Η 23η Μαρτίου είναι η ημέρα μνήμης του Ιερομόναχου Βλαδίμηρου (Σικίν) /25/06/1947 – 23/03/2000/. Ήταν άνθρωπος της προσευχής. Βασιλόφρων. Σε όλη του τη ζωή επεδίωξε την αγιοποίηση της βασιλικής οικογένειας.
5 μήνες μετά τον θάνατό του, 20 Αυγούστου του 2000, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία αγιοποίησε τη βασιλική οικογένεια.
Ο πατέρας Βλαντιμίρ, κατά την τελευταία του ασθένεια, έμεινε πιστός μέχρι το θάνατό του και ευχαρίστησε τον Θεό για όλα, και αυτό συνδέθηκε θαυματουργικά με τη δόξα των Βασιλικών Μαρτύρων, τους οποίους σεβόταν βαθιά.
Τον Σεπτέμβριο του 1999, όταν οι γιατροί υποψιάστηκαν ότι ο πατέρας του Βλαντιμίρ είχε καρκίνο στο στομάχι, του προτάθηκε η χειρουργική επέμβαση. Κάναμε μια προσευχή στον Αυτοκράτορα στο σπίτι. Πήγαμε στο νησί Zalit για να δούμε τον πρεσβύτερο Αρχιερέα Νικολάι (Guryanov) /+24.08.2002/
Ο γέροντας έδωσε την ευλογία του να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, αλλά η προετοιμασία καθυστέρησε για διάφορους λόγους και αργότερα δεν χρειάστηκε να αφαιρεθεί ο όγκος λόγω πολλαπλών μεταστάσεων.
Οι γιατροί της Μόσχας αποφάσισαν ότι η θεραπεία με ξηρή νηστεία θα μπορούσε να βοηθήσει -χωρίς να βρέξει το στόμα και να πλυθεί, χωρίς να μιλήσει- στην επικοινωνία μόνο με τη βοήθεια σημειώσεων. Αλλά αυτή η μέθοδος δεν βοήθησε· ο πατέρας Βλαντιμίρ έχασε πολύ βάρος (λίγους μήνες πριν από το θάνατό του ζύγιζε 38 κιλά). Άρχισαν τρομεροί πόνοι.
Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς τι περνούσε ο πατέρας Βλαντιμίρ και πώς προσευχόταν. Την έκτη μέρα εμφανίστηκε μεγάλη αδυναμία. Την ένατη, εξαντλημένος, είπε στη γυναίκα του: «Μάνα, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς Κοινωνία...» Δεν ζήτησε νερό, ούτε φαγητό...
Ο νεαρός ιερέας ήρθε επειγόντως. Εξομολογήθηκε για δύο ώρες, πάντα δακρυσμένος. Η εξομολόγηση ήταν μεγαλειώδης, γιατί κατά τη διάρκεια αυτών των 9 ημερών ο πατέρας Βλαδίμηρος υπέφερε και προετοιμάστηκε για αυτήν.
Αυτή η δύσκολη ώρα της νηστείας έμοιαζε με αναγκαστική υποχώρηση χημικού: χωρίς ήχους, χωρίς κουβέντες, μόνο την 5η μέρα έγραψε την πρώτη νότα... Η ώρα της ανάβασης στον Γολγοθά του ήταν σκληρή για τον πατέρα Βλαντιμίρ.
Με την ευλογία του Γέροντος Αρχιμανδρίτη Κυρίλλου (Παβλόφ) /+20.02.2017/, στις 20 Ιανουαρίου 2000, ανήμερα της εορτής της Συνόδου του Ιωάννη του Προδρόμου, στον Ιερό Ναό Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μονή Σεραφείμ-Ντιβέεβο, ο ιερέας πήρε μοναστικούς όρκους. ένιωσε λίγο καλύτερα, άρχισε να περπατάει και τελούσε τη Λειτουργία.
Τον Μάρτιο, ενώ βρισκόμασταν στη Μόσχα, πήγαμε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Πυζί, όπου τελέστηκε προσευχή με έναν ακάθιστο στον Τσάρο-Μάρτυρα. Ο πατέρας Βλαδίμηρος σοκαρίστηκε μέχρι δακρύων: η θαυματουργή Εικόνα του Τσάρο-Μάρτυρα ήταν ευωδιαστή και έριχνε μύρο σε 12 σημεία στην εικόνα!
Φαίνεται ότι ακόμη και όσοι δεν έχουν δει ποτέ τον πατέρα Βλαντιμίρ θα θυμούνται αυτή τη συνοδική προσευχή για το υπόλοιπο της ζωής τους. Βγήκε με τα άμφια του, εξαντλημένος και δεν κάθισε ποτέ. Οι παπάδες διάβαζαν εναλλάξ, και διάβαζε δύο φορές ικό και κοντάκι...
Ο κόσμος ήταν γονατιστός, δάκρυζε, η εικόνα έβγαζε μύρο και ευωδίαζε. Μετά την προσευχή, ο πατέρας Βλαντιμίρ έπεσε στα γόνατα μπροστά σε όλους με δάκρυα: «Ευχαριστώ! Τόση πολύ αγάπη! Δεν το αξίζω αυτό» και άρχισε να κλαίει.
Τον πήγαν στο βωμό, και όταν βγήκε, άρχισε να πλησιάζει κόσμος, θυμόταν πολλούς ακόμα και με το επίθετο και είπε κάτι καλό σε όλους.
Επιστρέφοντας μετά την προσευχή, ο πατέρας Βλαντιμίρ είπε: «Τι ευτυχισμένος είμαι! Δεν φοβάμαι τίποτα τώρα! Τώρα δεν φοβάμαι τίποτα!»
Την επόμενη μέρα, ο Κύριος έστειλε στον άρρωστο μοναχό άλλη μια παρηγοριά - ο πατέρας Βλαδίμηρος έγινε δεκτός από τον πατέρα Κύριλλο από την Αγία Τριάδα-Σέργιος Λαύρα και μίλησε μαζί του για πολλή ώρα.
Μου έδωσε κομποσκοίνια, ένα ολόκληρο πακέτο με δώρα και με ευλόγησε: να κοινωνώ δύο φορές την εβδομάδα, να λαμβάνω μύρο κάθε μήνα, να υπηρετώ αν είναι δυνατόν και ενώ βρίσκομαι στη Μόσχα να πηγαίνω στο νοσοκομείο. Ο πατέρας Βλαδίμηρος άφησε τον Γέροντα χαρούμενο με τα λόγια: «Τι δώρο μου έχει κάνει! Πόση αγάπη έχει!»
Εκείνη την ώρα, ο πατέρας ήταν τόσο αδύναμος που ήθελε να σηκωθεί τη νύχτα και έπεσε, αλλά δεν μπορούσε πλέον να σκαρφαλώσει στο κρεβάτι - ξάπλωσε εκεί μέχρι που τον σήκωσαν... Όταν εισήχθη σε στρατιωτικό νοσοκομείο, δεν μπορούσε πλέον να κουνήσει τα χέρια ή τα πόδια του,αλλά βρισκόταν σε κατάσταση πλήρους εφησυχασμού και πνευματικής χαράς - αστειευόταν για την αδυναμία του και όλη την ώρα θυμόταν τα πνευματικά του παιδιά.
Στον θάλαμο, ο πατέρας αναστέναξε: «Πώς σας εξάντλησα όλους με την ασθένειά μου...» Άρχισαν να τον παρηγορούν. Μετά κοίταξε γύρω του και είπε: «Τι θάλαμο έχουμε—του στρατηγού». Και η μητέρα Ιρίνα παρατήρησε: «Έτσι το κανόνισε ο Τσάρος Πατέρας!»
Ο π. Βλαδίμηρος έψαλε το τροπάριο στον τσάρο Μάρτυρα: «Με ταπεινότητα υπέμεινες τη στέρηση της επίγειας βασιλείας, τους δεσμούς και τα βάσανα πολλών ειδών». Ο πατέρας Κύριλλος έδωσε. Τι υπέροχος Γέροντας! Έχει τόση αγάπη!.. Λοιπόν, διαβάστε το Ψαλτήρι».
Η μητέρα διάβασε το Τρισάγιο μετά το Πάτερ ημών, και ο πατέρας Βλαδίμηρος αναφώνησε ήσυχα: «Διότι δική σου είναι η Βασιλεία και η δύναμη και η Δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...» και αποκοιμήθηκε. Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια στη γη - το πρωί ο ιερέας αναχώρησε στον Κύριο.
Στο δρόμο προς το Ντιβέεβο, το φέρετρο με το σώμα στάθηκε για μια μέρα στην εκκλησία του μοναστηριού Bogolyubsky στην περιοχή του Βλαντιμίρ, και εκεί, κάτω από τον τρούλο, μια εικόνα του Τσάρου-Μάρτυρα με ένα σταυρό και μια σφαίρα στα χέρια του εμφανίστηκε. Καταπληκτικό θαύμα!
...Όλοι είχαν την επιθυμία να γίνει η νεκρώσιμος ακολουθία στον κυρίως καθεδρικό ναό (Τριάδα), όπου κοντά στα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, ο υπηρέτης του πατήρ Βλαδίμηρος εργάστηκε τόσο σκληρά και έκανε μοναχικούς όρκους. Όμως ο κυβερνώντος μητροπολίτης το απαγόρευσε...
Στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως ο Επίσκοπος Ιερόθεος τέλεσε την νεκρώσιμο ακολουθία του. Έρχονταν άνθρωποι από διάφορα μέρη της χώρας για να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο τους βοσκό. Στο φέρετρο μαζί του βρισκόταν η εικόνα του Τσάρου-Μάρτυρα, και κανείς δεν μπορούσε να την αφαιρέσει...
Μια μεγάλη παρηγοριά για όλους ήταν ένα υπέροχο σημάδι: όταν ο πατέρας Βλαντιμίρ μεταφέρθηκε γύρω από τον Καθεδρικό Ναό της Τριάδας, ψηλά στον ουρανό, ακριβώς από πάνω το φέρετρο, ένα περιστέρι αιωρούνταν και έτρεμε για πολλή ώρα φτερά στον αέρα...
Πολλοί πιστοί έρχονται στον τάφο του με ευλάβεια και ευλάβεια, ζητώντας τις ιερές προσευχές και τη βοήθεια του Πατέρα, και αυτά τα αιτήματα δεν μένουν αναπάντητα.
Ακριβώς στον τάφο του υπάρχει ένα μπλε βάζο με σημειώσεις... Οι άνθρωποι έρχονται εδώ, γράφουν τις μικρές τους σημειώσεις, τα αιτήματά τους και πηγαίνουν στο σπίτι τους...
#Hieromonk_Vladimir_Shikin
5 μήνες μετά τον θάνατό του, 20 Αυγούστου του 2000, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία αγιοποίησε τη βασιλική οικογένεια.
Ο πατέρας Βλαντιμίρ, κατά την τελευταία του ασθένεια, έμεινε πιστός μέχρι το θάνατό του και ευχαρίστησε τον Θεό για όλα, και αυτό συνδέθηκε θαυματουργικά με τη δόξα των Βασιλικών Μαρτύρων, τους οποίους σεβόταν βαθιά.
Τον Σεπτέμβριο του 1999, όταν οι γιατροί υποψιάστηκαν ότι ο πατέρας του Βλαντιμίρ είχε καρκίνο στο στομάχι, του προτάθηκε η χειρουργική επέμβαση. Κάναμε μια προσευχή στον Αυτοκράτορα στο σπίτι. Πήγαμε στο νησί Zalit για να δούμε τον πρεσβύτερο Αρχιερέα Νικολάι (Guryanov) /+24.08.2002/
Ο γέροντας έδωσε την ευλογία του να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, αλλά η προετοιμασία καθυστέρησε για διάφορους λόγους και αργότερα δεν χρειάστηκε να αφαιρεθεί ο όγκος λόγω πολλαπλών μεταστάσεων.
Οι γιατροί της Μόσχας αποφάσισαν ότι η θεραπεία με ξηρή νηστεία θα μπορούσε να βοηθήσει -χωρίς να βρέξει το στόμα και να πλυθεί, χωρίς να μιλήσει- στην επικοινωνία μόνο με τη βοήθεια σημειώσεων. Αλλά αυτή η μέθοδος δεν βοήθησε· ο πατέρας Βλαντιμίρ έχασε πολύ βάρος (λίγους μήνες πριν από το θάνατό του ζύγιζε 38 κιλά). Άρχισαν τρομεροί πόνοι.
Είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς τι περνούσε ο πατέρας Βλαντιμίρ και πώς προσευχόταν. Την έκτη μέρα εμφανίστηκε μεγάλη αδυναμία. Την ένατη, εξαντλημένος, είπε στη γυναίκα του: «Μάνα, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς Κοινωνία...» Δεν ζήτησε νερό, ούτε φαγητό...
Ο νεαρός ιερέας ήρθε επειγόντως. Εξομολογήθηκε για δύο ώρες, πάντα δακρυσμένος. Η εξομολόγηση ήταν μεγαλειώδης, γιατί κατά τη διάρκεια αυτών των 9 ημερών ο πατέρας Βλαδίμηρος υπέφερε και προετοιμάστηκε για αυτήν.
Αυτή η δύσκολη ώρα της νηστείας έμοιαζε με αναγκαστική υποχώρηση χημικού: χωρίς ήχους, χωρίς κουβέντες, μόνο την 5η μέρα έγραψε την πρώτη νότα... Η ώρα της ανάβασης στον Γολγοθά του ήταν σκληρή για τον πατέρα Βλαντιμίρ.
Με την ευλογία του Γέροντος Αρχιμανδρίτη Κυρίλλου (Παβλόφ) /+20.02.2017/, στις 20 Ιανουαρίου 2000, ανήμερα της εορτής της Συνόδου του Ιωάννη του Προδρόμου, στον Ιερό Ναό Γενεθλίου της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μονή Σεραφείμ-Ντιβέεβο, ο ιερέας πήρε μοναστικούς όρκους. ένιωσε λίγο καλύτερα, άρχισε να περπατάει και τελούσε τη Λειτουργία.
Τον Μάρτιο, ενώ βρισκόμασταν στη Μόσχα, πήγαμε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Πυζί, όπου τελέστηκε προσευχή με έναν ακάθιστο στον Τσάρο-Μάρτυρα. Ο πατέρας Βλαδίμηρος σοκαρίστηκε μέχρι δακρύων: η θαυματουργή Εικόνα του Τσάρο-Μάρτυρα ήταν ευωδιαστή και έριχνε μύρο σε 12 σημεία στην εικόνα!
Φαίνεται ότι ακόμη και όσοι δεν έχουν δει ποτέ τον πατέρα Βλαντιμίρ θα θυμούνται αυτή τη συνοδική προσευχή για το υπόλοιπο της ζωής τους. Βγήκε με τα άμφια του, εξαντλημένος και δεν κάθισε ποτέ. Οι παπάδες διάβαζαν εναλλάξ, και διάβαζε δύο φορές ικό και κοντάκι...
Ο κόσμος ήταν γονατιστός, δάκρυζε, η εικόνα έβγαζε μύρο και ευωδίαζε. Μετά την προσευχή, ο πατέρας Βλαντιμίρ έπεσε στα γόνατα μπροστά σε όλους με δάκρυα: «Ευχαριστώ! Τόση πολύ αγάπη! Δεν το αξίζω αυτό» και άρχισε να κλαίει.
Τον πήγαν στο βωμό, και όταν βγήκε, άρχισε να πλησιάζει κόσμος, θυμόταν πολλούς ακόμα και με το επίθετο και είπε κάτι καλό σε όλους.
Επιστρέφοντας μετά την προσευχή, ο πατέρας Βλαντιμίρ είπε: «Τι ευτυχισμένος είμαι! Δεν φοβάμαι τίποτα τώρα! Τώρα δεν φοβάμαι τίποτα!»
Την επόμενη μέρα, ο Κύριος έστειλε στον άρρωστο μοναχό άλλη μια παρηγοριά - ο πατέρας Βλαδίμηρος έγινε δεκτός από τον πατέρα Κύριλλο από την Αγία Τριάδα-Σέργιος Λαύρα και μίλησε μαζί του για πολλή ώρα.
Μου έδωσε κομποσκοίνια, ένα ολόκληρο πακέτο με δώρα και με ευλόγησε: να κοινωνώ δύο φορές την εβδομάδα, να λαμβάνω μύρο κάθε μήνα, να υπηρετώ αν είναι δυνατόν και ενώ βρίσκομαι στη Μόσχα να πηγαίνω στο νοσοκομείο. Ο πατέρας Βλαδίμηρος άφησε τον Γέροντα χαρούμενο με τα λόγια: «Τι δώρο μου έχει κάνει! Πόση αγάπη έχει!»
Εκείνη την ώρα, ο πατέρας ήταν τόσο αδύναμος που ήθελε να σηκωθεί τη νύχτα και έπεσε, αλλά δεν μπορούσε πλέον να σκαρφαλώσει στο κρεβάτι - ξάπλωσε εκεί μέχρι που τον σήκωσαν... Όταν εισήχθη σε στρατιωτικό νοσοκομείο, δεν μπορούσε πλέον να κουνήσει τα χέρια ή τα πόδια του,αλλά βρισκόταν σε κατάσταση πλήρους εφησυχασμού και πνευματικής χαράς - αστειευόταν για την αδυναμία του και όλη την ώρα θυμόταν τα πνευματικά του παιδιά.
Στον θάλαμο, ο πατέρας αναστέναξε: «Πώς σας εξάντλησα όλους με την ασθένειά μου...» Άρχισαν να τον παρηγορούν. Μετά κοίταξε γύρω του και είπε: «Τι θάλαμο έχουμε—του στρατηγού». Και η μητέρα Ιρίνα παρατήρησε: «Έτσι το κανόνισε ο Τσάρος Πατέρας!»
Ο π. Βλαδίμηρος έψαλε το τροπάριο στον τσάρο Μάρτυρα: «Με ταπεινότητα υπέμεινες τη στέρηση της επίγειας βασιλείας, τους δεσμούς και τα βάσανα πολλών ειδών». Ο πατέρας Κύριλλος έδωσε. Τι υπέροχος Γέροντας! Έχει τόση αγάπη!.. Λοιπόν, διαβάστε το Ψαλτήρι».
Η μητέρα διάβασε το Τρισάγιο μετά το Πάτερ ημών, και ο πατέρας Βλαδίμηρος αναφώνησε ήσυχα: «Διότι δική σου είναι η Βασιλεία και η δύναμη και η Δόξα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος...» και αποκοιμήθηκε. Αυτά ήταν τα τελευταία του λόγια στη γη - το πρωί ο ιερέας αναχώρησε στον Κύριο.
Στο δρόμο προς το Ντιβέεβο, το φέρετρο με το σώμα στάθηκε για μια μέρα στην εκκλησία του μοναστηριού Bogolyubsky στην περιοχή του Βλαντιμίρ, και εκεί, κάτω από τον τρούλο, μια εικόνα του Τσάρου-Μάρτυρα με ένα σταυρό και μια σφαίρα στα χέρια του εμφανίστηκε. Καταπληκτικό θαύμα!
...Όλοι είχαν την επιθυμία να γίνει η νεκρώσιμος ακολουθία στον κυρίως καθεδρικό ναό (Τριάδα), όπου κοντά στα λείψανα του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, ο υπηρέτης του πατήρ Βλαδίμηρος εργάστηκε τόσο σκληρά και έκανε μοναχικούς όρκους. Όμως ο κυβερνώντος μητροπολίτης το απαγόρευσε...
Στον Ιερό Ναό της Μεταμορφώσεως ο Επίσκοπος Ιερόθεος τέλεσε την νεκρώσιμο ακολουθία του. Έρχονταν άνθρωποι από διάφορα μέρη της χώρας για να αποχαιρετήσουν τον αγαπημένο τους βοσκό. Στο φέρετρο μαζί του βρισκόταν η εικόνα του Τσάρου-Μάρτυρα, και κανείς δεν μπορούσε να την αφαιρέσει...
Μια μεγάλη παρηγοριά για όλους ήταν ένα υπέροχο σημάδι: όταν ο πατέρας Βλαντιμίρ μεταφέρθηκε γύρω από τον Καθεδρικό Ναό της Τριάδας, ψηλά στον ουρανό, ακριβώς από πάνω το φέρετρο, ένα περιστέρι αιωρούνταν και έτρεμε για πολλή ώρα φτερά στον αέρα...
Πολλοί πιστοί έρχονται στον τάφο του με ευλάβεια και ευλάβεια, ζητώντας τις ιερές προσευχές και τη βοήθεια του Πατέρα, και αυτά τα αιτήματα δεν μένουν αναπάντητα.
Ακριβώς στον τάφο του υπάρχει ένα μπλε βάζο με σημειώσεις... Οι άνθρωποι έρχονται εδώ, γράφουν τις μικρές τους σημειώσεις, τα αιτήματά τους και πηγαίνουν στο σπίτι τους...
#Hieromonk_Vladimir_Shikin
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου