" Έ Γιάννη, με παίρνουν.... Σώσε με".
Ο π. Γεράσιμος συχνά έλεγε ότι είχε γνωρίσει και είχε μιλήσει με την εγγονή μιας όμορφης γυναίκας από το Προκόπι της Καππαδοκίας, που έκανε τα χέρια της χωνί και φώναξε:
“ Ε Γιάννη, με παίρνουν...Σώσε με...” και ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, που η εκκλησιά του ήταν κοντά στο σπίτι της, μαρμάρωσε τους Τσέτες, που ήρθαν να κλέψουν την πανέμορφη νεόνυμφη και δεν ολοκλήρωσαν το ανόσιο έργο τους.
Είχε πάρει προσκυνητές στο Προκόπι και εκείνο το “Φως Ιλαρόν” που έψαλλε στο λεωφορείο, διασχίζοντας τη διψασμένη για «το Ύδωρ το Ζων» μικρασιατική ενδοχώρα, ήταν το ωραιότερο της ζωής τους.
Εκεί έκαναν Θεία Λειτουργία υπαίθρια, στα ματωμένα χώματα της Καππαδοκίας και ο Οικουμενικός Πατριάρχης ήταν εκεί και είπε στον π. Γεράσιμο να ντυθεί και να λειτουργήσει μαζί του. Ήταν τόσο ταπεινός που ντράπηκε, το έλεγε και το ξανάλεγε ότι ήταν μεγάλη τιμή αυτή, αλλά ένιωσε άβολα απέναντι στους άλλους ιερείς και αρχιερείς. Δεν υπήρχε εικόνα του Αγίου στα χαλάσματα και είχε μαζί του μια δική του, την οποία έβαλε να προσκυνήσει ο κόσμος. Αυτή την εικόνα τη θεωρούσε ιδιαίτερα ευλογημένη, αφού βρέθηκε στον τόπο της άσκησης του Αγίου και την προσκυνούσαμε κι εμείς στις αγρυπνίες μας στον Άγιο Ανδρέα, που πάντα γίνονταν ξημερώνοντας του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου, στις 27 Μαϊου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου