Η δύναμη των γυναικών
Η Ανάσταση του Σωτήρος Χριστού είναι το γεγονός που συγκλόνισε ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας στα θεμέλιά της, επηρεάζοντας με χάρη όχι μόνο το μέλλον του κόσμου αλλά και το παρελθόν του, προσανατολίζοντάς τον προς τον ουρανό και δίνοντάς του αιώνιο νόημα.
Όλα όσα συνέβησαν στην Παλαιά Διαθήκη έχουν τώρα μια νέα, συναρπαστική και σωτήρια κατανοησιμότητα, όλοι οι πόνοι και οι χαρές του παλιού κόσμου ήταν μέρη μιας συμφωνίας της αγάπης του Θεού για τους ανθρώπους, όλη η σοφία της γης, φαινομενικά ποικίλη και διασκορπισμένη, είχε έναν σκοπό, να αναγγείλει την ενσάρκωση του Θεού.
Στην έκθεση της Ανάστασης, βλέπουμε ένα σύνολο παραδόξων που καταρρίπτουν κάθε κοσμική προκατάληψη, ακυρώνουν κάθε ανθρώπινη προβλεψιμότητα και εδραιώνουν τον αιώνα του θείου φωτός που ξεχύνεται πάνω στο σύμπαν.
Μια πτυχή, που δεν πρέπει να παραμεληθεί, αυτού του υπέρτατου οντολογικού σεισμού είναι η παρουσία των μυροφόρων γυναικών κοντά στον τάφο, η προθυμία τους να αλείψουν το σώμα του εσταυρωμένου, η λαχτάρα τους να δουν Εκείνον που ανασταίνει τους νεκρούς και τώρα κείτεται νεκρός.
Όλα όσα ήξερα για το γυναικείο φύλο, τις ανθρώπινες ιδιορρυθμίες για την αδυναμία των γυναικών, για την ευελιξία τους, για τη βασιλεία του φόβου στο γυναικείο μυαλό, ολόκληρη την πατριαρχική δόμηση του κόσμου σε δυνατούς άνδρες και αδύναμες γυναίκες, καταρρέουν. Ένας κόσμος στον οποίο οι πόλεμοι, η βία, η τυραννική κυριαρχία, η υποδούλωση και η κυριαρχία, η βία και ο πλούτος βρίσκονταν σε κατάσταση υπεροχής, βλέπει τις κατανοητές πηγές του να στερεύουν χάρη στην επιμονή ορισμένων μυροφόρων γυναικών που ξεπερνούν τον φόβο της νύχτας, τον φόβο των αυτοκρατορικών φρουρών και κάθε ανθρώπινο κίνητρο, για να φτάσουν στον τάφο του Χριστού.
Από πού προερχόταν αυτή η δύναμη, ενώ οι Απόστολοι που είχαν παρακολουθήσει τη Μεταμόρφωση, οι νεκροί που ανασταίνονταν από τα φέρετρά τους, οι κωφοί που άκουγαν και οι τυφλοί που φώναζαν τη χαρά τους που έβλεπαν, κείτονταν άρρωστοι από φόβο και απελπισία, κλειδωμένοι πίσω από τις πόρτες;
Από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, οι γυναίκες βιώνουν έναν κόσμο που συχνά τους είναι ξένος. Καθώς μεγαλώνει, το κορίτσι πρέπει να αναγνωρίσει την κατωτερότητά του όσον αφορά τη σωματική δύναμη, σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από άνδρες. Αργότερα, η ταπείνωση παίρνει τη μορφή φόβου για το άγνωστο, για το σκοτάδι, για τους καχύποπτους άντρες στο δρόμο, για τον βιασμό. Η γυναίκα κατανοεί την έλξη που ασκεί στο αρσενικό βασίλειο και αρχίζει να επιλέγει τις αιτίες και τις περιστάσεις στις οποίες μπορεί να θεωρηθεί κατώτερη. Οι γυναίκες αποφεύγουν τις σκοτεινές γωνιές, τη νύχτα, τη μοναξιά, το άγνωστο, ακριβώς εξαιτίας αυτού του φόβου.
Εδώ, όμως, στην άκρη του λάκκου, οι γυναίκες ποδοπατούν τον φόβο και τον πόνο βλέποντας τον Δάσκαλο νεκρό, τη σύγχυση και την παρεξήγηση, με μοναδικό σκοπό να δουν τον Χριστό και να αλείψουν το αγνό Του σώμα με αρώματα.
Η πηγή μιας τέτοιας δύναμης έγκειται στη ζωογόνο δύναμη της γυναίκας. Η γυναίκα λαμβάνει το δώρο της ζωής στην εσωτερικότητά της, η ζωή πηγάζει από τη μήτρα, αντιλαμβάνεται το φως από μέσα της μέσω της αγάπης, νιώθει το μωρό να μεγαλώνει μέσα της, δίνει το σώμα της ως τροφή για το μωρό, γίνεται η μήτρα της γέννησης της ζωής. Για εκείνη, το έμβρυο δεν είναι ένα εξάρτημα της ύπαρξης, αλλά ο ίδιος ο λόγος της ύπαρξής της. Αυτή η δύναμη είναι μεγαλύτερη από οποιονδήποτε στρατό, είναι η δύναμη να δώσεις ζωή στην αγάπη σου και να την προσέχεις στην ανάπτυξή της. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό στη γη. Αυτοκρατορίες έχουν καταρρεύσει και έχουν γίνει σκόνη, αλλά σιωπηλές μητέρες, που γεννούν μωρά, έχουν ξεπεράσει όλες τις δυνάμεις αυτού του κόσμου. Και αυτό συμβαίνει επειδή η δύναμη της γέννησης δίνεται από τον Πατέρα των κόσμων και του σύμπαντος, ο οποίος με την ταπεινότητά Του, εμποτίζει την ζωογόνο αγάπη Του στους ανθρώπους. Για παράδειγμα, οι Ρουμάνοι της Τρανσυλβανίας, που κυριαρχούσαν και υποτάσσονταν για 1000 χρόνια στη γη των πατέρων τους, άντεξαν και επικράτησαν. Δύο φορείς του Θεού συνέβαλαν σε αυτό: η ισχυρή πίστη στον Θεό που καταρρίπτει κάθε γήινη σύμβαση, και ο πόνος των μητέρων που γεννούν μωρά, που διατήρησαν το έθνος προσευχόμενοι και γεννώντας.
Η παρουσία των γυναικών στον τάφο που αναβλύζει τη ζωή αποτελεί τη βάση για ένα νέο όραμα της ιστορίας. Αυτή στην οποία τίποτα το γήινο δεν έχει δικαίωμα και δεν μπορεί να σταματήσει την έκχυση της χάριτος της Αναστάσεως. Η άπειρη δύναμη της αγάπης του Θεού μεταδίδεται στους ανθρώπους που γεννούν τη ζωή και ακυρώνει κάθε κολασμένο πρόγραμμα. Ο τοκετός είναι το προοίμιό μας και η εκπαίδευσή μας για τον παράδεισο. Η φινέτσα και η τρυφερότητα μιας γυναίκας είναι οι προφήτες της επιμονής στην αγάπη, την πιστότητα και την τεκνοποίηση. Κάθε σύμβαση αυτού του κόσμου, που επιβάλλεται από κανόνα, παράδοση ή έθιμο, πρέπει να χαθεί μπροστά στο κύμα της αγάπης του Θεού που σαρώνει όλη τη σήψη του κόσμου και τον γεμίζει με ανάσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου