Το τριήμερο σαν φθάνη,
ή Δευτέρα ή Καθαρή,
ή χαρά μου πλημμυρίζει νου,
καρδιά, κορμί, ψυχή.
Νιώθω όλα μου ν' αδειάζουν
από έννοιες και καημούς
και το είναι μου γεμίζει
λογισμούς πνευματικούς.
Το τηγάνι μου κρεμάω,
τη διπλώνω την ποδιά,
τα βιβλία ξεδιπλώνω
του ναού σε μια γωνιά.
Την ψυχή τη διψασμένη
λούζουν νάματα ιερά
τής Καινής μας Διαθήκης
αλλά κι από' την Παλαιά.
Το πρωί όρθρου βαθέος
Αναγνώσματα, Ψαλμοί,
Ώρες, ύμνοι, ψαλμωδίες,
ιεροί Μακαρισμοί.
Και τ' απόγευμα σαν έρθη,
ή καμπάνα μας καλεί
Μέγα Απόδειπνο,
Κανόνας συγκινούν κάθε ψυχή.
Και οι δύο Διαθήκες
αναφέρονται εκεί
κ` ή Σαρακοστή αρχίζει
με ιερή αναδρομή.
Θεέ μου τί ευλογημένες
οι ήμερες είν' αυτές!
γαληνεύουνε τα πάθη,
ειρηνεύουν οι καρδιές.
Κι όταν θα 'ρθη ή Τετάρτη,
με λαχτάρα στην καρδιά
πρώτη Προηγιασμένη,
θ' ανταμώσουμε ξανά.
Και με δέος και με φόβο
μέσ' στο είναι τ' αδειανό
θα 'ναι ή θεία Κοινωνία
«μάννα» από τον Ουρανό.
Το ξερό το παξιμάδι
και το τσάι το ζεστό
προσφορά των αδελφών μας
δώρο θείο αγγελικό.
Από μέσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου