Ο Λοχαγός Βασίλι Ουλέσκι μου είπε για τη θαυματουργή θεραπεία που του συνέβη μπροστά στην Ιβήρων Εικόνα της Μητέρας του Θεού, που λέγεται Πορταιτισσα φερμένη από τον Άθωνα:
«Ενώ υπηρετούσα στο τάγμα γραμμής Μαύρης Θάλασσας, υπέφερα για μεγάλο χρονικό διάστημα από πυρετό και έντονους πόνους στα πόδια, με αποτέλεσμα να μην μπορώ ούτε να καθίσω ούτε να περπατήσω. Ως εκ τούτου, με έστειλαν στο νοσοκομείο και από εκεί σε ένα σανατόριο. Νοσηλεύτηκα σε νοσοκομεία του στρατοπέδου και χρησιμοποίησα μεταλλικά και αλκαλικά νερά. Τελικά τον έστειλαν στο Temryuk, στη λάσπη.
Όμως τα πόδια μου συνέχισαν να πονάνε. Η θεραπεία έφερε μόνο βραχυπρόθεσμη ανακούφιση. Το 1865 μου δόθηκε ιατρική βεβαίωση ότι έπασχα από χρόνια ασθένεια και δεν μπορούσα να υπηρετήσω και συνταξιοδοτήθηκα.
Είχα ήδη απελπιστεί από τη θεραπεία και περίμενα το τέλος της ταλαιπωρίας μου στον θάνατο. Όταν το είπα στη γυναίκα μου, εκείνη αντιτάχθηκε:
- Φίλε μου, μην πτοείσαι!
«Κάνω θεραπεία εδώ και δεκαπέντε χρόνια», απάντησα, «και εξακολουθώ να υποφέρω, αλλά τώρα είναι ακόμη χειρότερα, και δεν έχουμε κανένα μέσο να ανακουφίσουμε την ασθένειά μου!»
«Και εγώ», σημείωσε με πραότητα, «παραμένω στη σκέψη μου: ας μην απελπιζόμαστε, γιατί δεν έχουμε ακόμη στραφεί στη βοήθεια του Θεού». Θα πάμε στη Σταυρούπολη και εκεί θα προσευχηθούμε μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, που έφτασε πρόσφατα από τον Άθωνα. Ίσως ο ζηλωτής Παράκλητος ακούσει την προσευχή μας...
Αφού άκουσα τη συμβουλή της συζύγου μου, την πήρα στα σοβαρά και τον Οκτώβριο του 1869 ήμασταν ήδη στη Σταυρούπολη. Η αγία εικόνα βρισκόταν εκείνη την ώρα στο μοναστήρι.
Ήμασταν στον Εσπερινό, και την επόμενη μέρα στη Λειτουργία. Τελικά, μετά από μια προσευχή με έναν ακαθιστή μπροστά στην Ιβήρων Εικόνα της Θεοτόκου, πήγα στο ξενοδοχείο του μοναστηριού για να κάνω γρήγορα έναν επίδεσμο.
Βγάζω τους επιδέσμους, κοιτάζω τα πόδια μου και δεν πιστεύω στα μάτια μου... Θαύμα - τα έλκη επουλώθηκαν! Από τότε, ο πόνος στα πόδια μου έχει φύγει και τα έλκη μου δεν έχουν ανοίξει.
Έχοντας λάβει θεραπεία, ήμουν απίστευτα ευγνώμων στον Κύριο και την Πιο Αγνή Μητέρα Του, αλλά αυτό είναι όλο. Δεν σκέφτηκα καν να υπηρετήσω μια ευχαριστήρια προσευχή μπροστά στην ιερή εικόνα.
Ένας ολόκληρος χρόνος πέρασε έτσι. Και τη νύχτα της Μεσολάβησης του 1870, δηλαδή την παραμονή της επετείου της θεραπείας μου, είδα ένα όνειρο: ένας λαμπερός νεαρός στάθηκε μπροστά μου και δίπλα του μια όμορφη Γυναίκα με ένα μωρό στην αγκαλιά της. Έμοιαζε πολύ με την εικόνα της Ιβήρων Εικόνα της Μητέρας του Θεού. Δείχνοντάς την, ο νεαρός μου είπε με περιφρόνηση:
- Δώστε δόξα!
Μετά από αυτό ξύπνησα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το όνειρο δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Στη γιορτή των Θεοφανείων είδα ξανά το ίδιο όνειρο και αυτή τη φορά με συγκλόνισε. Ο νεαρός ήταν θυμωμένος, τα λόγια "Δώσε δόξα!" ακουγόταν απειλητικό, και η Μητέρα του Θεού και το Αιώνιο Παιδί ήταν, σαν να λέγαμε, στις σκιές. Μετά από αυτό το όνειρο πήγα στον ιερέα και του τα είπα όλα.
Μου εξήγησε ότι οι λέξεις «Δώσε δόξα!» παρμένο από την ιστορία του Ευαγγελίου για δέκα λεπρούς που καθαρίστηκαν. Αφού τους θεράπευσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός, μόνο ένας ευχαρίστησε τον Θεό. Ο πατέρας μου εξήγησε τι έπρεπε να κάνω.
Πήγα αμέσως στον Καθεδρικό Ναό της Τριάδας για να προσευχήσω ευχαριστήρια στον Παρακλήτη μου, μετά από τα 14 ρούβλια που είχα αφήσει στην άκρη, μοίρασα τα μισά στους φτωχούς και μετά αποφάσισα ότι θα έλεγα σε όλους για τη θαυματουργή θεραπεία που είχε συμβεί σε μένα."
Αφού είπε για τη θεραπεία του, ο καπετάνιος απηύθυνε μια συγκινητική προσευχή στη Μητέρα του Θεού και μια πράη έκκληση στους χριστιανούς αδελφούς του:
- Ω Υπεραγία Κυρία Θεοτόκε! Αγιασμένο και δοξασμένο να είναι το πανάγιο όνομά Σου για πάντα! Έκανες τέτοιο θαύμα σε μένα, έναν μεγάλο αμαρτωλό, που θα σου ανταποδώσω αυτό το έλεος; Δέξου από μένα, όπως ο Κύριός μας, ο Υιός Σου, που έλαβε κάποτε από τον Σαμαρείτη που θεραπεύτηκε από τη λέπρα από Αυτόν, την εγκάρδια ευχαριστία μου. Θα μοιράσω τα μισά από τα χρήματά μου στους φτωχότερους αδελφούς. Σε προσεύχομαι, Παναγία, σώσε με από κάθε κακό, λύτρωσε την ψυχή μου από την αμαρτωλή λέπρα!
«Ποιος», τον ρώτησα, «κατά τη γνώμη σου, ήταν ο νεαρός που συμβούλεψε να δώσει δόξα στη Μητέρα του Θεού;»
«Δεν ξέρω», απάντησε ο καπετάνιος, «γιατί ο νεαρός δεν είπε το όνομά του ούτε την πρώτη ούτε τη δεύτερη φορά». Αλλά μου φαίνεται ότι ήταν ο άγιος μεγαλομάρτυρας και θεραπευτής Παντελεήμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου