Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας ευγενικός και συμπονετικός άνθρωπος. Ήταν χαρούμενος, ικανοποιημένος με όλα και αγαπούσε τη ζωή. Βοηθούσε τους πάντες, συμπονούσε, συγχωρούσε, προσευχόταν, χωρίς να ζητήσει αντάλλαγμα. Αλλά μια μέρα γύρισε στον Κύριο:
«Κύριε, είμαι τόσο καλός, πόσο καλό έχω κάνει,και τι σε αντάλλαγμα; Χωρίς χρήματα, χωρίς καλή δουλειά, χωρίς οικογένεια, χωρίς δόξα και δύναμη.
Στην πραγματικότητα, είχε μια δουλειά που αγαπούσε. Είχε αρκετά για να ζήσει, αλλά πίστευε ότι για το καλό που έκανε, του άξιζε περισσότερα. Η προσευχή του έμεινε αναπάντητη. Αλλά σύντομα η ζωή του άλλαξε ριζικά: βρήκε μια δουλειά με κύρος, εμφανίστηκαν χρήματα, παντρεύτηκε την κόρη του διευθυντή της εταιρείας και απέκτησαν παιδιά. Φαίνεται να ζεις και να είσαι ευτυχισμένος, αλλά δεν υπάρχει ευτυχία. Ολόκληρη η ζωή σας είναι στο τρέξιμο, αναζητώντας άνεση, πλούτο, τιμή και αναγνώριση, αλλά δεν υπάρχει χρόνος για ζωή. Εξαιτίας αυτού, πικράθηκε, έγινε καχύποπτος, άπληστος και έπαψε να συμπονά τους ανθρώπους, να τους συμπονεί και να τους βοηθά.
Ένα βράδυ είδε ένα όνειρο ότι ρώτησε τον Θεό πού πήγε η ευτυχία του.
– Προηγουμένως, η ανταμοιβή για την καλοσύνη σου ήταν η ευτυχία, η ειρήνη και η αγάπη, που ήταν φανερά μόνο σε σένα και δεν τα έβλεπε κανείς άλλος. Αλλά ανταλλάξατε την ευτυχία σας. Ευχηθήκατε να γίνει ορατη και ως εκ τούτου μετακινήθηκε από την καρδιά σας στον εξωτερικό κόσμο. Τώρα, έχοντας γίνει φανερή στα μάτια των άλλων, έχει γίνει «αόρατη» για εσάς. Θυμηθείτε, δεν μπορείτε να δείτε το κύριο πράγμα με τα μάτια σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου