Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 4 Μαΐου 2024

ΑΝΆΛΥΣΗ ΨΑΛΜΟΥ 50.. Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.


Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ὁ 6ος στίχος εἶναι λίγο παράξενος: Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον... Μὰ δὲν
ἁμάρτησε μόνο στὸν Θεό, σκότωσε ἕναν συνάνθρωπό του, ἁμάρτησε στην
κοινότητά του, προσέβαλε μία γυναίκα. Εἶναι ἐνδιαφέρον ἐπίσης νὰ πῶ
ὅτι ἡ φράση ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε, αὐτούσια ὑπάρχει στὴν Πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή.
Δηλαδὴ τί λέει ἐδῶ; Αμάρτησα ἐνώπιόν σου γιὰ νὰ δικαιωθεῖς ἐσὺ ποὺ
θὰ μὲ ἐλεήσεις; Εἶναι μία ἀνάγνωση, ἀλλὰ ἄπαγε τῆς βλασφημίας!
Αμάρτησα ἐνώπιόν σου, καὶ αὐτὸ δηλώνει τὴν παρουσία σου ὡς ἔλεος,
ἁμάρτησα ἐνώπιόν σου καὶ φανερώνεται τὸ ἔλεός σου. Τὸ θέτει καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος αὐτὸ τὸ ἐρώτημα: δηλαδὴ ὅτι ἡ χάρη θὰ μᾶς δοθεῖ ἂν
ἁμαρτήσουμε καὶ ἂν δὲν ἁμαρτήσουμε δὲν θὰ μᾶς δοθεῖ ἡ χάρις; Αὐτὰ
εἶναι τὰ παιχνίδια τῆς λογικῆς. Μένουμε στὴν κατάσταση ποὺ εἴμαστε,
δηλαδὴ ἐγγενῶς ἁμαρτωλοί. Καὶ μένουμε στην κατάσταση ποὺ ὑπάρχει, ἑνὸς Θεοῦ ἐγγενῶς ἐλεητικοῦ καὶ ἐλεήμονος, ἂν μπορῶ νὰ χρησιμοποιήσω τὸ ἴδιο ἐπίρρημα. Ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι κατάσταση, καὶ ὁ Θεὸς
ὑπάρχει ὡς ἐλεήμων. Αργότερα βέβαια ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης αὐτὸ
τὸ ἐλεήμων καὶ τὸ οἰκτίρμων θὰ τὸ ἀναγάγει σὲ κατάσταση τοῦ ὑπάρχειν τοῦ Θεοῦ, στὸ ὁποῖο ἔδωσε ἄλλη λέξη: ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί. Ἡ ὑπέρβαση ποὺ κάνει ὁ Ἰωάννης σε σχέση μὲ τὴ θεολογία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἀλλὰ καὶ τὴ θεολογία τῶν Συνοπτικῶν εἶναι ὅτι δὲν μᾶς λέει ὅτι
ὁ Θεὸς ἀγαπάει, ἀλλὰ ὅτι ὁ τρόπος ποὺ ὑπάρχει ὁ Θεὸς εἶναι αὐτός. Ταυτίζει τὸν τρόπο ὑπάρξεως τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ἀγάπη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: