Ό μέθυσος μοναχός
Στις σκήτες του Αγίου Όρους ενασκούντο ανέκαθεν πολλοί πατέρες και καλλιεργούσαν τις μοναχικές αρετές της προσευχής, της ταπεινώσεως, τής ακτημοσύνης, τής εγκρατείας, τής αγρυπνίας και όλες εν γένει τις αρετές. Ή σκληραγωγία και ή άσκησης ήταν ό πλούτος των. Πάντα υπάρχει όμως και ό κίνδυνος, ό μοναχός και ιδίως όταν είναι μόνος του να παρασυρθεί και σε κοσμικά πάθη. Έτσι έγινε και με τον μοναχό πού διηγούμεθα. Έπεσε στο πάθος τής οινοποσίας. Έπινε ό δυστυχής πολύ ρακί και κρασί και εγίνετο περίγελως των συνασκητών του αλλά και των δαιμόνων.
Όπου υπάρχει οίνος, απουσιάζει ό διάβολος λέγουν οι πατέρες μας, διότι την δουλειά του διαβόλου την κάνει ό οίνος.
Πολλές φορές τον νουθετούσαν οι συνασκηταί του αλλά εις μάτην. Είχε ριζώσει αρκετά τον πάθος αυτό. Πάντα εύρισκε άφθονο κρασί και ρακί ό κατά τα άλλα πτωχός.
Εργάται, ψαράδες, επισκέπται, τον ήξεραν και όλο κάτι θα τού έφερναν. Τον φρόντιζε αυτό καλά ό διάβολος. Οι πατέρες είχαν αγανακτήσει μαζί του, διότι τον συμμάζευαν από τούς δρόμους τής Σκήτης, σε κακό χάλι. Ήταν όμως και σκάνδαλο για τούς προσκυνητές.
Τον πάθος αυτό τον συνόδευε μέχρι θανάτου.
Όταν μαζεύτηκαν για την έξόδιο ακολουθία στο Κυριακό, προς τον τέλος της, βλέπουν να ανασηκώνεται λίγο ό νεκρός από τον νεκροκρέβατο και να λέγει: Πατέρες κολάσθηκα, γιατί μεθούσα! Και αμέσως κοιμήθηκε πάλι.
Οι πατέρες και ιδίως οι νεώτεροι, είχαν πάρει ένα καλό μάθημα! Με πόνο ψυχής ,έκαναν τον κομποσκοίνι τους υπέρ αναπαύσεως και
τις σαράντα ήμερες, παρακαλώντας τον φιλάνθρωπο Θεό να τον ελεήσει. (Κύριε, Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον την ψυχήν τού δούλου σου)... .
ΒΙΒΛ. Ο ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ Ο ΝΕΟΣΚΗΤΙΩΤΗΣ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου