Συνάντηση την έκτη ώρα.
Ο Ιησούς γνωρίζει ότι έρχεται ήδη εκείνη που πρόκειται να συναντήσει. Αλλά θέλει να τον βρει εκείνη σ’ αυτή την ταπεινωτική θα μπορούσαμε να πούμε κατάσταση της κοπώσεως. [...] Ο Ιησούς δεν εγκαταλείπεται απελπισμένα στην κούρασή Του. Δεν κάθεται επειδή δεν αντέχει άλλο ή γιατί δεν θέλει πια να προχωρήσει. Αποκαλύπτεται σ' εμάς μέσα στην συγκατάβασή Του. [...]
Σωτήρα μου, κάθεσαι εδώ, πολύ κοντά μου, και είσαι κουρασμένος. Με αναζητάς τόσον καιρό και τόσο στοργικά! Και το γεγονός ότι κάθισες δεν σημαίνει ότι έπαψες να με αναζητάς. Είθε να μην πάψω ποτέ να Σε βλέπω να με περιμένεις, όπως περίμενες τη Σαμαρείτισσα! Είθε αυτό το θέαμα να συντρίψει επιτέλους την καρδιά μου!
«Ὥρα ἦν ὡσεί ἕκτη». Στην ευαγγελική χρονομέτρηση η έκτη ώρα αντιστοιχεί στο δικό μας μεσημέρι (12:00), περίπου τουλάχιστον. Είναι η ώρα όπου ο ήλιος έχει φθάσει στο ζενίθ της τροχιάς του, το μέσον της ημέρας, η ώρα όπου η άνοδος και η κάθοδος στον ορίζοντα είναι ίσες. Είναι μια ιδιαίτερα σημαντική ώρα, είναι η ώρα όπου τα σκοτάδια άρχισαν να καλύπτουν τη γη τη Μ. Παρασκευή (Μτθ. 27, 45). Είναι τέλος η ώρα όπου το φως ακτινοβολεί με τη μεγαλύτερή του ένταση και όπου κάνει τη δυνατότερη ζέστη. Η συνάντηση στο πηγάδι του Ιακώβ έπρεπε να πραγματοποιηθεί στο αποκορύφωμα του φωτός και της ζεστασιάς. Η δική μας συνομιλία με τον Ιησού πρέπει να λάβει χώρα στην έκτη πνευματική ώρα, δηλαδή την ώρα που ο θεϊκός ήλιος ενεργεί στην ημέρα της ζωής μας τη βασική τομή, καθώς και μερικές ουσιαστικές αποφάσεις.
Lev Gillet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου