Θαυματουργή θεραπεία από την εικόνα της Ιβήρων Μητέρας του Θεού, που βρίσκεται στη Μόσχα στο παρεκκλήσι Ιβήρων.
Υπακούοντας στις αυστηρές απαιτήσεις της συνείδησης, ένας τυχαίος ανταποκριτής μας γράφει, σας ζητώ ταπεινά να δώσετε χώρο στην εφημερίδα σας σε αυτή την επιστολή, στην οποία θα ήθελα να δημοσιοποιήσω ένα πολύ αξιόλογο περιστατικό που μου συνέβη στις 23 Ιουλίου στις 11 το πρωί, ένα περιστατικό που με μετέτρεψε από αρνητή του Θεού σε πιστό. Οποιαδήποτε αμφιβολία προκύψει από την πλευρά του αναγνώστη για την αλήθεια όλων όσων μου συνέβησαν, μπορώ να την καταστρέψω με τις καταθέσεις αξιόπιστων μαρτύρων. (Η διεύθυνσή μου επισυνάπτεται στην επιστολή.) Το θέμα, που θεωρώ καθήκον μου να ενημερώσω όλους, είναι το εξής: Πριν από 5 χρόνια απολύθηκα από τη στρατιωτική θητεία, στην οποία μπήκα από λάθος της νιότης μου. Δεδομένου ότι ήμουν καθηγητής μουσικής πριν μπω στην υπηρεσία, συνέχισα να διδάσκω μουσική για 3 χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή μου, έτσι έβγαζα το ψωμί μου. Η δουλειά μου πληρωνόταν πολύ καλά και ζούσα χωρίς ανάγκη. Εκείνη την εποχή, εγώ, ανήκοντας στη λουθηρανική πίστη, ήμουν χριστιανός μόνο στα χαρτιά, αλλά στην ψυχή μου δεν πίστευα σε τίποτα. Υποκύπτοντας όλο και περισσότερο στα επιχειρήματα του υλισμού, προτιμούσα από το Ευαγγέλιο τα έργα των Γερμανών καθηγητών, που εξήγησαν από τις πανεπιστημιακές έδρες ότι εκεί που αρχίζει η επιστήμη, τελειώνει η πίστη. Έχοντας ζήσει με τον παραπάνω τρόπο για 3 χρόνια, ξαφνικά, για έναν εντελώς ακατανόητο για εμένα λόγο, έχασα την ακοή μου και σε τόσο σοβαρό βαθμό που αναγκάστηκα να σταματήσω τις σπουδές μου και ταυτόχρονα να χάσω κάθε μέσο επιβίωσης. Χωρίς, λοιπόν, να έχω εισόδημα, σταδιακά ξόδεψα τα πάντα και έγινα ζητιάνος με όλη τη σημασία του όρου. Τον τελευταίο καιρό η κατάστασή μου έχει γίνει τόσο στενάχωρη που πριν από λίγες μέρες, μέσα σε ένα είδος φρενίτιδας, αποφάσισα να απαλλαγώ από όλα μου τα προβλήματα αυτοκτονώντας. Η φιλοσοφία των αγαπημένων μου συγγραφέων, ιδιαίτερα του Haeckel, σε αυτή την περίπτωση δεν έρχεται σε αντίθεση με το σχέδιό μου, αλλά αντίθετα, είχε μια πολύ κατευναστική επίδραση στη φαντασία μου: με έπεισαν ότι ήταν απαραίτητο μόνο να σταματήσω τη λειτουργία των νευρικών κέντρων και του εγκεφάλου και μετά από μια στιγμή ταλαιπωρίας, θα ερχόταν μια πλήρης παύση της αυτοσυνειδησίας μου και θα ερχόταν η αιώνια γαλήνη. Με αυτή την πεποίθηση έφυγα από το σπίτι την ημέρα που αποφάσισα να φέρω εις πέρας το προγραμματισμένο έργο. Αποφάσισα να πνιγώ. Ήταν 23 Ιουλίου. Περνώντας από την Πύλη Iversky, είδα ένα πλήθος κόσμου συγκεντρωμένο γύρω από μια άμαξα με την οποία μεταφέρθηκε η εικόνα της Μητέρας του Θεού στο παρεκκλήσι. Όλοι προσευχήθηκαν και φίλησαν την εικόνα. Τότε μου συνέβη κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ από τότε που άρχισα να ζω συνειδητά. Μια ακαταμάχητη επιθυμία μου γεννήθηκε να προσευχηθώ μαζί με τον κόσμο και να προσκυνήσω την εικόνα. Και έτσι, έχοντας ζήσει μέχρι τα 37 μου, σταυρώθηκα ειλικρινά για πρώτη φορά και έπεσα στα γόνατα μπροστά στην εικόνα – και τι συνέβη; Ένα αναμφισβήτητο, εκπληκτικό θαύμα συνέβη: εγώ, αφού δεν άκουσα σχεδόν τίποτα για ένα χρόνο και τρεις μήνες μέχρι εκείνη τη στιγμή, εγώ, που θεωρούσα αθεράπευτα κωφός από τους γιατρούς, έχοντας προσκολληθεί στην εικόνα, εκείνη ακριβώς τη στιγμή έλαβα και πάλι την ικανότητα να ακούω, την έλαβα σε τόσο πλήρη έκταση.που άρχισαν να ακούγονται αρκετά καθαρά όχι μόνο κοφτεροί ήχοι, αλλά και ήσυχες συζητήσεις. Και όλα αυτά έγιναν ξαφνικά, ακαριαία, ανώδυνα, χωρίς κανένα σοκ στο σώμα. Κι όμως, μόλις πριν από μια ώρα, όλοι οι συγγενείς μου και οι άνθρωποι που με γνώριζαν με θεωρούσαν, όπως εγώ, αθεράπευτα κουφό! Όσο κουφός ήμουν, εξακολουθούσα να είμαι ένα άθλιο πλάσμα, αλλά τώρα έχω ξαναγίνει γεμάτος άντρας. Επιπλέον, μαζί με την ακοή μου, μου έχει επιστρέψει η ευκαιρία να κερδίζω τα προς το ζην από τη δουλειά που είμαι ικανός. Με μια λέξη, επέστρεψα σε μια ζωή από την οποία ήμουν έτοιμος να φύγω με τη θέλησή μου, και επέστρεψα με έναν τόσο απρόσμενο, σημαντικό και θαυματουργό τρόπο! Περιττό να πω, εγώ. Πίστευα ότι η ψυχή μου φώτιζε το φως που από εδώ και πέρα θα καθοδηγούσε τη ζωή μου. Ακριβώς εκεί, μπροστά στην εικόνα της Μητέρας του Θεού, ορκίστηκα στον εαυτό μου να εξομολογηθώ ειλικρινά σε όλους αυτό που μου είχε συμβεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου