Στη Σουηδία μία ευλογημένη ψυχή, ή κ.Ἀ. ἡ ὁποία εἶχε ἀκούσει γιά τό Γέροντα Εὐσέβιο Βίττη καί ἡ ὁποία ἐκείνη τήν περίοδο τῆς ζωῆς της
περνοῦσε πολλές δυσκολίες, ἀποφάσισε νά πάη νά
τόν βρῆ στό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Νικολάου,
κοντά στήν πόλι Ratvik. Η πρόσβασι ἦταν δύσκολη σε ἐκείνη τήν ἐρημική περιοχή, ἀλλά αυτή μέ τή δύναμι τῆς θελήσεώς της, καί γιατί ὄχι μέ τίς προσευχές
τοῦ διορατικοῦ Γέροντος, τά κατάφερε. Ἔφθασε στο
Ἡσυχαστήριο μετά ἀπό ἀρκετές δυσκολίες. Ήταν
καλοκαίρι καί τό τοπίο ἦταν ὑπέροχο, γεμάτο ἔλατα.
Ὁ Γέροντας πού δέν γνώριζε τίποτε γιά τόν ἐρχομό της, ὅταν τήν ὑποδέχθηκε, τήν ἀποκάλεσε μέ τό
ὄνομά της καί τήν ἔβαλε νά φάη σέ ἕνα τραπέζι τό
ὁποῖο εἶχε ἑτοιμάσει ἐκ τῶν προτέρων. Τό γεῦμα καί τό τραπέζι ἦταν ὅλα προετοιμασμένα γιά δύο ἄτομα. Στό Ησυχαστήριο δέν ὑπῆρχε κανείς ἄλλος.
Ἡ κ. Α. ἔθεσε στό Γέροντα τίς ἀπορίες της, ἔκλαυσε, παραπονέθηκε, ἐξομολογήθηκε καί ἔνοιωσε τήν
ψυχή της πραγματικά ανάλαφρη. Ηταν τόσο χαρούμενη καί ἀπαλλαγμένη ἀπό τά ψυχικά της βάρη
πού μονολόγησε: "Τό μόνο ἐπιπλέον πράγμα τό
ὁποῖο θά ἤθελα αὐτή τή στιγμή εἶναι νά ἔβλεπα
αὐτό τό ὑπέροχο δάσος χιονισμένο".
Σέ λίγα λεπτά ἄρχισαν να χορεύουν νιφάδες καί
ἕνα ἁπαλό ἄσπρο σεντόνι σκέπασε τά πάντα μέσα
στήν καρδιά τοῦ καλοκαιριοῦ! Ὁ Γέροντας, μέ τή
χάρη τήν ὁποία εἶχε, ἐκπλήρωνε ὄχι μόνο τίς ἐκφρασμένες ἐπιθυμίες τῶν ἐπισκεπτῶν του, ἀλλά καί τις κρύφιες»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου