Παρασκευή, 12 Ἀπριλίου 2013
ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:
Aπό τόν Iερέα Παπαχαράλαμπο
Ντελή-Πανουτσακόπουλο, κ Βεσινίου Καλαβρύτων.
«NEAI HΓΙΑΣΜΕΝΑΙ ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ
ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ:
Ο π. ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΠΕΤΤΑΣ (1941-4.1.2000)
&
Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΗ
(1943-6.12.2012)».
«Τέκνον Τιμόθεε, νῆφε ἐν πάσι, κακοπάθησον,
ἔργον ποίησον εὐαγγελιστού, τήν διακονίαν σου πληροφόρησον. Ἐγώ γάρ ἤδη
σπένδομαι, καί ὁ καιρός τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισμαι,
τόν δρόμο τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα: λοιπόν ἀπόκειται μοί ὁ τῆς δικαιοσύνης
στέφανος, ὅν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής: οὐ
μόνον δέ ἐμοί, ἀλλά καί πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τήν ἐπιφάνειαν Αὐτοῦ». (Β’ πρός
Τιμ. Ἐπιστ. Παύλου, δ’ 5-8).
Ὄντως ἀποδεδειγμένον τοῖς
καλοπροαιρέτοις καί εἰς Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν πιστεύοντάς ἐστι, ὅτι: οἱ
«δίκαιοι ζῶσιν εἰς τόν αἰῶνα καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν», πρός δέ τοῦτο «καί
τό μνημόσυνον αὐτῶν εἰς γενεάν καί γενεάν», τά δέ πολέμια τῆς Ἀληθείας
κοσμικοεμφορούμενα «συστήματα» ὡς στῆλαι ἅλατος θεωροῦσιν τήν λάμψιν τῶν
δικαίων ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἀπολιθωμένα ἐμπρός τοῦ ἀξιώματος: «καί οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν
ὡς φωστῆρες», καί ἐν προκειμένῃ περιπτώσει τόν ὄντως ἱερέα πατέρα Νικόλαον
Πέττα τόν καί Σημειοφόρο, κατά τήν κοινήν πλείστων πιστῶν αὐθόρμητον ὁμολογίαν.
Ὅσον καί ἐάν αἱ πορωμέναι ἐκ κοσμικοῦ
φρονήματος καρδίαι τῶν ἐν ταῖς «σπείραις» τῶν «κουβέρνων» συνωστιζομένων ἀνθρώπων
λησμονοῦσιν ἤ ἀθετοῦσιν τό μέγα καθῆκον αὐτῶν, τό πρός τούς πατέρας μνημόνειον
καί υἱκόν σέβας, ἡ ἀλάθητος ἅμα τε ἀδέκαστος ἱστορία στεντορίως μαρτυρεῖ,
κυρίως μεταθανατίως δή, ὡς ἑλλανόδικος βραβευτής τῆς προσωπικότητος αὐτῶν.
Μορφαί αἵτινες εἰς τό ἔπακρον ἐτίμησαν
τόν Κυριακόν Σταυρόν, Ὅν ὅλως ἑκουσίως ἐπωμίσθησαν, καί σαφῶς μετά τούτου ὡς
Κυρηναῖοι τήν Ἐκκλησίαν καί τό πλήρωμα Αὐτῆς, ἐν οὔσῃ διακονία ἐκόσμησαν, οὕτως
διαμένουσιν ἀνεξίτηλοι εἰς τήν μνήμην τῶν ἐπιζώντων ἐκτιμητῶν τῆς ἀνωτερότητος
τῶν καί εἰς τάς γενεάς τῶν ἀνθρώπων, ὡς ἀξιομίμητα πρότυπα, ὡς ὁ Κύριος ηὐδοκήσας
ἠβουλήθη, ἀλλά καί προανήγγειλε: ἐνεγράφησαν εἰς τάς χρυσᾶς δέλτους τῆς Ἱστορίας,
εἰς τάς αἰωνίους Βίβλους τοῦ Θεοῦ τῶν ἐν τοῖς οὐρανοίς ἀπογεγραμμένων.
Μία τοιούτου μεγίστου πνευματικοῦ
βεληνεκοῦς μορφή ὑπῆρξε καί ὁ ἀξιομακάριστος ὄντως ἱερεύς τῆς τοπικῆς τῶν Πατρῶν
Ἐκκλησίας ἡμῶν, πατήρ Νικόλαος Πέττας, ὅστις ἀναλωθείς ὡς ποιμήν ἀλλά καί ὡς
καθηγητής μεταλαμπαδεύων εἰς πιστούς καί μαθητᾶς αὐτοῦ τήν θύραθεν ἅμα κυρίως
τήν ἀνεκτίμητον ἄνωθεν ἐκπορευομένην καί μηδέποτε δαπανωμένην σοφίαν.
Προσέφερε προθύμως ἅπαν τό εἶναι αὐτοῦ,
περιθάλπων τούς ἑκάστοτε προστρέχοντας – δικαίους καί ἀδίκους- εἰς τήν πνευματικήν
ἀγκάλην του. Ἀενάως ἐκ τοῦ ὑστερήματός του τούς πένητας ἐλεῶν, τούς ἀτάκτους- ὡς
ὁ Μέγας τῶν Ἐθνῶν Ἀπόστολος Παῦλος προσετάξατο- νουθετῶν, τούς ὀλιγοψύχους
στηρίζων καί τούς ἐν ταῖς τρικυμίαις, τόν κλύδωνα καί ταῖς ζάλαις πλανωμένους
τοῦ πεπερασμένου κόσμου τούτου, μετ’ αὐτοθυσίας διασώζων. Ὄντως ἡ τοῦ πατρός
ποιμαντική τε καί φιλανθρωπία ἐνεθύμιζε τόν ἅγιο Διάκονο τοῦ πάπα Σίξτου,
Λαυρέντιο, Ὅστις εἶχεν ἐπενδύσει εἰς θησαυρούς ἀδαπανήτους τῆς Μεγάλης τοῦ
Χριστοῦ ἡμῶν Ἐκκλησίας: εἰς τούς ἀσθενεῖς, πένητας καί ἀναξιοπαθοῦντας ἐν
γένει. «Διπλοῦν τοῦτο τό ζῶον», - ἔν τύποις καί ἴχνεσιν τοῦ ἰερωτάτου
Χρυσοστόμου συνήθως ἔλεγε: -«ὁ ἄνθρωπος λέγω.. καί ἐν οὐρανῷ και ἐν γῇ
συγγένειαν ἔχων· διά μέν γάρ τῆς νοητῆς οὐσίας, κοινωνεῖ ταῖς ἄνω δυνάμεσι, διά
δε τῆς αἰσθητῆς τοῖς τῆς γῆς συνῆπται πράγμασι, σύνδεσμος τις ὤν ἀκριβής ἑκατέρας
τῆς κτίσεως».
«Τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισται, τόν
δρόμον τετέλεκε, τήν πίστιν τετήρηκε, διό ἀπόκειται αὐτῷ ὁ τῆς δικαιοσύνης
στέφανος»! Πράγματι ἡ ζωή αὐτοῦ ὑπῆρξε εἷς ἀέναος ἀγών, εἰς ἁπάσας τοῦ
πολυκυμάντου αὐτοῦ βίου ἐκφάνσεις: ὡς ἱερέως, ὡς ἀνδρός, ὡς συζύγου, ὡς πατρός,
ὡς οἰκογενειάρχου, ὡς ἐκπαιδευτικοῦ, ἐνίοτε καί ὡς διωκομένου, ὡς ζηλωτῆ τηρητοῦ
τοῦ ὑψίστου διακονήματος ὅ μετ’ ἐνθέου ζήλου ἅμα τε ὑπέρ ἐλλόγου αὐτοῦ ποιμνίου
καί ἀνθρώπων γενικῶς περιεβλήθη, ὅτε ἐν ἐμπράκτῳ ἀνιδιοτελείᾳ τό ὑπάρχειν ἅπαν ἑαυτοῦ
ὑπέρ πολλῶν ἐξήντλησεν.
Θαυμαστή δ’ ὑπῆρξε καί ἡ προαναγγελθεῖσα
ὑπό τοῦ Μεγάλου Βασιλείου τελευτή τοῦ παμμακαρίστου πατρός Νικολάου, ὅτε ἐν ὥρᾳ
Λειτουργίας μυστικῶς καί ὑπερβατῶς ἤκουσε τήν φωνήν τοῦ Ἱεράρχου λαλούσης πρός
αὐτόν: «Νικόλαε ἑτοιμάσου, νῦν ὁ καιρός τῆς ἀναχωρήσεώς σου ἤγγικεν, πρίν τῶν
Θεοφανείων τό οὐράνιον Θυσιαστήριον σοί ἀναμένει, ἦτο δέ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ
Πρωτοχρονιά καί ἀσφαλῶς καί διττή τῆς Χριστιανοσύνης μεγίστη ἑορτή. Ὄντως μετά
τήν πάροδον τριῶν ἡμερῶν ὁ μακάριος ἀπῆλθε…καί ὁ μαρτυρῶν ταῦτα, μηδαμινός τοῦ
Κυρίου διάκονος παπαΧαράλαμπος, ἀληθῶς μαρτυρεῖ, καθ’ ὅτι ἐν τῇ τοῦ ἔθους ἀνταλλαγῇ
διά τόν νέον ἐνιαυτόν εὐχῶν μοί ἐξεμυστηρεύθη.
Ὄντως εἶχον τήν εὐλογίαν ἵνα γνωρίσω ἐκ
τοῦ σύνεγγυς τόν σεπτόν περί οὗ ὁ λόγος ἱερέα, ὅστις μοί συνεβούλευε ὡς λαϊκό ἀλλά
καί ὡς ἀρχάριο ἱερέα, θέλω δέ ἵνα πιστεύω ὅτι ἕως καί τῆς κοινῆς ὑπαντήσεώς μου
μετ’ αὐτοῦ δέ θά στερηθῶ τῆς καί ἄνωθεν αὐτοῦ ἐπιτροπείας, ἐπί δέ τούτου, εὐκαιρίας
δοθείσης, θά ἤθελα ἴνα ταπεινῶς ὁμολογήσω - (μέ κίνδυνον ὅπως οἱ κακοπροαίρετοι,
κυρίως τοῦ τοπικοῦ τῶν Πατρῶν ἱερατείου, μοί ὀνειδίσωσιν)- ὅτι εἰς μίαν τοῦ
βίου μου χαλεπήν διακύμανσιν μοί ἐπεσκέφθη ὅλως ὑπερφυῶς ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ, Ὅστις ἐξ
ὅσων ἀληθῶν ἐν τάχει μοί ἐξιστόρησεν, ἀναχωρῶν μοί εἶπεν ὅτι αὐτή αὕτη ἡ
θαυμαστή ἐπίσκεψίς Του πρός συμβουλήν καί νουθεσίαν πρός ἐμέ, ἐγένετο κατόπιν ἐπιθυμίας
τοῦ πατρός Νικολάου…. «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς Ἁγίοις Αὐτοῦ».
Καί δεν, θά ἔλεγον τοῦτο «διά τόν
φόβον τῶν ἰουδαίων» ἐάν δέ εἶχε προηγηθῆ καί ἡ ἐξομολόγησις τῆς συζύγου ἑνός τοῦ
πατρός Νικολάου πνευματικοῦ τέκνου, ἤτοι σ’ ἀνύποπτον χρόνον ἡ σεβαστή σύζυγός
του κ. Αἰκατερίνη μοί διηγήθη ὅτι: ὅτε ὁ ἀείμνηστος σύζυγός της κ. Χρῆστος Ἀναγνωστόπουλος
ἐνοσηλεύετο εἰς τό Νοσοκομεῖον Πατρῶν Ἅγιος Ἀνδρέας, πάσχων βαρύτατα ἐξ ὀξείας
παγκρεατίτιδος, καί προαισθανθείς τήν ἐπελαύνουσα ἔξοδόν του ἐκ τοῦ κόσμου
τούτου, ἔλαχεν τῆς ἀφάτου ἐπισκέψεως τοῦ πατρός Νικολάου κατά τήν ὥρα ἐν ᾗ ἀνεζήτει
πνευματικόν πρός ἐξομολόγησιν, λέγων μάλιστα -(ὡς ὀπτασία τοῦ π. Νικολάου)- εἰς
τήν κ. Αἰκατερίνην ὅτι: «αὔριον θά εἴπωμεν ἐν ἐκτάσει μέ τόν Χρῆστον …» καί τήν
ἐπαύριον ὁ κ. Χρῆστος ἐκοιμήθη… Ὑπάρχουσιν καί ἕτερα πλεῖστα σημεῖα, ἅτινα
καταρτυροῦσιν διαπρυσίως τήν τοῦ πατρός Νικολάου ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ ὑπερφυσικήν
παρουσίαν τά ὁποῖα ἐν εὐθέτῳ πληρώματι χρόνου ἤθελον ἐξιστορήσει, ἤτοι τάς
διασταυρωμένας ἤδη μαρτυρίας πολλῶν πιστῶν οἵτινες ἔζησαν παρά τήν πνευματικήν
σκιάν τοῦ σημειοφόρου πατρός, διακρατῶν καί τήν ἐσχάτην ἐν τῷ βίῳ τούτῳ ὁμολογίαν
τῆς πολυσεβάστου αὐτοῦ πρεσβυτέρας κ. Ἀνθῆς, ἡ ὁποία ὅτε τήν εἶδον τό παρελθόν
Φθινόπωρον μοί ἐξομολογήθη ὅτι ἦταν ἡ τελευταία φορά πού τήν ἔβλεπα καθ’ ὅτι ὁ
π. Νικόλαος τῆς εἶχε προαναγγείλει τόν τῆς ἑορτῆς του μετ’ αὐτῆς
συνεορτασμόν…καί ὄντως ὅτε πληροφορήθην τήν τελευτήν αὐτῆς ἀνήμερα τοῦ Ἁγίου
Νικολάου, ἐμνήσθην τοῦ ρήματος αὐτῆς.
Εὐχαριστηριακῶς δέ κλίνων τό ἄρθρον
τοῦτο, - (σημειολογικῶς ὑπερθεματίζων τήν εὐλογίαν ἧς ἔτυχεν ὁ σεπτότατος
σημειοφόρος π. Νικόλαος, ὅπως εὐαρεστούμενος ὁ ἅγιος Πρωτεπιστάτης τῆς Ἀθωνικῆς
Πολιτείας ηὐδόκησεν ἴνα ἐκπονήση τό βιβλίον εἰς ὅ ξεδιπλοῦνται ἄγνωσται πτυχαί
τῆς ἁγίας του ἱερέως βιοτῆς) - ἐπιθυμῶ εἰς τά μάλα, ὅπως εὐχαριστήσω ἐκ βάθους
πεπυρωμένης ἐν Σωτῆρι Ἰησοῦ Χριστῷ, τόν ἡμέτερο συμπατριώτη ἅγιο Πρωρεπιστάτη
τοῦ Ἁγίου Ὅρους Καμενιανίτη Γέροντα Μάξιμο Ἰβηρίτη (Νικολόπουλο), ὅστις μοι ἐχάρισεν
τό πολύτιμον ἅμα τε ηὐλογημένον πόνημα τό ὁποῖον ἐπιγράφεται: «ΝΕΑΙ ΗΓΙΑΣΜΕΝΑΙ
ΜΟΡΦΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΜΠΕΛΩΝΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ» καί ἀναφέρεται εἰς τόν πατέρα Νικόλαο
(1941-4-1-2000) καί εἰς τήν πρεσβυτέρα του Ἀνθή (1943-6-12-2012), πιστεύω δέ ἀκραδάντως
ὅτι τοῦτ’ αὐτό τό ηὐλογημένον σύγγραμμα ἤθελε βοηθήσει πάμπολλα ἀνδρόγυνα, εἰδικά
πού τήν σήμερον ὁ μέγας της Ἑλληνικῆς οἰκογενείας θεσμός βάλλεται πανταχόθεν, ἴσως
ὡς πρωταρχικόν καί μεῖζον της Ἐκκλησίας κύτταρον.
Εὐελπιστῶ δή ὅτι θά δυνηθῶ καί διά
ζώσης νά πάρω τήν εὐλογίαν τοῦ ἁγίου Πρώτου Γέροντος τήν Παρασκευήν τῆς δεκάτης
Μαΐου 2013, ἐάν αἱ ηὐξημέναι αὐτοῦ ὑποχρεώσεις τοῦ ἐπιτρέψωσιν ὅπως παρευρεθῆ ἐν
ταῖς ἐκδηλώσιν αἵτιναι θά λάβωσιν χώραν ἐν τοῖς ἀποκαλυπτηρίοις καί τήν
τοποθέτησιν πλάκας πρός τιμήν τοῦ Ἐθνεγέρτου Π.Π. Γερμανοῦ εἰς τό ἱστορικό
Σπήλαιο Παναγίας Δροβολοβοῦ, διότι ἐκτός τῆς ἠθικῆς αὐτοῦ συμπαραστάσεως ἀνέλαβε
καί τήν οἰκονομικήν ἐπιβάρυνσιν διά τήν κατασκευήν τῆς τιμητικῆς πλακός.
Αὐτή θά ἐντοιχιστῆ εἰς τόν ὁμώνυμον Ἱ.
Ναό τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς- εἰς τόν βράχο τῆς Παναγίας Δροβολοβοῦ- πρός τιμήν ὡς
προεγράφη, τοῦ φλογεροῦ ἱεράρχη τοῦ ἀγώνα τοῦ 1821 Π. Πατρῶν Γερμανοῦ καί αἱ ἐκδηλώσεις
τῶν ἀποκαλυπτηρίων θά γίνουν κατά τήν πανήγυριν τοῦ ὁμωνύμου ἱεροῦ ναοῦ
(10-5-2013). Ἐν εὐγνωμοσύνῃ διατελῶν εἰς π. Νικόλαον ἅμα τε εἰς ἅγιον
Πρωτεπιστάτην Ἁγίου Ὄρους.
Ὡς γνωστόν, ὁ Π.Π. Γερμανός φυλακίσθη
δι’ ὀλίγας ἡμέρας τόν Ἰανουάριο τοῦ 1825 εἰς τό Σπήλαιον τοῦ βράχου τῆς
Παναγίας Δροβολοβοῦ, μεταφερόμενος ἀπό τό μοναστήρι Χρυσοποδαριτίσσης τῶν Νεζερῶν,
ὅπου συνελήφθη ἀπό τόν Σοπωτινό Νικολέτο Σοφιανόπουλο φρούραρχο τότε τοῦ
Χλουμουτσίου, κατόπιν διαταγῆς τῶν Κωλέττη καί Γκούρα (κατά τήν ἐμφυλιοτική τοῦ
τότε κατάστασιν).
Ἀναρτήθηκε ἀπό: Priest Zastovis - Romanou Charalampos (http://agiosdimitriosromanou.blogspot.gr)
Κεντρική διάθεση τοῦ βιβλίου:
-
Βιβλιοπωλεῖο ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, Χαβρίου 3 καί Κολοκοτρώνη (πίσω ἀπό
τήν Παλαιά Βουλή), 105 62 Ἀθῆναι, τηλ. καί τηλεομοιότυπο: 210.322.4819.
- Βιβλιοπωλεῖο ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, Γερανίου
20 (κοντά Σοφοκλέους καί Γερανίου), 105 52 Ἀθῆναι, τηλ. 210.52.43.275.
- Βιβλιοπωλεῖο: ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ, Ὄθωνος–Ἀμαλίας
97 Πάτρα, τηλ: 2610346687, τηλεομοιότυπο: 2610346687.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου