Ο σταυρός είναι τα φτερά μας
19 Απριλίου.
«Θα ανέβουν με φτερά σαν αετοί» (
Ησαΐας 40:31 )
Υπάρχει ένας ποιητικός μύθος για το
πώς δημιουργήθηκαν τα πουλιά. Όμορφα φτερά στόλιζαν αυτά τα υπέροχα πλάσματα,
είχαν υπέροχη φωνή και ξέσπασαν σε ένα ηχηρό τραγούδι, αλλά, δυστυχώς, δεν
μπορούσαν να πεταχτούν στον μακρινό εναέριο χώρο, αφού δεν είχαν φτερά. Τότε ο Κύριος
ο Θεός δημιούργησε φτερά έδειξε τα πουλιά και είπε: «Πάρτε αυτό το βάρος και
κουβαλήστε το πάνω σας». Τα πουλιά κοίταξαν αυτό το άγνωστο φορτίο με σύγχυση
και φόβο. Μετά το πήραν υπάκουα με το ράμφος τους, το φόρεσαν πάνω τους και
τους φαινόταν πολύ δύσκολο να το κουβαλήσουν. Αλλά σύντομα, καθώς τα πίεσαν πιο
κοντά τους, τα φτερά συνδέθηκαν με αυτά τα μικρά πλάσματα και τα πουλιά έμαθαν
να τα χρησιμοποιούν. Αφού τα ίσιωσαν, σηκώθηκαν ψηλά πάνω από το έδαφος. Έτσι
το βάρος μετατράπηκε σε φτερά. Αντί για βαρύτητα, τα πουλιά απέκτησαν μια νέα,
άγνωστη ικανότητα να πετούν.
Αυτός ο θρύλος έχει πνευματικό νόημα.
Είμαστε όλοι πουλιά χωρίς φτερά, και οι δοκιμασίες και οι ευθύνες που μας
στέλνει ο Κύριος πρέπει να μας διδάξουν να υψωθούμε πάνω από όλα τα γήινα
πράγματα. Βλέπουμε τις ανησυχίες μας σαν ένα βαρύ φορτίο, αλλά όταν καταλάβουμε
ότι ο Κύριος τις στέλνει σε εμάς για να μας διδάξει να ανεβούμε ψηλότερα, θα
τις δεχθούμε από Αυτόν. Και λοιπόν; Γίνονται φτερά και μας μεταφέρουν στον
ουρανό, και χωρίς αυτά ίσως θα ήμασταν ριζωμένοι σε αυτή τη μίζερη γη. Αυτοί,
ανυψώνοντας την ψυχή μας, μετατρέπονται σε ευλογία. Αποσυρόμενοι από την
εκπλήρωση του καθήκοντός μας, αποφεύγοντας το βάρος που μας στέλνεται, χάνουμε
την ευκαιρία για πνευματική ανάπτυξη. Ας αποφασίσουμε να σηκώσουμε σταθερά τα
βάρη μας, έχοντας εμπιστοσύνη στον Κύριο, και ας θυμηθούμε ότι θέλει να τα
μετατρέψει σε φτερά. Αυτά τα φτερά θα μας μεταφέρουν όλο και πιο ψηλά μέχρι να
φτάσουμε «όπου το πουλί βρίσκει σπίτι στους βωμούς Σου, Κύριε των δυνάμεων,
Βασιλιά μου και Θεέ μου» ( Ψαλμ. 83:4 ).
Ας μην ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια
της πτήσης μας στην επίγεια ζωή, αυτά τα θεόδοτα, συχνά ακόμα αδύναμα, φτερά
χρειάζονται προστασία, ενίσχυση και, κυρίως, καθαρισμό από τη γήινη σκόνη, που
τα κάνει βαριά. Και εδώ μας εμφανίζεται η αγάπη του Θεού, σαν φαρδιά φτερά,
απλωμένα σε επίγειους περιπλανώμενους. Πρέπει να τρέχουμε κάτω από το καταφύγιο
του Παντοδύναμου ξανά και ξανά για να δυναμώσουμε τους εαυτούς μας για μια νέα
πτήση και, ανοίγοντας τα φτερά μας, να θυμόμαστε πάντα ότι μπορούν να
παραμείνουν ανυψωμένα μόνο από τη Δύναμη του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου