Όταν η εκκλησία θέλει να αποκλείσει από τη δυνατότητα να γίνει ανάδοχος κάποιος που παντρεύτηκε με πολιτικό γάμο κοκ, ο κόσμος αντιλαμβάνεται ότι η εκκλησία τιμωρεί με αυτόν τον τρόπο κάποιους που λχ επέλεξαν να παντρευτούν με πολιτικό γάμο και ότι έτσι πιέζει τον κόσμο να παντρεύεται θρησκευτικά.
Στην πραγματικότητα, η εκκλησία λέει ότι αφού σε ένα σημαντικότατο γεγονός της ζωής σου απέρριψες τον γάμο στην εκκλησία, είναι πιθανόν ότι και πολλά άλλα πράγματα της πίστης δεν σε ενδιαφέρουν και μάλλον δεν θα είσαι καλός ανάδοχος.
Το αντιλαμβάνεται έτσι ο κόσμος όμως; γνωρίζει τι ρόλο παίζει ο ανάδοχος; ποιος έχει την ευθύνη της κατήχησης; Ο ανάδοχος δεκαετίες τώρα δεν ξέρει όχι να πει αλλά δεν μπορεί καν να διαβάσει το "πιστεύω". Αν αυτός λοιπόν, ο εντελώς άσχετος με την πίστη, έχει κάνει θρησκευτικό γάμο, μπορεί να γίνει ανάδοχος. Κι ας μην ξέρει την τύφλα του κατά τα λοιπά.
Ο κόσμος λοιπόν τα αντιλαμβάνεται αυτά σαν τιμωρία. Ούτε τι είναι η βάπτιση ξέρει (νομίζει ότι είναι ονοματοδοσία), ούτε ποιος είναι ο ρόλος του αναδόχου (να παίρνει δώρα στα παιδιά. Τι, όχι;;).
Αν ο παντρεμένος με πολιτικό γάμο είναι ακατάλληλος για ανάδοχος, έτσι πρέπει να υπάρχουν και άλλα κριτήρια για το ποιος είναι κατάλληλος. Θα εφαρμοστούν;
Η βάπτιση και η αναδοχή, και πολλά άλλα καίρια της πίστης μας, έχουν χάσει το νόημά τους, έχουν αποκοπεί από τη ζωή. Είναι μια τυπική, κενή γνώση, συνήθεια μάλλον, και όχι επαφή με τη Ζωή που είναι ο Χριστός. Γι' αυτό και οι άνθρωποι αφήνουν στην άκρη όχι μόνο όσα αφορούν την όντως Ζωή αλλά και όσα δεν νιώθουν ότι αφορούν και τούτη εδώ τη σύντομη ζωή τους.
Γιώργος Μπάρλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου