Καθώς ο καιρός κονταίνει
πλησιάζοντας τις άγιες μέρες
πριν το Θείο Πάθος και
την ένδοξη Ανάσταση του Χριστού μας
αρκετοί χριστιανοί
στο κλίμα της πνευματικής προετοιμασίας
έχουν βάλει το μυστήριο
της ιεράς εξομολογήσεως...
Ο κάθε άνθρωπος παλεύει σε ξεχωριστές μάχες....
Δεν δυσκολεύονται όλοι το ίδιο σε όλα....
Άλλος στα μάτια, άλλος στην γλώσσα,
άλλος στην γαστέρα, άλλος στο θέλημα,
άλλος στους λογισμούς,
άλλος με τα ‘’ψιλά’’, άλλος με τα ‘’χοντρά’’ πάθη,
άλλος με όλα τα παραπάνω.....
Πήγες λοιπόν στον πνευματικό και
για ακόμα μια φορά αισθάνθηκες
ότι έφυγε ένα βάρος από πάνω σου,
ότι έγινε ένα πνευματικό ‘’restart’’....
Μα ενώ ξεκινάς τον αγώνα
με μια εσωτερική φρεσκάδα,
πνευματικά ‘’ντοπαρισμένος’’,
οι πειρασμοί επιστρέφουν
κι αυτοί εξίσου ανανεωμένοι.....
Νομίζω ότι ‘’χάνουμε την μπάλα’’
μέσα στην ενδόμυχες υποσχέσεις
που δίνουμε στον εαυτό μας:
‘’τώρα τέρμα, τέλειωσε, θα τα καταφέρεις!’’.
Έχω την αίσθηση ότι χρειάζεται
να ‘’το πιάσουμε απ’ αλλού’’....
Να έχουμε διαρκώς στραμμένο
τον νου της ψυχής μας
προς Εκείνον και με ταπεινό φρόνημα
(σαν να εξαρτώνται όλα
από την δική Του βοήθεια...που ισχύει....)
και να Του λέμε παρακλητικά:
‘’Χριστέ μου, με ξέρεις, μονάχος μου δεν μπορώ,
βοήθαμε τον ταλαίπωρο,
με ξεμακρύνουν από Σένα τα πάθη μου,
δεν Σε φτάνει η αγάπη μου και στενοχωρούμαι....’’
Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου