι όπως αγαπούσα πριν. Αποδεικνύεται ότι η ζωή δεν είναι φτιαγμένη από ύλη, αλλά από αγάπη. Την αγάπη του Θεού για μένα. Την αγάπη των αγαπημένων μου. Έμαθα ποιος είναι φίλος και ποιος είναι απλώς κοντά. Έμαθα πολλά. Ίσως ο πόλεμος να καθαρίζει τον άνθρωπο που είναι με τον Θεό και να συντρίβει τους άθεους.
Αναγνώρισα τον εαυτό μου. Πιο συγκεκριμένα, τον εαυτό μου. Ξέρετε, μια τεράστια ανακάλυψη - ένα βιβλίο που δεν είχε διαβαστεί προηγουμένως. Και συμβούλεψα... δίδαξα. Συγχώρεσέ με, Κύριε.
Το να μην είσαι σε πόλεμο σημαίνει ηρεμία, ήσυχες νύχτες, την αγιότητα των εκκλησιών και τη χαρά της προσευχής. Είναι χαρά να βλέπεις παιδιά. Είναι γλυκό να αγκαλιάζεις τη γυναίκα σου. Είναι αγάπη και να σε αγαπούν. Είναι να θυσιάζεσαι και να βοηθάς όσους έχουν ανάγκη. Είναι να ζεις.
Σου εύχομαι να ζεις ειρηνικά και με τον κόσμο. Σου εύχομαι υγεία και καλή διάθεση. Να διεξάγεις άφοβα πόλεμο με τον εαυτό σου και να είσαι με τον Θεό και ο Θεός να είναι στην ψυχή σου.
Χριστός Ανέστη!
Η Βασιλεία των Ουρανών και αιώνια μνήμη στον ιερέα Σέργιο🙏
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου