῞Οσιος Πανάρετος
̉Αρχιεπίσκοπος Πάφου
(1ῃ Μαΐου )
῾Ο Ἅγιος Πανάρετος γεννήθηκε στὴν Περιστερωνοπηγὴ Ἀμμοχώστου, περὶ
τὸ 1710. Οἱ γονεῖς του ἦταν ἄνθρωποι εὐλαβεῖς καὶ εὔποροι. Ὁ Ἅγιος ἔμαθε τὰ πρῶτα
γράμματα ἀπὸ τοὺς γονεῖς του καὶ μετὰ συνέχισε τὶς σπουδές του στὸ Ἑλληνικὸ
σχολεῖο στὴ Λευκωσία. Μετὰ τὸ πέρας τῶν σπουδῶν του ἐγκαταβίωσε στὸ ἐρειπωμένο
μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἀναστασίου, ποὺ βρισκόταν στὸ χωριό του.Ἀργότερα
χειροτονήθηκε ἱερέας καὶ διετέλεσε ἡγούμενος γιὰ πολλὰ χρόνια στὸ μοναστήρι τῆς
Θεοτόκου στὴν Παλλουριώτισσα Λευκωσίας. Ἡ κατάσταση τότε ἦταν μαρτυρική. Μὲ
κίνδυνο τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς του ὁ Ἅγιος ἔγινε ὁ παρήγορος ἄγγελος τῶν πιστῶν. ῾Ο
λαός τό 1767 τὸν ἐξέλεξε Μητροπολίτη Πάφου.Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ τοῦ δόθηκε ἡ εὐκαιρία
νὰ ἀναπτύξει ὅλα τὰ κρυμμένα χαρίσματά του καὶ ἔγινε τὰ σκοτεινὰ ἐκεῖνα χρόνια
βακτηρία καὶ φάρος φωτεινός. Ποίμανε τὸ ποίμνιό του μὲ αὐταπάρνηση. Σὲ ὅλη του
τὴν ζωὴ προετοιμαζόταν γιὰ τὴν ὥρα τῆς ἐξόδου του. Ἀξιώθηκε δὲ νὰ προγνώσει τὴν
ὥρα τῆς κοιμήσεώς του. Πρὶν τὴν κοίμησή του εἶπε στὸν πρωτοσύγκελό του ὅτι θὰ ἔλθει
ὁ φίλος του Ἐπίσκοπος πρώην Καρπάθου Παρθένιος, γιὰ νὰ τὸν ἐξομολογήσει. Αὐτός
νόμισε ὅτι ὁ ῞Αγιος παραμιλοῦσε λόγω τῆς ἀρρώστιας του καὶ παράκουσε ῞Ομως,
μετὰ τὴν ἐπιμονὴ τοῦ ῾Αγίου, ὑπάκουσε καὶ πράγματι βρῆκε στὴν προκυμαία ἕνα
πλοῖο, μέσα στὸ βρισκόταν ὁ Ἐπίσκοπος
Παρθένιος, ὁ ὁποῖος ἔσπευσε νὰ συναντήσει τὸν Ἅγιο. Ἀφοῦ τὸν ἐξομολόγησε, τὴν ἑπόμενη
ἡμέρα λειτούργησε καὶ τὸν κοινώνησε. Ὁ ῞Αγιος τὸν παρακάλεσε νὰ παραμείνει ἄλλη
μία ἡμέρα, γιὰ νὰ τελέσει καὶ τὴν ἐξόδιο Ἀκολουθία του. Ἐκεῖνος παρέμεινε καὶ
κήδευσε τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ ῾Αγίου, τὸ ὁποῖο εὐωδίαζε καὶ μάλιστα θεράπευσε
καὶ πολλοὺς ἀσθενεῖς.
Παρακλητικὸς Κανὼν
εἰς τὸν ῞Οσιον Πανάρετον
̉Αρχιεπίσκοπον Πάφου
Ποίημα τοῦ διδασκάλου
κ. Γεωργίου Θ. Μηλίτση.
Εὐλογήσαντος τοῦ ῾Ιερέως,
τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ̉ ὅ τὸ Θεὸς Κύριος (τετράκις) καὶ τὰ ἑξής:
Ἦχος δ΄. ῾Ο ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ…
ὸν ̉Αρχιποίμενα
ὑμνήσωμεν πάντες* τῶν ̉Ορθοδόξων οἱ χοροὶ καὶ προσπέσωμεν* ἐν κατανύξει κράζοντες ἐκ μέσης ψυχῆς˙* ῥῦσαι τοὺς προστρέχοντας,* ὦ Πανάριτε μάκαρ,* πάσης περιστάσεως καὶ ἐκ νόσων
ποικίλων* ταῖς πρὸς Χριστὸν λιταῖς σου,
Θαυμαστέ,* σὲ γὰρ προστάτην* ἀκοίμητον ἔχομεν.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ…
̉ Απολυτίκιον.Ἦχος πλ. α’. ΤὸνσυνάναρχονΛόγον.
|
Τ |
ὸντῆςΠάφουΠοιμέναθεῖονΠανάρετον,* ὡςἹεράρχηνΚυρίουἀνευφημήσωμεν,* ὅτιἐργάτηςσυνετὸς*ὄντωςκαὶἄριστος, πασῶντῶνθείωνἀρετῶν* καὶἉγίοιςθαυμαστὸςἐγένετοἐπ̉ ἐσχάτων*καὶπάντωνπροστάτηςκαὶφύλαξ,* τῶνἀνυμνοῦντωναὐτοῦτὴνκοίμησιν.
Καὶ νῦν
καὶ ἀεὶ… Θεοτοκίον.
|
Ο |
ὐ σιωπήσωμεν ποτέ,
Θεοτόκε,* τὰς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι.* Εἰ μὴ γὰρ σὺ προΐστασο πρεσβεύουσα,* τὶς ἡμᾶς ἐῤῥύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων;* Τὶς δὲ διεφύλαξεν ἔως νῦν ἐλευθέρους;* Οὐκ ἀποστῶμεν, Δέσποινα ἐκ σοῦ˙* σοὺς γὰρ δούλους σώζεις ἀεὶ* ἐκ παντοίων δεινῶν.
῾Ο Νʹ (50ος) Ψαλμὸς καὶ ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος.[1]
ᾨδὴ αʹ. Ἦχος πλ. δʹ. ῾Ὺγρὰν διοδεύσας…
|
Τ |
ὰς
χείρας μου αἴρω ἱκετικῶς* πρὸς σὲ
̉Αρχιθύτα,* ̉Ορθοδόξων καταφυγή,*
εὐμένισον δέομαι ὁ τάλας,* τὸν Πανοικτήρμονα,
κτίστην τοῦ σύμαντος.
|
Π |
αρέχεις
συζύγοις ὑπομονήν,* ἐλπίδαν, εἰρήνην* καὶ τελείαν ὑπακοήν˙* διὸ σοι
προσφεύγομεν ἱκέται* καὶ ἐξαιτούμεθα πάντες τήν σκέπην σου.
|
Κ |
αρδίαν
σὺ νήφουσαν, θαυμαστέ,* παράσχου ἱκέταις* ὡς καὶ σώφρονα λογισμόν,* ἵνα τὸν Σωτήρα
τῶν ἀνθρώπων* ἐκ μέσης καρδίας πάντες δοξάζωμεν
Θεοτοκίον.
|
Ο |
῝ ν ἔτεκες,
Μῆτερ, ἐν Βηθλεὲμ* ἱκέτευε τάχος* ἐξαιτούμεθα
ταπεινῶς* ὑπὲρ τῶν σῶν δούλων, Θεοτόκε,* ἵνα ῥυσθῶμεν κινδύνων καὶ θλίψεων.
ᾨδὴ γʹ. Οὐρανίας ἁψῖδος…
|
Σ |
ὺ παρέχεις
ἰάσεις, θαυματουργέ ῞Οσιε,* ἡμῖν τοῖς πιστῶς δεομένοις καὶ ἀνακράζουσι˙*
σπεῦσον καὶ σῶσον ἡμᾶς* ἐκ τῶν δεινῶν νοσημάτων* καὶ ἐξ ὄγκων, ῞Αγιε, πάντας
ἀπάλλαξον.
|
Ο |
̉
ρθοδόξων ἐδείχθης* φρουρὸς ὁ ἀκοίμητος* καὶ τῶν μοναζόντων τὸ
κλέος ὡς καὶ
τὸ πρότυπον* τῶν δὲ νοσοῦντωνἀεὶ* σὺἰατρὸς καὶ προστάτης* καὶ χηρῶν ὑπέρμαχος*ἀκατανίκητος.
|
Ο |
̉
φθαλμοὺς ἀλλοδόξων, ̉Αρχιθύτα, διάνοιξον*
καὶ ἐν τῇ ὀρθῇ ἡμῶν πίστιν* τούτους ὁδήγησον* καὶ Χριστῷ λυτρωτῇ* σὺν ἡμῖν, πάτερ, ὑμνεῖσαι* καὶ λατρεύσαι
δέομαι* σὺ καταξίωσον.
Θεοτοκίον.
|
Ε |
̉ κ
τροχαίου, Παρθένε,* σὺ διαφύλαξον* πάντας τοὺς
προστρέχοντας πόθῳ* πρὸ τῆς εἰκόνος Σου* καὶ ἐξαιτοῦντας,
῾Αγνή* τὴν σὴν βοήθειαν πίστει* καὶ Χριστὸν δοξάζοντας,* Θεομακάριστε.
|
Δ |
ιάσωσον* ἀπὸ κινδύνων, Πανάριτε σοῦ ἱκέτας,*
ὅτι πάντες δεητικῶς πρὸς σὲ καταφεύγομεν* ὡς ἔχοντα τῷ Θεῷ παῤῥησίᾳ.
|
Ε |
̉ πίβλεψον* ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε
Θεοτόκε,* ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν,* καὶ ἴασαι τῆς
ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
Εἶτα ὁ ῾Ιερεύς:
̉ Ελέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς…
῾Ο χορός: Κύριε, ἐλέησον. (δωδεκάκις)
῾Ο ῾Ιερεύς: ῞Οτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος…
Κάθισμα Ἦχος βʹ. Τὰ ἄνω ζητῶν...
|
Σ |
ὺ πρέσβυς θερμὸς* καὶ τεῖχος ἀπροσμάχητον·*
ἐλέους πηγὴ καὶ πιστῶν καταφύγιον* ἐκτενῶς βοῶμέν σοι,* ̉Αρχιθύτα Πανάριτε, πρόφθασον˙* καὶ ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς* τοὺς πρὸς σὲ ἀπαύστως
προστρέχοντας.
ᾨδὴ δʹ.Εἰσακήκοα,
Κύριε,…
|
Τ |
οὺς
νοσοῦντας θεράπευσον,* ἰατρὲ ἀνάργυρε, σοῦ δεόμεθα* καὶ θεραπευτὰς
βοήθησον* ποιεῖν καλὰς διαγνώσεις πάντοτε.
|
Τ |
έκνα τάχος
σὺ δώρησον* τοῖς ποθοῦσι, ̉Αρχιθύτα Πανάριτε,* καὶ παράσχου ῥώσιν
ἅπασι* τοῖς σοι πόθῳ καὶ πίστει προστρέχουσι.
|
Τ |
ὴν
νεότητα φύλαττε* ἐκ τῶν τοῦ ὄφεως δειγμάτων, ῞Οσιε,* σοῦ θερμῶς δεόμεθα,
πάτερ,* ἡμεῖς οἱ προστρέχοντες τῇ σκέπῃ σου.
Θεοτοκίον.
|
Ο |
῾
λοψύχως σοῦ δέομαι* τὰ τέλη ἀνώδυνα πᾶσι δώρησε* καὶ κατεύνασον τὸν τάραχον* τοῦ νοὸς μου, Κόρη Θεοδόξαστε.
ᾨδὴ εʹ. Φώτισον ἡμᾶς…
|
Υ |
῞
πνον ἐλαφρὸν* καὶ ἀνάπαυσιν τοῦ σώματος* παράσχου πάντες δεόμεθα θερμῶς* καὶ
ταῖς λιταῖς Σου* τῆς ψυχῆς τὰ πάθη κοίμησον.
όσων ἰατρὸς* ἀνεδείχθης σύ, Πανάριτε,* διό
σοι πάντες προσφεύγομεν θερμῶς* καὶ ἐξαιτοῦμεν παρασχεῖν ἡμῖν τὴν ἴασιν.
άντας τοὺς πιστοὺς* ἐντρυφήσαι
καταξίωσον* ἐν ταῖς Γραφαῖς, ̉Αρχιθύτα θαυμαστέ,* καὶ βιώσαι τοῖς
Χριστοῦ λόγοις καὶ προστάγμασι.
Θεοτοκίον.
|
Φ |
όβον
τοῦ Θεοῦ* τῇ καρδίᾳ μου ἐμφύτευσον* καὶ ὑγιείαν σὺ παράσχου μοι*
τῷ ἀναξίῳ ἱκέτῃ σου, ῾Οδηγήτρια.
ᾨδὴ στʹ. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ…
ὰ τέκνα τῶν ̉ Ορθοδόξων φύλαττε* ἐκ τοῦ
λοιμοῦ τῆς ἁμαρτίας, Θεόφρον,* καὶ ταῖς λιταῖς σου, τῆς Πάφου τό κλέος,*
εἰς τὰς νομὰς τοῦ Κυρίου ὁδήγησον* δεόμεθά σου ταπεινῶς,*
Πανάριτε, πιστῶν καταφύγιον.
|
Ε |
̉ κ
βλάβης τῶν φρενῶν διαφύλαττε,* σὺ, Πανάριτε, ἱκέτας σου τάχος*
καὶ ἐκ ποικίλων παγίδων ἀπαύστως* ἃς ὁ ἐχθρὸς ἐξυφαίνει διάσωσον*
δεόμεθα γονυκλινῶς,* ̉Αρχιθύτα, ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι.
|
Ω |
῾ ς τεῖχος, καταφυγῆς καλοῦμέν σε,* ̉Ορθοδόξων οἱ χοροὶ
θεοφόρε,* καὶ ἰατρὸν ἐν τοῖς νόσοις παμμάκαρ,* σὲ ὀνομάζομεν,
Ὅσιε, ἅπαντες,* δεόμεθά σου, ἀγαθέ,*
ἐκ τῶν παθῶν τοὺς ἱκέτας διάσωσον.
Θεοτοκίον.
ανάχραντε, ̉ Ορθοδόξους φύλαττε* καὶ
διάσωζε ἐκ πάσης κακίας* καὶ ἐν τῇ πίστει ἡμῶν ἀλλοδόξους* τάχος
ὁδήγησον πάντες δεόμεθα* τοὺς δὲ ποιμένας ἀκραιφνεῖς* ὁδηγοὺς ἱκετῶν
Σου ἀνάδειξον.
ιάσωσον* ἀπὸ κινδύνων, Πανάριτε σοῦ ἱκέτας,*
ὅτι πάντες δεητικῶς πρὸς σὲ καταφεύγομεν*
ὡς ἔχοντα τῷ Θεῷ παῤῥησίᾳ.
|
Α |
῎χραντε,* ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως*
ἐπ̉ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον,* ὡς ἔχουσα
μητρικὴν παῤῥησίαν.
Εἶτα ὁ ῾Ιερεύς: ̉Ελέησον ἡμᾶς ὁ Θεὸς…
῾Ο χορός:
Κύριε, ἐλέησον. (δωδεκάκις)
῾Ο ῾Ιερεύς: ῞Οτι ἐλεήμων καὶ φιλάνθρωπος…
Καὶτὸ Κοντάκιον. Ἦχος β´. Προστασία.
ὺ προστάτης τῶν Χριστιανῶν ἀκαταίσχυντος*
καὶ μεσίτης πρὸς τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετος˙* μὴ παρίδῃς*
ἁμαρτωλῶν δεήσεων φωνὰς,* ἀλλὰ σπεῦσον σύ, θαυματουργέ,* εἰς τὴν
βοήθειαν ἡμῶν τῶν πιστῶς δεομένων σου˙* δέχου ἡμῶν
πρεσβείαις* καὶ ῥῦσε ἐκ τῶν κινδύνων,* Πανάριτε, ἰσχυρὸν*
τῶν ̉Ορθοδόξων καταφύγιον.
Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον. Ἦχος δ´.
|
Τ |
ίμιος
ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ Ὁσίου αὐτοῦ. (δίς)
Στίχος: Ὑπομένων
ὑπέμεινα τὸν Κύριον καὶ προσέσχε μοι.
|
Τ |
ίμιος
ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τοῦ
Ὁσίου αὐτοῦ.
῾Ο ῾Ιερεύς: Καὶ ὑπὲρ τοῦ
καταξιωθῆναι ἡμᾶς …
῾Ο χορός:
Κύριε ἐλέησον (τρίς)
῾Ο ῾Ιερεύς: Σοφία, ὀρθοὶ ἀκούσωμεν
τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου, Εἰρήνη πᾶσι.
῾Ο Χορός:
Καὶ τῷ Πνεύματί σου.
῾Ο ῾Ιερεύς: ̉ Εκ τοῦ κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. στ΄ 17-22) ἁγίου Εὐαγγελίου …
῾Ο Χορός:
Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.
|
Τ |
ῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἔστη ὁ ̉Ιησοῦς ἐπὶ τόπου πεδινοῦ, καὶ ὄχλος
μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος πολὺ τοῦ λαοῦ ἀπὸ πάσης τῆς ᾿Ιουδαίας καὶ ῾Ιερουσαλὴμ
καὶ τῆς παραλίου Τύρου καὶ Σιδῶνος, οἳ ἦλθον ἀκοῦσαι αὐτοῦ καὶ ἰαθῆναι ἀπὸ τῶν
νόσων αὐτῶν, καὶ οἱ ὀχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, καὶ ἐθεραπεύοντο˙ καὶ
πᾶς ὁ ὄχλος ἐζήτει ἅπτεσθαι αὐτοῦ, ὅτι δύναμις παρ᾿ αὐτοῦ ἐξήρχετο καὶ ἰᾶτο πάντας.
Καὶ αὐτὸς ἐπάρας τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔλεγε˙ μακάριοι
οἱ πτωχοί, ὅτι ὑμετέρα ἐστὶν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ˙
μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε˙ μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι
γελάσετε˙ μακάριοί ἐστε ὅταν μισήσωσιν ὑμᾶς οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὅταν ἀφορίσωσιν ὑμᾶς
καὶ ὀνειδίσωσι καὶ ἐκβάλωσι τὸ ὄνομα ὑμῶν ὡς πονηρὸν ἕνεκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.
῾Ο χορός:
Δόξα σοι, Κύριε, Δόξα σοι.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ …
|
Τ |
αῖς
τοῦ σοῦ ῾Οσίου πρεσβείαις Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψον τὰ πλήθη* τῶν ἐμῶν
ἐγκλημάτων.
Καὶ
νῦν καὶ ἀεὶ…
|
Τ |
αῖς
τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις Ἐλεῆμον,* ἐξάλειψον τὰ πλήθη* τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Στίχος: Ἐλέησόν
με ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου…
Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι...
|
Μ |
ή ἐγκαταλείπης με* τῶν ̉Ορθοδόξων προστάτα* καὶ πιστῶν τὸ στήριγμα,* ἀλλὰ δέξαι δέησιν τοῦ ἱκέτους
σου˙* θλῖψις γὰρ ἔχει με,* φέρειν οὐ δύναμαι* ἀρχεκάκου τὰ τοξεύματα˙* σκέπην οὐ κέκτημαι* οὐδὲ ποῦ πρσφύγω ὁ ἄθλιος,* πάντοθεν πολεμούμενος* καὶ παραμυθίαν οὐκ ἔχω πλὴν σου.* Σπεῦσον, ̉Αρχιθύτα* Πανάριτε, προστάτα καὶ φρουρὲ* τῶν δεομένων σοι, ἔνδοξε,* καὶ εὐχὰς ἐκπλήρωσον.
῾Ο ῾Ιερεύς: Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν λαὸν σου…
῾Ο χορός: Κύριε ἐλέησον (δωδεκάκις)
῾Ο ῾Ιερεύς: ̉ Ελέει καὶ οἰκτιρμοῖς …
῾Ο χορός: ̉ Αμήν.
ᾨδὴ ζʹ. Οἱ ἐκ τῆς ̉ Ιουδαίας
...
῾ αθυμίας ἀμέτρου* καὶ δεινῆς ἀῤῥωστίας ταῖς ἱκεσίαις
σου,* Πανάριτε παμμάκαρ,* προστρέχοντά σοι ῥῦσαι,* τῇ σῇ σκέπῃ κραυγάζοντας·* ὁ
τῶν Πατέρων ἡμῶν, Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
̉ ρθοδόξων κατέστης* ἰατρὸς ὁ ἀλάνθαστος καὶ ἀνάργυρος,* καὶ πόλεως τῆς Πάφου* ἀκοίμητος προστάτης*
καὶ φρουρός, Θεοδόξαστε,* διὸ πιστῶν οἱ χοροί* Χριστὸν δοξολογοῦσι.
̉ τεκνίαν γυναίων* θεραπεύεις ταχέως,
σεμνὲ Πανάριτε,* διὸ καὶ αἱ ποθοῦσαι* υἱοὺς καὶ θυγατέρας*
ἱκετικῶς σοῦ δέονται˙* τέκνα παράσχου ἡμῖν,* λιταῖς σου, ̉Αρχιθύτα.
Θεοτοκίον.
|
Ο |
̉
ρθοδόξων κατέστης* ἀρωγὸς καὶ προστάτις, Θεομακάριστε.* διὸ σὲ ἀνυμνοῦσιν
καὶ σὲ δοξολογοῦσι* καὶ
προσπίπτοντας ᾂδουσι˙* σύ,
Θεοτόκε ἁγνή,* ἐλέησον τὸν
κόσμον.
ᾨδὴ ηʹ. Τὸν Βασιλέα ...
|
Τ |
ὴν
νεολαίαν* ἐξ ἐθισμῶν ὀλεθρίων,* διάσωσον, Πανάριτε, τάχος*
καὶ φύλαττε ταύτην* ἐκ
πλάνης διαβόλου.
|
Α |
̉
καταπαύστως* πρὸ τῆς εἰκόνος σου, Πάτερ,* ὡς ἱκέτης προσπίπτω ὁ τάλας*
καὶ θερμῶς βοῶ σε* χαρᾶς σὺ ἔμπλισόν μοι.
|
Α |
̉
δυναμίας* τῶν μαθητῶν ταῖς λιταῖς σου* θεραπεύει ὁ Κτίστης
ταχέως* καὶ εἰς τοὺς γονέας* χαρὰν παρέχει, Μάκαρ.
Θεοτοκίον.
|
Τ |
ὸν
Κύριόν μου* καὶ Λυτρωτὴν τῆς ψυχῆς μου* καθικέτευε δέομαι, Μῆτερ,*
ἵνα ὁ ἀχρεῖος* ἰδῶ Θεοῦ τὴν δόξαν.
ᾨδὴ θʹ. Κυρίως
Θεοτόκον...
|
Α |
̉
γάπην καὶ εἰρήνην,* ῥώμην καὶ ὑγείαν,* ὑπομονήν καὶ πραότητα
δίδου ἡμῖν* καὶ τῆς ὀσφῦος τὰ ἄλγη* λιταῖς σου ἴασον.
῾ μᾶς τοὺς
̉ Ορθοδόξους* στήριξον τῇ πίστει* καὶ τοῦ Κυρίου τὴν
δόξαν ἀξίωσον* ἰδεῖν οἱ ἀχρείοι,*
μάκαρ Πανάριτε.
ιάσωσον ἐκ πλάνης* τέκνα ̉Ορθοδόξων* καί ἐκ
χειρῶν τοῦ ἀλάστορος δέομαι,* ἵνα ὑμνοῦμεν ἀπαύστως* Σέ, Θεοδόξαστε.
Θεοτοκίον.
|
Η |
῾ μᾶς
τοὺς ̉Ορθοδόξους* στήριξον τῇ πίστει* καὶ τοῦ Υἱοῦ Σου τὴν δόξαν ἀξίωσον*
ἰδεῖν οἱ ἀχρείοι,* Θεοκοινώνητε.
Καί τά Μεγαλυνάρια.
|
Α |
῎ ξιόν ἐστιν
ὡς ἀληθῶς* μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον,* τὴν ἀειμακάριστον καὶ παναμώμητον* καὶ
Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν.* Τὴν τιμιωτέραν τῶν Χερουβεὶμ* καὶ ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως
τῶν Σεραφείμ,* τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν,* τὴν ὄντως Θεοτόκον σὲ
μεγαλύνομεν.
|
Χ |
αίροις,
ὦ Πανάριτε θαυμαστέ,* κλέος ̉Ορθοδόξων*
καὶ ῾Ελλήνων καταφυγή.* Χαίροις, τῶν νοσοῦντων* ἀνάργυρος θεράπων* καὶ πάντων
τῶν ἐν θλίψει* τὸ καταφύγιον.
|
Κ |
ύπρον
καὶ ῾Ελλάδαν, θαυματουργέ,* φύλαττε ἀπαύστως ἐκ κινδύνων πολυειδῶν* καὶ τὴν
νέολαίαν* ὁδήγει, ̉Αρχιθύτα,* εἰς τὰς
νομὰς Κυρίου* πάντες δεόμεθα,
|
Π |
άφου,
̉Αρχιθύτης, ὁ ἐκλεκτὸς* καὶ τῆς νήσου Κύπρου ἀντιλήπτωρ
καὶ βοηθὸς˙* σὺ τῶν ἀσθενοῦντων ἐδείχθης ὁ θεράπων* καὶ τῶν πιστῶν τὸ κλέος,*
μάκαρ Πανάριτε.
|
Π |
άντας
τοὺς προστρέχοντας ἐπὶ σέ,* μὴ ἐγκαταλείπεις εἰς τὰς χείρας τοῦ πτερνηστοῦ,* ἀλλὰ
σὺ παράσχου* ὑγείαν, σωφροσύνην* μετάνοιαν καὶ πίστιν* καὶ βίον ἔνθεον.
|
Ε |
῎
χοντες προστάτην καὶ βοηθὸν* σέ, τὸν
̉Αρχιθύτην,* οὐ πτοούμεθα παντελῶς* καὶ οὐ δηλιῶμεν* πρὸ τῶν πολλῶν
κινδύνων* ἃς ὁ σατὰν ἐκφαίνει,* μάκαρ Πανάριτε.
|
Π |
ᾶσαι
τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί,* Πρόδρομε Κυρίου* ̉Αποστόλων ἡ δωδεκάς,* οἱ ῞Αγιοι
πάντες,* μετὰ τῆς Θεοτόκου,* ποιήσατε πρεσβείαν,* εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.
῾Ο Χορός: ῞Αγιος ὁ Θεός,… (τρίς).
|
Δ |
όξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι, καὶ νῦν
καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
̉Αμήν.
|
Π |
αναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς˙ Κύριε, ἱλάσθητι
ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα, συγχώρησον τὰς ἀνομίας ἡμῖν˙ ῞Αγιε, ἐπίσκεψαι καὶ
ἴασαι τὰς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου.
῾Ο Χορός: Κύριε, ἐλέησον (τρίς).
|
Δ |
όξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι, καὶ νῦν
καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
̉Αμήν.
|
Π |
άτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά
σου˙ ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου˙ γενηθήτω τὸ θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῷ, καὶ ἐπὶ τῆς γῆς.
Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον˙ καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν,
ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν˙καὶ μὴ εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς
πειρασμόν, ἀλλὰ ῥῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ
πονηροῦ.
῾Ο ῾Ιερεύς: ῞Οτι σοῦ ἐστιν ἡ
βασιλεία …
Ὁ Χορός: ̉Αμήν.
Καὶ τὸ ̉Απολυτίκιον.
Ἦχος πλ. α’. Τὸνσυνάναρχον…
ὸντῆςΠάφουΠοιμέναθεῖονΠανάρετον,* ὡςἹεράρχηνΚυρίουἀνευφημήσωμεν,* ὅτιἐργάτηςσυνετὸς*ὄντωςκαὶἄριστος, πασῶντῶνθείωνἀρετῶν* καὶἉγίοιςθαυμαστὸςἐγένετοἐπ’ ἐσχάτων*καὶπάντωνπροστάτηςκαὶφύλαξ,* τῶνἀνυμνοῦντωναὐτοῦτὴνκοίμησιν.
῾Ο
῾Ιερεύς. ̉ Ελέησον
ἡμᾶς ὁ Θεός … καὶ
μνημονεύει τὰ ὀνόματα τῶν πιστῶν, ὑπὲρ ὧν τελεῖται ἡ Παράκλησις καὶ
ποιεῖ μκρὰν ἀπόλυσιν.
Δόξα σοι Χριστὲ ὁ Θεὸς, ἡ ἐλπὶς ἡμῶν. Κύριε …
῾Ο
χορός. Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῷ … Καὶ νῦν καὶ ἀεὶ …
Κύριε, ἐλέησον (τρίς) Πάτερ, ἅγιε εὐλόγησον.
Τῶν πιστῶν ἀσπαζομένων τὰς εἰκόνας ψάλλομεν:
῏Ηχος β´. ῞Οτε ἐκ τοῦ ξύλου.
έχου παρακλήσεις μοναστῶν,* δέχου ̉Ορθοδόξων δεήσεις,* ὦ ̉Αρχιθύτα
Χριστοῦ,* ἄλλον γὰρ οὐκ ἔχομεν* πρὸς τὸν Θεὸν πρεσβευτήν,*
οἱ παθῶν ἐμπιμπλάμενοι* ἀόκνως, φωσφόρε,* σὲ ἐπικαλούμεθα καὶ ἱκετεύομεν˙* ῞Αγιε Πανάριτε, σπεῦσον,* καὶ ῥῦσαι ἱκέτας σου
τάχος* ἐκ πάσης περιστάσεως καὶ θλίψεως.
῏Ηχος πλ. δʹ.
|
Δ |
έσποινα,
πρόσδεξαι* τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου* καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς* ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.
῏Ηχος βʹ.
|
Τ |
ὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου* εἰς σὲ ἀνατίθημι,* Μῆτερ τοῦ Θεοῦ,* φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.
|
Τ |
ῇ πρεσβείαΚύριε, πάντωντῶνἁγίων* καὶτῆςΘεοτόκου* τὴνσὴνεἰρήνηνδὸςἡμῖν* καὶἐλέησονἡμᾶς,* ὡςμόνοςοἰκτίρμων
῾Ο ῾Ιερεύς ἤ ὁ Προεστώς.
|
Δ |
ι̉ εὐχῶν τῶν ῾Αγίων Πατέρων ἡμῶν,*
Κύριε ̉Ιησοῦ Χριστὲ ὁ Θεός,* ἐλέησον
καὶ σῶσον ἡμᾶς.
̉Αμήν
[1]. Εἰς
τὰ δύο πρῶτα τροπάρια ἑκάστης ᾠδῆς λέγομεν:῞Αγιε τοῦΘεοῦ, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν,εἰς δὲ τὰ δύο
τελευταῖα: Δόξα
Πατρὶ…, Καὶ νῦν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου