ΕΡΩΤΗΣΗ: Πάτερ, τι είναι η «ζώσα» πίστη;

 

❓ΕΡΩΤΗΣΗ: Πάτερ, τι είναι η «ζώσα» πίστη;

✏ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η πίστη δεν είναι απλώς εμπιστοσύνη στην εξωτερική εξουσία. Η πίστη είναι ένα ιδιαίτερο συναίσθημα, μια πνευματική διαίσθηση, μέσω της οποίας ένα άτομο μπορεί να αισθανθεί τον πνευματικό κόσμο, σαν να τον διαπερνά. Η ζωντανή πίστη αγκαλιάζει την ανθρώπινη ψυχή, μαρτυρώντας το γεγονός ότι η αληθινή ζωή είναι επικοινωνία με τον Θεό, απαιτώντας από τον άνθρωπο μια προσπάθεια θέλησης να την ενσαρκώσει στην καθημερινή ζωή. Η νεκρή πίστη είναι μόνο μια αφηρημένη και αποσπασματική ιδέα για την ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης, όταν ένα άτομο γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός, αλλά δεν επιδιώκει την επικοινωνία, την ενότητα μαζί Του. Αυτή είναι μια πίστη που δεν αντικατοπτρίζεται στη ζωή ενός ανθρώπου, δεν τον καθιστά νέο δημιούργημα. Μια τέτοια νεκρή πίστη είναι χειρότερη από την άγνοια. θα είναι μάλλον μια επίπληξη για ένα άτομο: το γνώριζε, αλλά δεν το εκπλήρωσε.

❓ΕΡΩΤΗΣΗ: Υπήρξαν στιγμές στη ζωή σας που ο Κύριος σας απαίτησε να αναλάβετε το κατόρθωμα του «περπατήματος πάνω στο νερό»;

✏ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Νομίζω ότι όλη η ζωή στον κόσμο μας περπατάει πάνω στο νερό. Η επικοινωνία με πολλούς κοσμικούς ανθρώπους είναι σαν εκείνη την κατάσταση όταν φωνάζεις: «Κύριε, βοήθησέ με, πνίγομαι!»

❓ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς εκδηλώνεται η ζωντανή πίστη σε έναν πνευματικό πατέρα;

✏ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το κατόρθωμα της υπακοής μπορεί να ονομαστεί μυστήριο της κοινωνίας των ψυχών. Με συνεχή πνευματική επικοινωνία, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πνευματικός πατέρας γνωρίζει την ψυχή σας, τις ασθένειές σας, τον πόνο σας και μπορεί να τα αναλάβει ο ίδιος. Από τέτοια εμπιστοσύνη στον πνευματικό πατέρα γεννιέται η ζωντανή υπακοή. Εδώ είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για την επιλογή ενός πνευματικού πατέρα. Το γεγονός είναι ότι υπάρχουν διαφορετικοί, ας πούμε, ψυχολογικοί τύποι. Ένας πνευματικός πατέρας μπορεί να είναι εντελώς Ορθόδοξος, μπορεί ακόμη και να έχει πολύ υψηλή ζωή, μπορεί να είναι ασκητής, και ταυτόχρονα η καρδιά να μην του ανοίγεται. Και συμβαίνει κατά την πρώτη κιόλας συζήτηση με έναν πνευματικό πατέρα να νιώθουμε ότι κατανοεί τα βάθη της ψυχής μας. Είναι σαν η καρδιά να στέλνει ένα μήνυμα στην καρδιά και να ακούει μια απάντηση. Από αυτή τη στιγμή και μετά, ο άνθρωπος αναπτύσσει μια ζωντανή πίστη στον πνευματικό του πατέρα. Αν δεν υπάρχει τέτοιο συναίσθημα, τότε η υπακοή γίνεται τυπική. Μπορεί να εκτελεστεί με επιμέλεια και ακρίβεια, αλλά θα είναι μόνο εξωτερική, και η καρδιά θα παραμείνει κρυμμένη και, σαν να λέγαμε, κλειδωμένη από τον πνευματικό πατέρα.

❓ΕΡΩΤΗΣΗ: Είπατε ότι ένας πνευματικός πατέρας γνωρίζει τις αδυναμίες του πνευματικού του παιδιού και είναι έτοιμος να τις αναλάβει ο ίδιος. Τι σημαίνει να «το πάρεις πάνω σου»;

✏ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το να αναλαμβάνει κανείς τα καθήκοντά του σημαίνει να βιώνει αυτές τις καταστάσεις και, ας πούμε, να εμφανίζεται προσευχόμενος ενώπιον του Θεού για αυτό το πνευματικό παιδί, σαν να είχε διαπράξει την αμαρτία ο ίδιος ο πνευματικός πατέρας.

❓ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς να μάθετε υπακοή αν είστε ήδη πάνω από τριάντα; Άλλωστε, όσο μεγαλύτερος είσαι, τόσο πιο δύσκολο είναι να σπουδάσεις.

✏ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Για να μάθει κανείς την υπακοή στα τριάντα του χρόνια, πρέπει να έχει αίσθημα ανιδιοτέλειας και, πάνω απ' όλα, χρειάζεται αποφασιστικότητα. Έτσι, ένα άτομο που δεν μπορεί να κολυμπήσει πρέπει να αναγκαστεί να ρίξει τον εαυτό του στο νερό και να πλατσουρίσει εκεί γύρω - χωρίς αυτό δεν θα μάθει τίποτα.

Γνωρίζουμε ότι ο Όσιος Παύλος ο Απλός ήρθε στον Όσιο Αντώνιο τον Μέγα σε ηλικία εξήντα ετών, αλλά στην υπακοή του ξεπέρασε τους νεαρούς μαθητές αυτού του ασκητή. Έτσι, η ηλικία δεν αποτελεί εμπόδιο, αρκεί να έχει κάποιος αποφασιστικότητα.

❓ΕΡΩΤΗΣΗ: Από πού πρέπει να ξεκινήσει κανείς το κατόρθωμα της υπακοής;

✏ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πρέπει να ξεκινήσετε με την εξομολόγηση από την ηλικία των επτά ετών, ώστε ο πνευματικός πατέρας να γνωρίζει την ψυχή του ατόμου: τις αδυναμίες του, τις ασθένειές του, τον χαρακτήρα του. Τότε είναι ευκολότερο για τον πνευματικό πατέρα να δώσει συμβουλές και καθοδήγηση. Οι Άγιοι Πατέρες και οι ασκητές των παλαιότερων εποχών έβλεπαν μέσα από την ανθρώπινη ψυχή, κατά κάποιο τρόπο, αλλά δεν πρέπει να απαιτείται διορατικότητα από ανθρώπους που ζουν στην εποχή μας, οι οποίοι αναπνέουν μια δηλητηριασμένη πνευματική ατμόσφαιρα. Επομένως, πρέπει να αναζητήσει κανείς έναν πνευματικό πατέρα που δεν είναι διορατικός, αλλά ευσεβής.