Ὁ γιατρός Ἀγαπητός Περίδης τόν συμπόνεσε πολύ.

 «Κάπου κοντά στο Πολυτεχνεῖο ἦταν ἕνας

ἡλικιωμένος πού πουλοῦσε σπίρτα, σχεδόν ζητιάνος!

Ὁ γιατρός Ἀγαπητός Περίδης τόν συμπόνεσε πολύ.

Ὅταν πέθανε, τοῦ ἔκανε τήν κηδεία. Στά τρία χρό-

νια πού ἔγινε ἡ ἐκταφή του, δέν εἶχαν ποῦ νά βά-

λουν τά ὀστά του, τά πῆρε αὐτός σ᾿ ἕνα κιβώτιο, τ

πῆγε στήν πατρίδα του, τή Σύμη Δωδεκανήσου, καί

τά ἔβαλε στόν τάφο τῶν γονέων του! Ἔτσι ἡ ἀγάπη

τοῦ γιατροῦ ξεπερνοῦσε καί τό θάνατο»(στό: περ.

Ακ, τεῦχ. 587, 40).