9 Μαρτίου - 55 χρόνια από τον θάνατο του Ιερομονάχου Σεραφείμ /Koshurin/ /02.02.1883 – 09.03.1969/, του πρεσβυτέρου του Ερημητηριου της Μητέρας του Θεού Sedmiezernaya, που βρίσκεται κοντά στην πόλη του Καζάν.
Ο π. Σεραφείμ γεννήθηκε από οικογένεια αγροτών στην επαρχία Κοστρόμα. Στις 15 Ιουνίου 1909 μπήκε στο μοναστήρι.
Κλήθηκε ως νέος αρχάριος για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αφού υπηρέτησε τη θητεία του, η μητέρα του του ζήτησε πραγματικά να γυρίσει σπίτι για να τους επισκεφτεί. Μου απάντησε: «Μαμά, αν γυρίσω σπίτι, δεν θα καταλήξω σε μοναστήρι». Και κατευθείαν από τον στρατό επέστρεψε στο Ερμιτάζ Sedmiezernaya.
Εκάρη μοναχός με το όνομα Βενιαμίν και στη συνέχεια χειροτονήθηκε στις τάξεις του ιεροδιάκονου και του ιερομόναχου. Στο μοναστήρι ήταν υπάκουος στον ιερό και αγαπούσε πολύ το ερημητήριο Sedmiezernaya.
Το 1928 έκλεισε το Ερημητήριο της Θεοτόκου .Αφού έκλεισε το μοναστήρι, ανησυχούσε τόσο πολύ που δεν έφαγε για τρεις εβδομάδες. Τότε οι πατέρες τον ανάγκασαν να φάει φαγητό, γιατί πρέπει να στηρίξει τους άλλους.
Στις 31 Οκτωβρίου 1928 συνελήφθησαν και εξορίστηκαν σε στρατόπεδα ο ηγούμενος της μονής Αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος, ο ιερομόναχος Ιερομόναχος Βενιαμίν και ο Ιερομόναχος Μάρτυρας.
Το 1940, ο ιερέας συνελήφθη ξανά και, αφού εξέτισε την ποινή του, επέστρεψε στο Καζάν. Μετά από όλες τις ανακρίσεις, τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις και την εξορία, ο πατέρας Σεραφείμ επέστρεψε στο Καζάν άδοντος, με τα οστά των χεριών και των ποδιών του ακάλυπτα. Πέθανε ήδη.
Μετά από άλλη σύλληψη, υποτίθεται ότι θα τον πήγαιναν από το Καζάν με τρένο. Και οι φρουροί είπαν: «Θα πεθάνει ούτως ή άλλως και δεν χρειάζεται να μεταφέρουμε αυτό το πτώμα». Και τον πέταξαν στο πλάι του σιδηροδρόμου.
Μια συμπονετική γυναίκα τον είδε, τον πήγε στο σπίτι της στο Ometyevo και έφυγε. Του μαγειρεύτηκαν ειδικοί πουρές και σούπες.
Επιστρέφοντας στο Καζάν μετά από μακροχρόνιες δοκιμασίες, ο πατέρας Σεραφείμ, μετά από επιμονή του Επιτρόπου για τα Θρησκευτικά, στερήθηκε το δικαίωμα να υπηρετήσει. Αργότερα του επέτρεψαν να προσευχηθεί στο βωμό. Επί Αρχιεπισκόπου Μιχαήλ Βοσκρεσένσκι ήταν ο εξομολόγος της επισκοπής.
Ο π. Σεραφείμ ήταν ένας πολύ πράος και στοργικός γέρος. Στις σοβιετικές αργίες: 1 Μαΐου και 7 Νοεμβρίου, προσευχήθηκα στον Θεό να στείλει ο Κύριος καλό καιρό αυτές τις μέρες, ώστε οι κομμουνιστές να μην γκρινιάζουν στον Θεό.
Ο γέροντας είχε πολλά πνευματικά χαρίσματα, μεταξύ των οποίων και το χάρισμα της διόρασης. Είπε ότι σύντομα όλες οι γυναίκες θα φορούσαν ανδρικά ρούχα και ότι οι άνθρωποι που βρίσκονταν σε απόσταση μεταξύ τους θα μιλούσαν μεταξύ τους σαν να στέκονταν ο ένας δίπλα στον άλλο.
Ο Γέροντας Σεραφείμ βρήκε ζωντανό τον Γέροντα Γαβριήλ του Σεντμιεζέρνι, που τώρα δοξάζεται μεταξύ των αγίων και μίλησε με θαυμασμό για το πόσο όμορφος και όμορφος ήταν ο γέροντας. Όπως είπε: «Ο γέρος ήταν ολόλευκος σαν σβούρα».
Κατά την παραμονή του στο μοναστήρι έγινε ένα μεγάλο θαύμα. Ο Ιεροδιάκονος Μαρδάριος μεταφέρθηκε στον Παράδεισο και από εκεί έφερε δύο μήλα. Τα μήλα ήταν πολύ γλυκά και ανέδιδαν υπέροχο άρωμα. Αυτά τα δύο μήλα μοιράστηκαν σε όλα τα αδέρφια του μοναστηριού και μέρος από αυτά τα μήλα γεύτηκε και ο πατήρ Σεραφείμ. Όπως είπε: «Όποιος έτρωγε από αυτά τα μήλα, ακόμη και οι αρχάριοι, διατήρησαν τον μοναχισμό».
Ο πατέρας Ιεροδιάκονος Mardariy έφερε ένα από τα αντίγραφα της θαυματουργής εικόνας των επτά λιμνών της Μητέρας του Θεού στο χωριό Petyaly στη Δημοκρατία του Mari El.
Ο πατέρας Σεραφείμ, όντας ανάπηρος κληρικός, κατάφερε να διατηρήσει όλα τα ιερά της περιοχής του Καζάν. Και συμπεριλαμβανομένης της εικόνας Sedmiezernaya της Μητέρας του Θεού (πρωτότυπο) και πολλών αξιοσέβαστων εικόνων που βρίσκονταν σε κοντινά χωριά.
Διατήρησε το κύριο ιερό του μοναστηριού Raifa - τη γεωργιανή εικόνα της Μητέρας του Θεού. Η σεβαστή εικόνα της Μονής Ioannovsky της πόλης του Καζάν είναι η εικόνα της κεφαλής του Ιωάννη του Βαπτιστή, η σεβαστή εικόνα της εκκλησίας της Βαρβάρας είναι η εικόνα της Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, τα λείψανα του Γέροντα Γαβριήλ του Sedmiezern και άλλα ιερά .
Τα προσκυνητάρια αυτά τα κράτησε ο π. Σεραφείμ με τα πνευματικά του παιδιά. Μίλησε λοιπόν για την εικόνα της Θεοτόκου Sedmiezernaya, για να μην δοθεί σε καμία περίπτωση η εικόνα στην εκκλησία, αλλά να δοθεί στο μοναστήρι στα εγκαίνια. Εάν μια εικόνα δοθεί στην εκκλησία, δεν θα επιστραφεί στο μοναστήρι. Που έγινε πραγματικότητα.
Ο πατέρας του έλειπε πολύ το μοναστήρι Sedmiezersky και επομένως κάθε εβδομάδα το βράδυ περπατούσε στη Semiozerka. Προσευχόταν όλη τη νύχτα και γύρισε σπίτι το πρωί. Και πάντα συναντούσε κάποιον στη διαδρομή, είτε την αστυνομία είτε τους κομμουνιστές, που τον έβριζε λέγοντας: «Γιατί είσαι γέρος, απλά δεν μπορείς να πεθάνεις». Και ο ιερέας προσευχήθηκε για αυτούς.
Ο Γέροντας Ιερομονάχος Σεραφείμ εκοιμήθη στις 9 Μαρτίου 1969. Έχοντας αποδεχτεί προηγουμένως το σχήμα με το όνομα Σεραφείμ.
Μεταξύ των πιστών της πόλης του Καζάν, η μνήμη του γέροντος Ιεροσημαμονάχου Σεραφείμ είναι ακόμη ζωντανή και σήμερα. Στη Μονή Sedmiezerny μνημονεύεται ο γέροντας σε κάθε λειτουργία και την ημέρα της μνήμης του τελούνται μνημόσυνα και γεύμα για όλους όσους τιμούν τον πατέρα Σεραφείμ.
Όποιος απευθύνεται στον πατέρα Σεραφείμ με αιτήματα προσευχής, αυτός τα εκπληρώνει. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις θεραπειών με την προσευχή του· ο Γέροντας εμφανίζεται και δίνει νουθεσία με αμηχανία.
Τάφηκε πίσω από το βωμό της Εκκλησίας των Θαυματουργών του Γιαροσλάβ, στο νεκροταφείο Arskoe στο Καζάν.
Ο π. Σεραφείμ γεννήθηκε από οικογένεια αγροτών στην επαρχία Κοστρόμα. Στις 15 Ιουνίου 1909 μπήκε στο μοναστήρι.
Κλήθηκε ως νέος αρχάριος για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αφού υπηρέτησε τη θητεία του, η μητέρα του του ζήτησε πραγματικά να γυρίσει σπίτι για να τους επισκεφτεί. Μου απάντησε: «Μαμά, αν γυρίσω σπίτι, δεν θα καταλήξω σε μοναστήρι». Και κατευθείαν από τον στρατό επέστρεψε στο Ερμιτάζ Sedmiezernaya.
Εκάρη μοναχός με το όνομα Βενιαμίν και στη συνέχεια χειροτονήθηκε στις τάξεις του ιεροδιάκονου και του ιερομόναχου. Στο μοναστήρι ήταν υπάκουος στον ιερό και αγαπούσε πολύ το ερημητήριο Sedmiezernaya.
Το 1928 έκλεισε το Ερημητήριο της Θεοτόκου .Αφού έκλεισε το μοναστήρι, ανησυχούσε τόσο πολύ που δεν έφαγε για τρεις εβδομάδες. Τότε οι πατέρες τον ανάγκασαν να φάει φαγητό, γιατί πρέπει να στηρίξει τους άλλους.
Στις 31 Οκτωβρίου 1928 συνελήφθησαν και εξορίστηκαν σε στρατόπεδα ο ηγούμενος της μονής Αρχιμανδρίτης Αλέξανδρος, ο ιερομόναχος Ιερομόναχος Βενιαμίν και ο Ιερομόναχος Μάρτυρας.
Το 1940, ο ιερέας συνελήφθη ξανά και, αφού εξέτισε την ποινή του, επέστρεψε στο Καζάν. Μετά από όλες τις ανακρίσεις, τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις και την εξορία, ο πατέρας Σεραφείμ επέστρεψε στο Καζάν άδοντος, με τα οστά των χεριών και των ποδιών του ακάλυπτα. Πέθανε ήδη.
Μετά από άλλη σύλληψη, υποτίθεται ότι θα τον πήγαιναν από το Καζάν με τρένο. Και οι φρουροί είπαν: «Θα πεθάνει ούτως ή άλλως και δεν χρειάζεται να μεταφέρουμε αυτό το πτώμα». Και τον πέταξαν στο πλάι του σιδηροδρόμου.
Μια συμπονετική γυναίκα τον είδε, τον πήγε στο σπίτι της στο Ometyevo και έφυγε. Του μαγειρεύτηκαν ειδικοί πουρές και σούπες.
Επιστρέφοντας στο Καζάν μετά από μακροχρόνιες δοκιμασίες, ο πατέρας Σεραφείμ, μετά από επιμονή του Επιτρόπου για τα Θρησκευτικά, στερήθηκε το δικαίωμα να υπηρετήσει. Αργότερα του επέτρεψαν να προσευχηθεί στο βωμό. Επί Αρχιεπισκόπου Μιχαήλ Βοσκρεσένσκι ήταν ο εξομολόγος της επισκοπής.
Ο π. Σεραφείμ ήταν ένας πολύ πράος και στοργικός γέρος. Στις σοβιετικές αργίες: 1 Μαΐου και 7 Νοεμβρίου, προσευχήθηκα στον Θεό να στείλει ο Κύριος καλό καιρό αυτές τις μέρες, ώστε οι κομμουνιστές να μην γκρινιάζουν στον Θεό.
Ο γέροντας είχε πολλά πνευματικά χαρίσματα, μεταξύ των οποίων και το χάρισμα της διόρασης. Είπε ότι σύντομα όλες οι γυναίκες θα φορούσαν ανδρικά ρούχα και ότι οι άνθρωποι που βρίσκονταν σε απόσταση μεταξύ τους θα μιλούσαν μεταξύ τους σαν να στέκονταν ο ένας δίπλα στον άλλο.
Ο Γέροντας Σεραφείμ βρήκε ζωντανό τον Γέροντα Γαβριήλ του Σεντμιεζέρνι, που τώρα δοξάζεται μεταξύ των αγίων και μίλησε με θαυμασμό για το πόσο όμορφος και όμορφος ήταν ο γέροντας. Όπως είπε: «Ο γέρος ήταν ολόλευκος σαν σβούρα».
Κατά την παραμονή του στο μοναστήρι έγινε ένα μεγάλο θαύμα. Ο Ιεροδιάκονος Μαρδάριος μεταφέρθηκε στον Παράδεισο και από εκεί έφερε δύο μήλα. Τα μήλα ήταν πολύ γλυκά και ανέδιδαν υπέροχο άρωμα. Αυτά τα δύο μήλα μοιράστηκαν σε όλα τα αδέρφια του μοναστηριού και μέρος από αυτά τα μήλα γεύτηκε και ο πατήρ Σεραφείμ. Όπως είπε: «Όποιος έτρωγε από αυτά τα μήλα, ακόμη και οι αρχάριοι, διατήρησαν τον μοναχισμό».
Ο πατέρας Ιεροδιάκονος Mardariy έφερε ένα από τα αντίγραφα της θαυματουργής εικόνας των επτά λιμνών της Μητέρας του Θεού στο χωριό Petyaly στη Δημοκρατία του Mari El.
Ο πατέρας Σεραφείμ, όντας ανάπηρος κληρικός, κατάφερε να διατηρήσει όλα τα ιερά της περιοχής του Καζάν. Και συμπεριλαμβανομένης της εικόνας Sedmiezernaya της Μητέρας του Θεού (πρωτότυπο) και πολλών αξιοσέβαστων εικόνων που βρίσκονταν σε κοντινά χωριά.
Διατήρησε το κύριο ιερό του μοναστηριού Raifa - τη γεωργιανή εικόνα της Μητέρας του Θεού. Η σεβαστή εικόνα της Μονής Ioannovsky της πόλης του Καζάν είναι η εικόνα της κεφαλής του Ιωάννη του Βαπτιστή, η σεβαστή εικόνα της εκκλησίας της Βαρβάρας είναι η εικόνα της Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, τα λείψανα του Γέροντα Γαβριήλ του Sedmiezern και άλλα ιερά .
Τα προσκυνητάρια αυτά τα κράτησε ο π. Σεραφείμ με τα πνευματικά του παιδιά. Μίλησε λοιπόν για την εικόνα της Θεοτόκου Sedmiezernaya, για να μην δοθεί σε καμία περίπτωση η εικόνα στην εκκλησία, αλλά να δοθεί στο μοναστήρι στα εγκαίνια. Εάν μια εικόνα δοθεί στην εκκλησία, δεν θα επιστραφεί στο μοναστήρι. Που έγινε πραγματικότητα.
Ο πατέρας του έλειπε πολύ το μοναστήρι Sedmiezersky και επομένως κάθε εβδομάδα το βράδυ περπατούσε στη Semiozerka. Προσευχόταν όλη τη νύχτα και γύρισε σπίτι το πρωί. Και πάντα συναντούσε κάποιον στη διαδρομή, είτε την αστυνομία είτε τους κομμουνιστές, που τον έβριζε λέγοντας: «Γιατί είσαι γέρος, απλά δεν μπορείς να πεθάνεις». Και ο ιερέας προσευχήθηκε για αυτούς.
Ο Γέροντας Ιερομονάχος Σεραφείμ εκοιμήθη στις 9 Μαρτίου 1969. Έχοντας αποδεχτεί προηγουμένως το σχήμα με το όνομα Σεραφείμ.
Μεταξύ των πιστών της πόλης του Καζάν, η μνήμη του γέροντος Ιεροσημαμονάχου Σεραφείμ είναι ακόμη ζωντανή και σήμερα. Στη Μονή Sedmiezerny μνημονεύεται ο γέροντας σε κάθε λειτουργία και την ημέρα της μνήμης του τελούνται μνημόσυνα και γεύμα για όλους όσους τιμούν τον πατέρα Σεραφείμ.
Όποιος απευθύνεται στον πατέρα Σεραφείμ με αιτήματα προσευχής, αυτός τα εκπληρώνει. Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις θεραπειών με την προσευχή του· ο Γέροντας εμφανίζεται και δίνει νουθεσία με αμηχανία.
Τάφηκε πίσω από το βωμό της Εκκλησίας των Θαυματουργών του Γιαροσλάβ, στο νεκροταφείο Arskoe στο Καζάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου