Ὁ Ζακχαῖος ἐκδηλώνει ἔντονη ἐσωτερικὴ παρόρμηση νὰ δεῖ τὸν Κύριο ἐξ ἀποστάσεως, ἀλλ’ ὁ Κύριος ἀνέλπιστα ξεπερνάει τὶς προσδοκίες του· τοῦ γνωρίζεται ἀπὸ κοντά, προσωπικά, σωτήρια. Ἕνα βῆμα κάνει ἐκεῖνος πρὸς τὸ Χριστό, δέκα κάνει ὁ Χριστὸς πρὸς αὐτόν. Ἂς εἶναι τελώνης καὶ ἀρχιτελώνης καὶ «λῃστής», βουτηγμένος στὴν ἀδικία, στὴν αἰσχροκέρδεια καὶ στὸ αἷμα. Ἀρκεῖ ποὺ ἔδειξε ἐνδιαφέρον. Ποῦ εἶπε τὸ «ναί». Τὰ ὑπόλοιπα γιὰ τὴ σωτηρία του τὰ φροντίζει Ἐκεῖνος. Καὶ τὸν τόπο (συκομορέα) καὶ τὸν τρόπο («Ζακχαῖε... σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι») καὶ τὸ χρόνο («Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν ᾿Ιεριχῶ» – σκόπιμη διέλευση).
Δὲν ἀποκλείεται σὲ μία τέτοια συνάντηση νὰ ὑπάρξουν καὶ δυσκολίες φυσικές (κοντὸ ἀνάστημα, κοσμοσυρροή), ἠθικές (ἁμαρτωλότητα), κοινωνικές (γογγυσμὸς πλήθους γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ Χριστοῦ νὰ μείνει στὸ σπίτι του). Αὐτὲς ὅμως δὲν ἀνακόπτουν τὴν ὁρμὴ τοῦ Ζακχαίου. Ὅλες τὶς δυσκολίες τὶς παραμερίζει ὁ Ζακχαῖος, τὶς φυσικὲς μὲ τὸ ἀνέβασμα στὸ δέντρο, τὶς ἠθικὲς μὲ τὴ μετάνοια, τὶς κοινωνικὲς μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν κλοπιμαίων στὸ τετραπλάσιο. Ἡ δυνατὴ ἕλξη ποὺ αἰσθάνεται ἀπὸ τὸν Κύριο ἰσοπεδώνει ὅλα τὰ ἐμπόδια.
Ὁ στόχος τῆς γνωριμίας τοῦ Ζακχαίου μὲ τὸ Χριστὸ τελικὰ ἐπιτυγχάνεται καὶ ὑπερακοντίζεται, καθὼς στὸ μεταξὺ ἔρχονται καὶ ἄλλες εὐλογίες. Ὁ Χριστὸς γνωρίζεται μὲ τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας του, τὴ γυναῖκα του, τὰ παιδιά του, τοὺς ἄλλους σπιτικούς, καὶ ἡ σωτηρία ἁπλώνεται σ’ ὅλο τὸ σπίτι. Ἕνα ζητεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ Θεό, δέκα τοῦ δίνει ὁ φιλόστοργος Πατέρας.
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου