Το άγχος της μητέρας
Τη δεκαετία του '60 γνωρίσαμε μια ηλικιωμένη γυναίκα από το Λένινγκραντ στο Γκλίνσκαγια Πούστιν. Μια πολύ ευχάριστη συνομιλήτρια, κάποτε θυμήθηκε τη φίλη της και της είπε πόσο ανησυχούσε για τον γιο της. Σπούδασε στη Θεολογική Ακαδημία, ήταν κοινωνικός, χαρούμενος και σπούδασε με επιτυχία. Αλλά απροσδόκητα γι' αυτήν, είπε ότι είχε αποφασίσει να γίνει μοναχός. Ανησύχησε πολύ. Δεν ήταν εναντίον της, αλλά η ιδέα της για τον μοναχισμό συνδεόταν με την έννοια ενός κατορθώματος, της υποχρεωτικής πνευματικής καθοδήγησης. Και τώρα τι δύσκολη στιγμή. Πώς θα τα βγάλει πέρα όλα αυτά το αγόρι της;
Ανησυχημένη και ταραγμένη, κατέληξε σε αυτή την απόφαση: δεν θα εναντιωνόταν στις φιλοδοξίες του γιου της, θα τον άφηνε να επιλέξει το μονοπάτι που του αρέσει, αλλά θα παρακαλούσε τον Άγιο Νικόλαο μέχρι το τέλος των ημερών της να βοηθήσει τον γιο της όχι μόνο να ονομαστεί μοναχός, αλλά και να είναι μοναχός μέχρι το τέλος της ζωής του. Μη σταματώντας στην πρόθεσή της, έφτασε στον πρύτανη της Θεολογικής Ακαδημίας για να τον παρακαλέσει να ονομάσει τον γιο του Νικόλαο σε μοναχισμό. Το αίτημα της μητέρας έγινε σεβαστό. Στη συνέχεια, το όνομα του Μητροπολίτη Νικολάι (Γιαρουσέβιτς) ήταν γνωστό στους περισσότερους πιστούς, ακόμη και στους μη πιστούς. Πολλοί άνθρωποι τον σεβόντουσαν και τον εκτιμούσαν ως πάστορα. Και μέχρι σήμερα, τις ημέρες μνήμης, ο τάφος του στην κρύπτη της Εκκλησίας της Εικόνας της Μητέρας του Θεού στο Σμολένσκ είναι σκορπισμένος με λουλούδια και τελούνται επιμνημόσυνες τελετές προς τιμήν του όλη την ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου