Ο Σεραφείμ του Σάρωφ έχει αυτή τη συμβουλή για τις απελπισμένες μοναχές: μασήστε λίγο ψωμί. Λένε ότι το ψωμί διώχνει τη μελαγχολία. Το ψωμί έχει τέτοια δύναμη, αλλά δεν έχει καμία επίδραση σε ένα χορτάτο άτομο. Πρέπει κανείς να είναι σε θέση να νηστεύει και να απέχει για να κατανοήσει την κόρα σίκαλης ως έλεος του Θεού και να παρηγορηθεί.
Εν τω μεταξύ, ο σύγχρονος πολιτισμός περιφρονεί την αποχή, αλλά οι άνθρωποι τη λαχταρούν εξίσου.
Δεν είναι η σάρκα, αλλά το πνεύμα που έχει διαφθαρεί στις μέρες μας,
και ο άνθρωπος λαχταρά απεγνωσμένα...
Ειπώθηκε τον 19ο αιώνα. Από τότε η μελαγχολία έχει αυξηθεί. Έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους είτε στη θηλιά, είτε από την οροφή ενός κτιρίου, είτε σε ακολασία, είτε πάνω στη βελόνα. Η βιομηχανία του θεάματος δεν θεραπεύει τη μελαγχολία, αλλά την κάνει ακόμη πιο οξεία, επιδεινώνει το hangover.
Πρέπει να δοκιμάσουμε τον παλιό τρόπο. Άναψε τη λάμπα και το δοξάρι. Μην φάτε μέχρι το βράδυ. Διαβάστε το Ευαγγέλιο. Ένα κομμάτι ψωμί θα παρηγορήσει ένα τέτοιο άτομο. Και θα διώξει τη μελαγχολία.
Τι είναι λυπηρό σε αυτό; Ξέρει επίσης πώς να μεγαλώνει παιδιά. Τα παιδιά είναι υποχρεωμένα να βιώσουν την πείνα. Όχι επειδή είναι εγκαταλελειμμένοι και άστεγοι, αλλά επειδή διαφορετικά δεν θα κατανοήσουν τη ζωή, δεν θα μπορέσουν να συμπονέσουν τους φτωχούς, δεν θα θέλουν να εργαστούν.
Εμείς οι ίδιοι έχουμε κακομάθει τα παιδιά μας με λαιμαργία και επιλεκτικότητα στο φαγητό. Χαλάσαμε τη γεύση τους με γλυκά. Με έμαθαν να γκρινιάζω για ένα μπολ με συνηθισμένη σούπα, να λέω «Δεν μου αρέσει», «Δεν τη θέλω».
Υπάρχει ένας καλός παλιός κανόνας: αν ένα παιδί θέλει να φάει αλλά αρνείται το ψωμί, σημαίνει ότι δεν θέλει να φάει. Πρέπει να δώσουμε στην όρεξή του μια ευκαιρία να φουντώσει. Άλλωστε, όπως γνωρίζουμε, η πείνα είναι το καλύτερο καρύκευμα.
Αν δεν θέλουμε να βιώσουμε πραγματική, τιμωρητική πείνα, αν αγωνιζόμαστε να επιτύχουμε σωτήρια απλότητα, αν θέλουμε να νιώθουμε σαν παιδιά του Ουράνιου Πατέρα, πρέπει να δώσουμε προσοχή σε ό,τι δεν έχουμε συνηθίσει να παρατηρούμε, σε ό,τι συχνά θεωρούμε κάτι σταθερό και αναπόφευκτο.
Λοιπόν, επειδή δεν συμφωνείς μαζί μου, δεν μπορώ να φανταστώ με τι μάτια κοιτάς τον ουρανό και λες: «Δώσε μας σήμερα το καθημερινό μας ψωμί...»
— Αρχιερέας Αντρέι Τκάτσεφ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου