- Και τους αγαπώ όλους, πιστούς και μη - όλους με το ίδιο πινέλο! - είπε ο ιερέας στο τέλος της ζωής του.Και άφησε μια καταπληκτική παραβολή (όπως πάντα μαζί του, όλα είναι καθημερινά):
- Tutaev, 1947. Νύχτα. Γραμμή ψωμιού.
Άνοιγμα το πρωίΤο παράθυρο ανοίγει και ανακοινώνουν ότι δεν υπάρχει αρκετό ψωμί για όλους: «Μην στέκεσαι».
Και στην ουρά μια γυναίκα με δύο παιδιά, τόσο αδυνατισμένη που κρατάει η ψυχή τους, και είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα πάρουν ψωμί. Βγαίνει ένας άντρας, είναι ο έκτος ή ο έβδομος στη σειρά, αξιοπρεπώς ντυμένος - δεν ταιριάζει με εμάς.
Παίρνει τη γυναίκα από το χέρι και την οδηγεί και τα παιδιά στη θέση του:
«Μείνε εδώ».
- Τι γίνεται με εσένα;
Κούνησε το χέρι του ως απάντηση...
«Εδώ είναι», λέει ο πατέρας Πάβελ, «ο Κύριος θα πει: «Ελάτε μέσα».
- Τι λέτε, Κύριε; Δεν σε ξέρω!
- Γιατί δεν ξέρεις; Ημουν εκεί εκείνη η γυναίκα με τα παιδιά.
Αρχιμανδρίτης Pavel (Gruzdev), "Αγαπητοί μου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου