Ο πατήρ Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναφέρει:«Στέκεσαι μπροστά στην προσκομιδή καί στά χέρια σου κρατᾶς δύο ζυμωμένα πρόσφορα. Τό ἕνα
μιᾶς μάνας πού ἔχασε τό γυιό της, τό ἄλλο μιᾶς μη-
τέρας πού ἀποχαιρέτησε καί τά δύο της παλικάρια
τήν ἴδια μέρα. Καί λές, Θεέ μου, θά ραγίσω μέ τόσο
πόνο πού κρατῶ στά χέρια μου. Θυμᾶσαι τά λόγια
τοῦ γέροντα Σωφρονίου: “... στή Θεία Λειτουργία ὁ
Χριστός ἁγιάζει καί σηκώνει τόν οἰκουμενικό πόνο
καί τήν τραγωδία τοῦ ἀνθρώπου". Πρίν τά προσκο-
μίσω, τά μυρίζω καί εὐλαβικά τά ψηλαφῶ, νά μήν τά
πονέσω ἄλλο. Νά κοινωνήσω θέλω τα δάκρυα πού
ἔσταξαν, τήν προσευχή πού τά συνόδευσε, μά πιό
πολύ τά χέρια, τά χέρια τά ὀρφανά θέλω να φιλήσω
πού τά ζύμωσαν»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου