Είμαστε επιπόλαιοι. Έχουμε χάσει ακόμα και ό,τι είχαμε στην παιδική ηλικία και έχουμε επιβαρυνθεί με κακία. Μπορεί να υπάρξει τύψεις αν δεν υπάρχουν τύψεις; Στον Κύριο αρέσει αυτή η ανησυχία της συνείδησής μας, αλλά είναι σωτήρια για εμάς. Ο Κύριος το επιτρέπει, γιατί δεν μπορούμε να λιώσουμε με άλλο τρόπο. Αν έχουμε συνηθίσει τα άσχημα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μας και δεν μετανοούμε, δεν θα απαλλαγούμε ποτέ από αυτά. Θα είναι τεχνητά ευδιάθετος, και θα πει: Ο Θεός είναι ελεήμων, άρα θα συγχωρήσει. Και έτσι παραμένει με το αδύναμο χαρακτηριστικό του. Όταν όμως έρθει το τέλος της ζωής, τότε βλέπει τι έχει κάνει. Αν δεν είχε καθαριστεί μόνος του. Έμεινε όμως με όλη αυτή τη βρωμιά και οι δαίμονες ανέβηκαν από πάνω του. Τότε ο άντρας θέλει να τους ξεφορτωθεί, αλλά δεν μπορεί, έζησαν μαζί του όλη του τη ζωή. Δεν τους έδιωξε έγκαιρα, τους έδωσε το δικαίωμα υπεκμίσθωσης. Και αφού ελευθερωθεί από το σώμα, έχουν το δικαίωμα να πάνε μαζί του.
π. Θαδδαίος
Από το βιβλίο - "Για τον γάμο, την κρίση και την προσοχή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου