Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου
23 Απριλίου.
μ' ετούτα τα λόγια:
«Πατέρα, αν θέλεις, γλίτωσέ με απ' αυτό το ποτήρι. Ας μη γίνει όμως το δικό μου
θέλημα αλλά το δικό σου». ( Λουκάς 22:42 ).
Ποιος μπορεί να μετρήσει ολόκληρη την
άβυσσο του πόνου που προκάλεσε αυτή την κραυγή του Θείου Σωτήρα μας;
Αφού κατέβηκε στη γη για να κάνει τη
μεγαλύτερη θυσία εξιλέωσης - για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους, θρήνησε
καθώς πλησίαζε η ώρα αυτής της θυσίας. Και τότε Εκείνος, ο Θεάνθρωπος, που
κουβαλούσε τα βάσανα όλης της ανθρωπότητας, έκανε έκκληση στον Επουράνιο
Πατέρα, παρακαλώντας Τον για απελευθέρωση από αυτό το ποτήρι του πόνου.
Πρόσθεσε όμως εκείνα τα λόγια που θα έπρεπε να είναι η βάση κάθε σκέψης, κάθε
συναισθήματος: «Όχι το θέλημά σου, αλλά το δικό σου » .
Όταν μας φαίνεται ότι είμαστε έτοιμοι
για οποιαδήποτε θυσία, εκτός από αυτή που χρειάζεται ο Κύριος αυτή τη στιγμή,
όταν Του φωνάζουμε για έλεος με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, το πιο δυνατό
συναίσθημα πρέπει να είναι μέσα μας: θα, όχι δικό μας ναι θα είναι! Ο Κύριος
δεν μας απαγορεύει να προσευχόμαστε σε δύσκολες δοκιμασίες, αντίθετα, ο Ίδιος
μας έδωσε μια εικόνα προσευχής και με το Θείο Του παράδειγμά μας έδειξε πώς
μπορούμε και πρέπει να προσευχόμαστε. Αλλά δεν πρέπει να νιώθουμε πικρία ή
αμηχανία όταν η προσευχή μας φαίνεται να παραμένει αναπάντητη. Ας θυμηθούμε ότι
ούτε η προσευχή του ίδιου του Χριστού, που ξεχύθηκε από την ταλαίπωρη καρδιά
Του, δεν εκπληρώθηκε: το ποτήρι δεν έφυγε από Αυτόν! Πώς μπορούμε εμείς, τα
θνητά, αμαρτωλά πλάσματα, να εκπλαγούμε που οι προσευχές μας συχνά μένουν,
προφανώς, αναπάντητες; Ας προσευχόμαστε αδιάκοπα, αλλά και αδιάκοπα να
επαναλαμβάνουμε με πλήρη πίστη, ελπίδα και υποταγή: «Κύριε! Γίνεται το θέλημά
σου!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου