Μια πολύ αγαπητή ηλικιωμένη κυρία, η Έλενα, πήγε σήμερα στη Μητέρα του Θεού την οποία αγαπούσε. Λίγο πριν την Κυριακή της Μυροφόρου. Ακόμα και όταν η Αγία Αυτοκράτειρα Ελένη ήρθε σε εμάς.
Ήταν 95 ετών. Στο μικρό σπίτι, υπήρχε Λειτουργία όλη την ώρα. Πάντα είχε την τηλεόραση στον Τρινίτας. Το κερί δεν έσβησε ποτέ. Ήξερε απέξω χίλιες προσευχές. Έφτιαξε τη δική της φωτιά με ξύλα. Διέθετε μια μοναδική αίσθηση κοινής λογικής, αθωότητας και γλυκύτητας.
Ήταν ερωτευμένη με τη Θεία Λειτουργία. Ερχόταν πρώτη στις πέντε το πρωί και στεκόταν δίπλα στον φράχτη μέχρι να ανοίξει η Εκκλησία. Μου έλεγε, «Πάτερ, πεθαίνω χωρίς Λειτουργία. Ξυπνάω το πρωί με λαχτάρα για τον Θεό». Μου το ομολόγησε για δέκα χρόνια. Δεν ενόχλησε ποτέ κανέναν. Ένιωθε την προσευχή με όλο του το είναι. Βοήθησε την Εκκλησία κάθε μήνα, παρόλο που είχε μια πολύ μικρή σύνταξη.
Την πονούσε η μέση και με κάθε βήμα έλεγε απαλά: αου, αου. Όλοι χαμογελούσαμε με τον ζήλο και την πιστότητά της. Κι όμως περπατούσε ένα χιλιόμετρο από το Μπιρουίντεϊ μέχρι την Εκκλησία κάθε μέρα.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έφευγε από το σπίτι χωρίς εκείνο το καταραμένο χαρτί, περνούσε κρυφά από τα δέντρα και φιλούσε την πύλη της εκκλησίας. Έτρεξε μακριά από έναν ηλίθιο χωροφύλακα που την φώναζε.
Πριν από μερικές εβδομάδες πήγαινε στην εκκλησία. Έπεσε σε ένα πεζοδρόμιο. Ζύγιζε 30 κιλά. Την πήγαν στο νοσοκομείο με σπασμένο πόδι. Εκεί τακτοποίησε τα πάντα με τα παιδιά της, ζήτησε συγχώρεση από όλους, με διέταξε να γίνω ο ιερέας που θα την έθαψε και κοιμήθηκε ειρηνικά στην αγκαλιά του Θεού. Τώρα η Εκκλησία έχει έρθει σε αυτήν.
Είναι μια σύγχρονη μυροφόρα. Μια γυναίκα που έγινε μέσω της προσευχής μια φλόγα φωτός στη νύχτα του κόσμου.
Ο Θεός να την κρατήσει στην αγκαλιά Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου